Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 17 poz. 220

Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz.756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:

1) Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego,

2) wojskowi inspektorzy sanitarni.

2. Wojskowymi inspektorami sanitarnymi są:

1) szef Wojskowej Inspekcji Sanitarnej Zarządu Służby Zdrowia,

2) inspektorzy Wojskowej Inspekcji Sanitarnej Zarządu Służby Zdrowia,

3) komendant Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii,

4) inspektorzy Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii,

5) kierownicy wojskowych stacji sanitarno-epidemiologicznych,

6) inspektorzy wojskowych stacji sanitarno-epidemiologicznych.

3. Osoby wymienione w ust. 1 i 2 powołuje i odwołuje Minister Obrony Narodowej na wniosek Szefa Zarządu Służby Zdrowia Generalnego Zarządu Logistyki Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, zwanego dalej „Szefem Zarządu Służby Zdrowia”.

2. Inspektor Sanitarny w zakresie Wojskowej Inspekcji Sanitarnej wykonuje zadania na zasadach i w trybie przewidzianych dla Głównego Inspektora Sanitarnego.

1) kierownik wojskowej stacji sanitarno-epidemiologicznej Marynarki Wojennej w Gdyni –zachodniopomorskiego, pomorskiego, warmińsko-mazurskiego;

2) kierownik wojskowej stacji sanitarno-epidemiologicznej we Wrocławiu – lubuskiego, dolnośląskiego, opolskiego;

3) kierownik wojskowej stacji sanitarno-epidemiologicznej w Krakowie – śląskiego, świętokrzyskiego, małopolskiego, podkarpackiego;

4) kierownik wojskowej stacji sanitarno-epidemiologicznej w Modlinie – mazowieckiego, lubelskiego, podlaskiego;

5) kierownik wojskowej stacji sanitarno-epidemiologicznej w Bydgoszczy – wielkopolskiego, kujawsko-pomorskiego, łódzkiego.

2. Kierownicy raz na kwartał przedstawiają Inspektorowi Sanitarnemu sprawozdania z działalności wojskowych stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz z sytuacji epidemiologicznej na obszarze ich działania.

2. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojskowych inspektorów sanitarnych jest Inspektor Sanitarny.

1) wstępu na teren obiektów podległych Ministrowi Obrony Narodowej dla przeprowadzenia kontroli stanu sanitarnohigienicznego pomieszczeń, urządzeń oraz warunków higieny służby i pracy;

2) żądania pisemnych tub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób;

3) żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych niezbędnych w dochodzeniu epidemiologicznym lub dla ustalenia wykroczeń sanitarnych;

4) pobierania do badania koniecznych próbek materiału biologicznego oraz prób artykułów spożywczych lub przedmiotów użytku, mających wpływ na zdrowie człowieka;

5) wydawania decyzji w sprawach zachowania higieny oraz zwalczania chorób zakaźnych, jak również w sprawach nadzoru nad stanem sanitarnohigienicznym.

2. W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych wojskowy inspektor sanitarny ma prawo wydać pisemną decyzję usunięcia w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień.

3. Jeżeli naruszenie wymagań, o których mowa w ust. 2, spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, stosuje się art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej.

4. O wydanej decyzji wojskowy inspektor sanitarny powiadamia Inspektora Sanitarnego. Wydanie decyzji wraz z uzasadnieniem i z zaleceniami usprawniającymi stan sanitarnohigieniczny obiektu lub urządzenia wojskowy inspektor sanitarny dokumentuje wpisem w książce kontroli, potwierdzając go własnym podpisem.

5. Uruchomienie zamkniętego obiektu lub jego części oraz wyłączonego urządzenia (stanowiska pracy) może nastąpić po uprzednim wyrażeniu zgody przez właściwego wojskowego inspektora sanitarnego. O fakcie tym zawiadamia się Inspektora Sanitarnego.

6. Od decyzji wydanych przez wojskowego inspektora sanitarnego przysługuje dowódcom (szefom, komendantom) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej prawo odwołania do Inspektora Sanitarnego.

2. Zgłoszenie sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje oddanie obiektu do użytku do czasu wydania decyzji przez Inspektora Sanitarnego, po uzyskaniu orzeczenia zawierającego ekspertyzę z Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii.

1) meldować przełożonym o decyzji zamknięcia obiektu lub jego części oraz wyłączenia urządzenia lub stanowiska pracy, wydanej przez wojskowego inspektora sanitarnego,

2) sprawnie i terminowo wykonywać zalecenia wojskowego inspektora sanitarnego, dotyczące poprawy stanu sanitarnohigienicznego oraz warunków higieny służby i pracy,

3) powiadamiać właściwego wojskowego inspektora sanitarnego o wykonaniu decyzji.

1) wyróżniania żołnierzy i pracowników wykazujących szczególną dbałość o wysoki stan sanitarnohigieniczny w obiektach podległych Ministrowi Obrony Narodowej,

2) ukarania żołnierzy i pracowników winnych naruszenia zasad i przepisów sanitarnohigienicznych i przeciwepidemicznych.

2. Dowódcy (szefowie, komendanci) powiadamiają właściwego wojskowego inspektora sanitarnego o podjętej decyzji w sprawie zgłoszonego do nich wniosku.

3. Wojskowi inspektorzy sanitarni są upoważnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Minister Obrony Narodowej: J. Onyszkiewicz

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 6 marca 2000 r.(poz.220)

WZÓR LEGITYMACJI WOJSKOWEGO INSPEKTORA SANITARNEGO