Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 86 poz. 784

Na podstawie art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 124, poz. 583, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 45, poz. 498, Nr 106, poz. 1149 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje:

1) ustawa – ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej,

2) przełożony właściwy w sprawach osobowych – Komendanta Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej i komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej,

3) funkcjonariusz – funkcjonariusza Straży Granicznej.

2. Funkcjonariuszowi, który przed przyjęciem do służby w Straży Granicznej wykorzystał urlop wypoczynkowy za dany rok, albo otrzymał ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, nie przysługuje urlop wypoczynkowy w roku przyjęcia do służby w Straży Granicznej. Prawo do urlopu powstaje z dniem 1 stycznia następnego roku kalendarzowego.

3. Funkcjonariuszowi, który przed przyjęciem do służby w Straży Granicznej wykorzystał urlop wypoczynkowy za dany rok w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u dotychczasowego pracodawcy, albo otrzymał w takim wymiarze ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, przysługuje urlop wypoczynkowy w roku przyjęcia do służby w Straży Granicznej w wymiarze proporcjonalnym do okresu służby w Straży Granicznej w danym roku.

4. Przy ustalaniu wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy, przy czym wymiar tego urlopu liczony łącznie z wymiarem urlopu proporcjonalnego wykorzystanego za dany rok u dotychczasowego pracodawcy nie może przekroczyć 30 dni kalendarzowych, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy, z tym że dzień urlopu wykorzystanego w dniach roboczych przed podjęciem służby w Straży Granicznej traktuje się na równi z dniem kalendarzowym urlopu przysługującego funkcjonariuszowi.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, urlopu wypoczynkowego udziela się nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy służby w Straży Granicznej.

2. Urlop wypoczynkowy funkcjonariusza pełniącego służbę w systemie zmianowym zaczyna się w dniu następnym po służbie lub wykorzystaniu czasu wolnego przysługującego za służbę bezpośrednio poprzedzającą urlop oraz kończy w dniu poprzedzającym kolejną służbę.

2. Plan urlopów ustalają:

1) Komendant Główny Straży Granicznej – dla swoich zastępców, komendantów oddziałów $trazy Granicznej, komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej, kierowników jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej oraz innych funkcjonariuszy bezpośrednio podlegających Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, a także dla Komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie,

2) kierownicy jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej – dla podległych im funkcjonariuszy,

3) komendanci oddziałów oraz komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej – dla swoich zastępców, naczelników wydziałów, komendantów strażnic Straży Granicznej, komendantów granicznych placówek kontrolnych Straży Granicznej, komendantów dywizjonów Straży Granicznej oraz innych funkcjonariuszy bezpośrednio podlegających komendantowi oddziału lub ośrodka szkolenia,

4) komendanci strażnic, granicznych placówek kontrolnych i dywizjonów Straży Granicznej, dowódcy pododdziałów, naczelnicy wydziałów i kierownicy samodzielnych sekcji w oddziałach i ośrodkach szkolenia Straży Granicznej, a także kierownicy zakładów i komendanci szkół w ośrodkach szkolenia Straży Granicznej – dla podległych im funkcjonariuszy.

3. Plany urlopów ustala się, biorąc pod uwagę wnioski funkcjonariuszy i konieczność zapewnienia normalnego toku służby.

4. Plan urlopów sporządza się do końca roku poprzedzającego rok objęty tym planem. Plan urlopów podaje się do wiadomości funkcjonariuszy w sposób przyjęty w danej jednostce organizacyjnej Straży Granicznej.

2. Urlopu wypoczynkowego w części niewykorzystanej z powodu czasowej niezdolności do służby wskutek choroby w czasie urlopu udziela się funkcjonariuszowi w terminie późniejszym.

3. Udzielenie urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego w całości lub w części z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz z ważnych względów służbowych, następuje w terminie zgodnym z wnioskiem funkcjonariusza, pod warunkiem że nie zakłóca normalnego toku służby.

4. W sprawach, o których mowa w ust. 3, właściwy jest przełożony uprawniony do ustalenia planu urlopów dla funkcjonariusza.

1) 5 dni kalendarzowych – dla funkcjonariusza posiadającego 15-letni staż służby,

2) 10 dni kalendarzowych – dla funkcjonariusza posiadającego 20-letni staż służby,

3) 15 dni kalendarzowych – dla funkcjonariusza posiadającego 25-letni staż służby.

2. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy służby w Straży Granicznej, okresy innej służby traktowane jako równorzędne ze służbą w Straży Granicznej, w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, a także okresy pracy zaliczonej do wysługi lat w Straży Granicznej na podstawie art. 151 ust. 5 ustawy.

1) 5 dni kalendarzowych – po ukończeniu 40 lat życia,

2) 10 dni kalendarzowych – po ukończeniu 45 lat życia,

3) 15 dni kalendarzowych – po ukończeniu 55 lat życia.

