Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 27 poz. 253

Na podstawie art. 100 ust. 3 oraz art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883) zarządza się, co następuje:

1) dodatku za stopień,

2) dodatku służbowego,

3) dodatku więziennego,

4) dodatku za służbę w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia.

2. Dodatki do uposażenia, o których mowa w ust. 1 ustalane są w stawkach miesięcznych.

3. Kwoty dodatków określonych w rozporządzeniu w wysokości procentowej, po ich wyliczeniu, zaokrągla się odpowiednio w górę do pełnego złotego.

4. Kwoty dodatków określonych w rozporządzeniu w relacji procentowej do innych składników uposażenia ustala się odrębnie dla funkcjonariuszy objętych i nie objętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym na podstawie stawek tych składników, odpowiednich dla danej grupy funkcjonariuszy.

5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o „najniższym uposażeniu”, rozumie się przez to najniższe uposażenie zasadnicze w Służbie Więziennej.

2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, uzależniona jest od oceny wyników uzyskiwanych w służbie, rodzaju i poziomu posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz charakteru i zakresu wykonywanych zadań służbowych, a w szczególności powierzenia nowych lub dodatkowych zadań albo obowiązków służbowych.

3. Dodatek służbowy może być podwyższony do wysokości 40% otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień, za wybitne osiągnięcia w służbie.

4. Dodatek służbowy obniża się w razie stwierdzenia w opinii służbowej faktu niewywiązywania się przez funkcjonariusza z obowiązków służbowych.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w razie naruszenia przez funkcjonariusza dyscypliny służbowej, określonej w art. 125 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883), stwierdzonego w prawomocnym orzeczeniu dyscyplinarnym.

6. Dodatek służbowy może być obniżony także w razie zmiany albo ustania przesłanek, o których mowa w ust. 2 i 3.

1) w oddziałach mieszkalnych zakładów karnych i aresztów śledczych,

2) dowódcy zmiany i zastępcy dowódcy zmiany zakładów karnych i aresztów śledczych,

3) związanych z konwojowaniem albo nadzorowaniem grupy osadzonych

– otrzymuje dodatek więzienny w wysokości od 4% do 15% najniższego uposażenia.

2. Przy ustalaniu wysokości dodatku więziennego bierze się pod uwagę rodzaj wykonywanych obowiązków służbowych oraz miejsce pełnienia służby.

3. Przyznany funkcjonariuszowi dodatek więzienny przysługuje mu w pełnej wysokości za przepracowanie 170 godzin w miesiącu i ulega odpowiednio obniżeniu albo podwyższeniu proporcjonalnie do liczby przepracowanych godzin w miesiącu.

4. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, w razie nabycia prawa do emerytury lub renty, który nie przepracował 170 godzin w miesiącu, przyznaje się ponownie, za ostatni miesiąc przed zwolnieniem ze służby, dodatek więzienny w wysokości przysługującej na danym stanowisku.

1) w pomieszczeniach, w których jest konieczne stale stosowanie sztucznego oświetlenia,

2) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

3) przy pracach związanych z magazynowaniem materiałów wybuchowych,

4) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

5) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,

6) w kontakcie z materiałem zakaźnym albo z osadzonymi chorymi zakaźnie

– otrzymuje dodatek w wysokości do 8,5% najniższego uposażenia, jeżeli pełnił tę służbę przez co najmniej 80 godzin w miesiącu.

2. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w warunkach określonych w ust. 1 pkt 5 dodatek przysługuje w razie pełnienia służby przez co najmniej połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia.

3. Przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę w szczególności liczbę, charakter oraz natężenie czynników szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia.

4. Funkcjonariusz-kobieta nie traci prawa do dodatku, jeżeli w związku z ciążą została przeniesiona do pełnienia służby w warunkach innych niż określone w ust. 1 – przez czas trwania przeniesienia i urlopu macierzyńskiego.

5. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, w razie nabycia prawa do emerytury lub renty, który nie przepracował 80 godzin w miesiącu albo połowy dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia, przyznaje się ponownie, za ostatni miesiąc przed zwolnieniem ze służby, dodatek za służbę w warunkach szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia w wysokości przysługującej na danym stanowisku.

1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 33, poz. 185),

2) zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie określenia płatnych z dołu dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 41 ).

Minister Sprawiedliwości: H. Suchocka