Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 150 poz. 1584

Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) żołnierzy:

a) zasadniczej służby wojskowej,

b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej.

c) odbywających przeszkolenie wojskowe,

d) odbywających okresową służbę wojskową,

e) rezerwy,

f) pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe;

3) osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 ustawy.

2. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na wyższy stopień wojskowy, organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie, powiadamia o tym niezwłocznie przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza, lub na jego polecenie (zgodnie z podległością służbową) organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza.

3. W przypadku mianowania żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w § 2 pkt 3, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Ministra Obrony Narodowej akty mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, a w szczególnych sytuacjach akt mianowania sporządza dyrektor (szef) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.

4. Akt mianowania wręcza żołnierzowi wojskowy komendant uzupełnień, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ uprawniony do mianowania lub attaché wojskowy, o którym mowa w § 34 ust. 1 pkt 3.

5. Wręczenie aktu mianowania przeprowadza się zgodnie z ceremoniałem wojskowym.

2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:

1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi"

2) w czasie służby wojskowej osiągnął co najmniej dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania.

2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie posiada uprawnień do mianowania – właściwym do mianowania jest przełożony tego dowódcy.

2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:

1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;

2) w czasie służby wojskowej osiągnął bardzo dobre lub dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

3. Żołnierza, o którym mowa w ust. 2, posiadającego stopień starszego szeregowego można mianować do stopnia wojskowego kaprala, jeżeli żołnierz ten posiada świadectwo dojrzałości i zdał egzamin na podoficera.

2. Na stopień kaprala mianuje się żołnierza, który zdał egzamin końcowy długotrwałego lub krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego, z dniem ukończenia tego przeszkolenia.

3. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występuje przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

5. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu trzech miesięcy okresowej służby wojskowej.

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej.

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania okresowej służby wojskowej osiąga bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

1) na stopień starszego szeregowego i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii;

2) na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim – dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem (decyzją) przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych;

2) po odbyciu ćwiczeń wojskowych lub służby okresowej;

3) w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować:

1) oficera rezerwy – w korpusach osobowych: lotnictwa, marynarki wojennej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym lub duszpasterstwa, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia kapitana włącznie, jednak nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska;

2) podoficera rezerwy – w korpusie osobowym medycznym, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska.

1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;

2) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych osiągał bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.

2. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów mianuje się szeregowego i starszego szeregowego, z dniem złożenia egzaminu na podoficera.

1) w posiadanym stopniu wojskowym odbył jednorazowo ćwiczenia wojskowe w wymiarze co najmniej dziesięciu dni lub

2) łączny czas odbytych przez niego ćwiczeń wojskowych w posiadanym stopniu wojskowym wynosi co najmniej czternaście dni.

1) posiada tytuł magistra (równorzędny);

2) odbył kurs oficerski.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na stopień nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego, na które żołnierz rezerwy posiada przydział mobilizacyjny lub przewiduje się nadanie mu takiego przydziału.

1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące;

2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:

a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił okresową służbę wojskową lub ostatnio odbywał ćwiczenia wojskowe,

b) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny,

c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień, który przedstawia je, drogą służbową, przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

4. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące.

1) Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – na kolejne stopnie oficerskie do stopnia pułkownika (komandora) włącznie;

2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe – do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;

3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy trwającego ponad dwa miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4;

4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału – do stopnia kaprala (mata) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale.

1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów – przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące;

2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:

a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.

3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) w korpusie podoficerów – posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;

2) w korpusie oficerskim – posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie egzaminu na oficera.

2. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy żołnierz spełnia łącznie następujące warunki:

1) otrzymał pozytywną opinię służbową;

2) jest zdyscyplinowany;

3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku;

4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od ostatniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok.

3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego.

1) na stopień starszego marynarza – po ukończeniu pierwszego semestru zajęć wojskowych, jeżeli w tym okresie wyróżnił się bardzo dobrymi wynikami w szkoleniu oraz złożył przysięgę wojskową;

2) na stopień mata – po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu na oficera.

2. O mianowaniu kierownik studium wojskowego zawiadamia niezwłocznie wojskowego komendanta uzupełnień.

2. Przy mianowaniu osób, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się kryteriów wymaganych do mianowania na dany stopień wojskowy.

1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad dwa miesiące;

2) władze naczelne organizacji kombatanckich, z uwzględnieniem trybu określonego w ust. 3;

3) attaché wojskowi polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie, stale zamieszkujących za granicą, którzy przesyłają wniosek o mianowanie do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa Śródmieście.

2. Wniosek o mianowanie przedstawia się drogą służbową organowi uprawnionemu do mianowania.

3. Władze naczelne organizacji kombatanckich, w stosunku do osób wymienionych w art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają (przesyłają) do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, który – po ich opracowaniu – przesyła je do dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.

4. Władze naczelne organizacji i stowarzyszeń skupiających osoby niebędące żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, które brały udział w misjach pokojowych, oraz osoby niezrzeszone wymienione w art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego tych osób, trwającego ponad dwa miesiące. Wnioski te, po ich opracowaniu, przesyła się drogą służbową do dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.

5. Dyrektor (szef) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekty stosownych decyzji o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w § 33 ust. 1, za zasługi z tytułu ich udziału w ramach czynnej służby wojskowej w walkach o niepodległość państwa lub misjach pokojowych oraz prowadzi centralną ewidencję tych osób.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 1992 r. w sprawie zasad, warunków i trybu mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 59, poz. 300 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 394), które utraci moc z dniem 1 lipca 2004 r. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).