Dziennik Ustaw - rok 1994 nr 99 poz. 479

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 19 listopada 1976 r. został sporządzony w Londynie Protokół do Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974, w następującym brzmieniu:

Przekład

PROTOKÓŁ DO KONWENCJI ATEŃSKIEJ

w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974

Strony niniejszego protokołu,

będąc Stronami Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, sporządzonej w Atenach dnia 13 grudnia 1974 r.,

uzgodniły, co następuje:

W rozumieniu niniejszego protokołu:

1. „Konwencja” oznacza Konwencję ateńską w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974.

2. „Organizacja” ma to samo znaczenie co w Konwencji.

3. „Sekretarz Generalny” oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł 7 ustęp 1 Konwencji zastępuje się następującym tekstem:

„1. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu śmierci albo uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pasażera nie może w żadnym przypadku przekroczyć 46 666 jednostek obliczeniowych za przewóz. W przypadku gdy zgodnie z prawem sądu właściwego do rozpoznania sprawy odszkodowanie zostaje zasądzone w formie świadczeń okresowych, równoważnik wartości kapitałowych tych świadczeń nie może przekroczyć tej granicy”.

Artykuł 8 Konwencji zastępuje się następującym tekstem:

„1. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia bagażu kabinowego nie może w żadnym przypadku przekroczyć 833 jednostek obliczeniowych na pasażera za przewóz.

2. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia pojazdów, łącznie z całym przewożonym bagażem w pojeździe lub na pojeździe, nie może w żadnym przypadku przekroczyć 3333 jednostek obliczeniowych na pojazd za przewóz.

3. Odpowiedzialność przewoźnika z tytułu utraty lub uszkodzenia bagażu innego niż wymieniony w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu nie może w żadnym przypadku przekroczyć 1200 jednostek obliczeniowych na pasażera za przewóz.

4. Przewoźnik i pasażer mogą uzgodnić, że odpowiedzialność przewoźnika będzie podlegać potrąceniu nie przekraczającemu 117 jednostek obliczeniowych w przypadku uszkodzenia pojazdu i nie przekraczającemu 13 jednostek obliczeniowych na pasażera w przypadku straty lub uszkodzenia innego bagażu, przy czym kwoty te będą potrącane od straty lub szkody.”

Artykuł 9 Konwencji oraz jego tytuł zastępuje się następująco:

„Jednostka obliczeniowa lub jednostka monetarna i przeliczenie

1. Jednostką obliczeniową wymienioną w niniejszej Konwencji jest Specjalne prawo ciągnienia określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Kwoty wymienione w artykułach 7 i 8 będą przeliczane na walutę krajową państwa sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie kursu tej waluty obowiązującego w dniu wydania orzeczenia lub w dniu uzgodnionym przez strony. Kurs, w stosunku do Specjalnego prawa ciągnienia, waluty krajowej państwa, które jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, jest ustalany zgodnie z metodą stosowaną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy w danym dniu dla swoich operacji i transakcji. Kurs, w stosunku do Specjalnego prawa ciągnienia, waluty krajowej państwa, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego, ustalany jest przez to państwo.”

2. Jednakże państwo, które nie jest członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego ustawodawstwo nie zezwala na stosowanie postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, może w czasie ratyfikacji lub przystąpienia albo w dowolnym terminie późniejszym oświadczyć, że przewidziane w niniejszej Konwencji granice odpowiedzialności przy stosowaniu na jego terytorium będą wynosić:

a) w odniesieniu do artykułu 7 ustęp 1 - 700 000 jednostek monetarnych,

b) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 1 - 12 500 jednostek monetarnych,

c) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 2 - 50 000 jednostek monetarnych,

d) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 3 - 18 000 jednostek monetarnych,

e) w odniesieniu do artykułu 8 ustęp 4 - potrącenie nie może przekroczyć 1750 jednostek monetarnych w przypadku uszkodzenia pojazdu i 200 jednostek monetarnych na pasażera w przypadku straty lub uszkodzenia innego bagażu.

Jednostka monetarna wymieniona w niniejszym ustępie odpowiada sześćdziesięciu pięciu i pół miligramom złota próby dziewięćset. Przeliczanie kwot wymienionych w niniejszym ustępie na walutę krajową odbywa się zgodnie z ustawodawstwem danego państwa.

3. Obliczanie określone w ostatnim zdaniu ustępu 1 i przeliczanie wymienione w ustępie 2 powinno być dokonywane w taki sposób, aby najpełniej wyrażało w walucie krajowej państwa, tak dalece jak to jest możliwe, taką samą rzeczywistą wartość kwot wymienionych w artykułach 7 i 8, jaka jest tam wyrażona w jednostkach obliczeniowych. Państwa powiadomią depozytariusza o sposobie obliczania stosownie do ustępu 1 lub o wyniku przeliczenia stosownie do ustępu 2 w czasie składania dokumentu wymienionego w artykule III oraz o dokonywanych zmianach.”

Podpisanie, ratyfikacja, przystąpienie

1. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu dla każdego państwa, które podpisało Konwencję lub do niej przystąpiło, oraz dla każdego państwa zaproszonego do udziału w Konferencji w sprawie rewizji postanowień dotyczących jednostki obliczeniowej w Konwencji ateńskiej w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu, 1974, odbytej w Londynie od dnia 17 do dnia 19 listopada 1976 r. Niniejszy protokół będzie otwarty do podpisu od dnia 1 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. w siedzibie Organizacji.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 4 tego artykułu niniejszy protokół podlega ratyfikacji, zatwierdzeniu lub przyjęciu przez państwa, które go podpisały.

3. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu niniejszy protokół będzie otwarty do przystąpienia dla państw, które go nie podpisały.

4. Niniejszy protokół może być ratyfikowany, zatwierdzony lub przyjęty przez państwa-strony Konwencji.

5. Ratyfikacja, zatwierdzenie, przyjęcie lub przystąpienie następuje przez złożenie Sekretarzowi Generalnemu odpowiedniego dokumentu.

6. Każdy dokument ratyfikacyjny, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia, złożony po wejściu w życie poprawek do niniejszego protokołu dotyczącego wszystkich aktualnych stron lub po spełnieniu wszystkich warunków do wejścia w życie poprawki, dotyczących wszystkich aktualnych stron, uważany będzie za mający zastosowanie do protokołu zmienionego przez poprawkę.

Wejście w życie

1. Niniejszy protokół wejdzie w życie w stosunku do państw, które go ratyfikowały, zatwierdziły, przyjęły lub do niego przystąpiły dziewięćdziesiątego dnia licząc od daty, w której dziesięć państw podpisało go bez zastrzeżenia ratyfikacji, zatwierdzenia lub przystąpienia albo złożyło odpowiednie dokumenty ratyfikacyjne, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia.

2. Niniejszy protokół jednak nie może wejść w życie przed wejściem w życie Konwencji.

3. W stosunku do każdego państwa, które następnie podpisze niniejszy protokół bez zastrzeżenia ratyfikacji, zatwierdzenia lub przyjęcia albo złoży swój dokument ratyfikacyjny, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia, niniejszy protokół wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia, licząc od daty podpisania Konwencji lub złożenia dokumentu.

Wypowiedzenie

1. Niniejszy protokół może być wypowiedziany przez stronę w każdym terminie po dacie, w której wszedł on w życie w stosunku do tej strony.

2. Wypowiedzenie następuje w drodze złożenia dokumentu Sekretarzowi Generalnemu, który poinformuje wszystkie pozostałe strony o otrzymaniu dokumentu wypowiedzenia i o dacie jego złożenia.

3. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty złożenia dokumentu wypowiedzenia albo po dłuższym okresie, jaki może być podany w dokumencie.

Rewizja i poprawki

1. Organizacja może zwołać konferencję w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do niniejszego protokołu.

2. Organizacja zwoła konferencję stron niniejszego protokołu w celu jego rewizji lub wprowadzenia do niego poprawek na żądanie nie mniej niż jednej trzeciej stron.

Depozytariusz

1. Niniejszy protokół zostanie złożony Sekretarzowi Generalnemu.

2. Sekretarz Generalny:

(a) poinformuje wszystkie państwa, które podpisały niniejszy protokół lub do niego przystąpiły:

(i) o każdym nowym podpisaniu i każdym złożeniu dokumentu, a także

(ii) o dacie wejścia w życie niniejszego protokołu,

(iii) o złożeniu każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszego protokołu wraz z datą, w której wypowiedzenie stanie się skuteczne,

(iv) o każdej poprawce do niniejszego protokołu,

(b) przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszego protokołu wszystkim państwom, które go podpisały lub do niego przystąpiły.

3. Po wejściu w życie niniejszego protokołu, jego uwierzytelniony odpis zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego Sekretariatowi Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji i opublikowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Języki

Niniejszy protokół został sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Sekretarz Generalny sporządzi oficjalne tłumaczenia na języki rosyjski i hiszpański, które zostaną złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Sporządzono w Londynie dnia dziewiętnastego listopada tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego szóstego roku.

Na dowód powyższego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, złożyli swoje podpisy pod niniejszym protokołem. Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem Rada Państwa uznała go i uznaje za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadcza, że postanawia przystąpić do tego protokołu w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 20 listopada 1986 r.

Wersja w języku angielskim

Wersja w języku francuskim

Przewodniczący Rady Państwa: w z. K. Barcikowski

L.S.

Minister Spraw Zagranicznych: M. Orzechowski