1) 5 dni kalendarzowych, przy pierwszym stopniu szkodliwości obejmującym służbę wykonywaną:

a) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie,

b) w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C,

c) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,

d) w środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w wodzie lub błocie,

e) w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy jasności oświetlenia, w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,

f) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stałe stosowanie sztucznego oświetlenia,

g) w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych;

2) 7 dni kalendarzowych, przy drugim stopniu szkodliwości obejmującym służbę wykonywaną:

a) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,

b) w warunkach narażenia na obniżone lub podwyższone ciśnienie, wynikające z procesu technologicznego (np. w komorach ciśnieniowych, kesonowych),

c) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych, obwałowanych,

d) w warunkach narażenia na hałas (powyżej dopuszczalnych norm),

e) przy montażu, konserwacji i naprawie akumulatorów,

f) przy załadunku, rozładunku, transporcie i magazynowaniu paliwa oraz uzupełnianiu nim sprzętu;

3) 10 dni kalendarzowych, przy trzecim stopniu szkodliwości obejmującym służbę wykonywaną:

a) przy wytwarzaniu (niszczeniu) oraz magazynowaniu i transportowaniu materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych,

b) przy naprawie urządzeń elektromagnetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 220 V, wykonanych zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy w energetyce,

c) przy rozbudowie, remoncie, konserwacji kanalizacji technicznej oraz naprawie i konserwacji linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,

d) pod ziemią lub wodą,

e) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące,

f) w warunkach narażenia na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich,

g) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w strefie zagrożenia,

h) polegającą na pełnieniu stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,2 MHz do 300 000 MHz w warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy pośredniej,

i) przy przewijaniu kabli oraz remoncie i konserwacji linii kablowych w osłonie ołowiowej;

4) 15 dni kalendarzowych, przy czwartym stopniu szkodliwości obejmującym służbę wykonywaną w warunkach narażenia na działanie czynników rakotwórczych określonych w odrębnych przepisach lub innych czynników podobnie działających, jeśli zostanie to stwierdzone przez jednostkę badawczo-rozwojową prowadzącą badania z zakresu medycyny pracy.

2. Urlop dodatkowy, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się funkcjonariuszowi po upływie roku pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, natomiast przyznanie funkcjonariuszowi kolejnych urlopów następuje z dniem 1 stycznia każdego roku kalendarzowego.

3. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz pkt 2 lit. a) i d), uważa się za spełnione, jeżeli w miejscu pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach, stwierdzone przez laboratoria uprawnione na podstawie Kodeksu pracy do badania i pomiaru czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

4. Służbę wykonywaną w warunkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. g), uważa się za pełnioną w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, jeżeli jest pełniona przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia, natomiast w pozostałych przypadkach wymienionych w ust. 1, jeżeli jest pełniona co najmniej przez połowę obowiązującego czasu służby.

5. Przerwa w pełnieniu służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia; z powodu choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych czy wynikająca z potrzeb służbowych, trwająca nie dłużej niż 3 miesiące w ciągu roku, jest wliczana do okresu, o którym mowa w ust. 2.

6. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę na stanowisku, na którym występują warunki szczególnie uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia uzasadniające przyznanie urlopu dodatkowego w różnym wymiarze, przyznaje się jeden urlop w wymiarze korzystniejszym.

7. Oceny warunków uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia uprawniających do uzyskania urlopu dodatkowego dokonują komisje powołane przez przełożonych właściwych w sprawach osobowych z udziałem przedstawicieli służby medycyny pracy, związku zawodowego funkcjonariuszy i służby bhp.

2. W razie zbiegu uprawnień do urlopu dodatkowego, o którym mowa w § 13 ust. 1, z uprawnieniami do urlopu dodatkowego przysługującego z innego tytułu, uprawnienia sumuje się, jednak łączny wymiar urlopu nie może przekroczyć 15 dni kalendarzowych.

2. Do urlopu dodatkowego stosuje się odpowiednio przepisy § 4–9.

2. Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze od 3 do 7 dni kalendarzowych, w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na warunki przeniesienia. Urlop okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza wykorzystany w częściach.

2. Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, udziela przełożony właściwy w sprawach osobowych, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Urlopu bezpłatnego w wymiarze powyżej roku udziela Komendant Główny Straży Granicznej.

4. Przy udzielaniu urlopu bezpłatnego, dłuższego niż 3 miesiące, przełożony udzielający urlopu może przewidzieć dopuszczalność odwołania funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego z ważnych względów służbowych, w każdym czasie, po uprzednim poinformowaniu funkcjonariusza o tym fakcie co najmniej 14 dni przed terminem przewidzianego podjęcia służby.

2. Po odwołaniu małżonka do kraju funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zgłosić się do służby w terminie miesiąca od dnia powrotu z zagranicy; funkcjonariusz ten obejmuje stanowisko służbowe zajmowane przed urlopem lub inne równorzędne.

2. W przypadku korzystania przez funkcjonariusza w ciągu roku kalendarzowego z kilku urlopów bezpłatnych urlopy te sumuje się.

3. Przy ustalaniu wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 1, niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.

2. Urlopów, o których mowa w § 18 ust. 1, § 19 i § 21 ust. 1, udziela przełożony właściwy w sprawach osobowych.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik