Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 274 poz. 2724

Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) zarządza się, co następuje:

1) aktualny stan zdrowia świadczeniobiorcy;

2) brak przeciwwskazań do leczenia uzdrowiskowego;

3) wpływ leczenia uzdrowiskowego, w szczególności warunków naturalnych (surowców leczniczych, klimatu, morza, mikroklimatu), na stan zdrowia świadczeniobiorcy;

4) dotychczasowy przebieg i wyniki leczenia uzdrowiskowego, o ile świadczeniobiorca z takiego leczenia korzystał.

2. Wzór skierowania na leczenie uzdrowiskowe, zwanego dalej „skierowaniem”, określa załącznik do rozporządzenia.

3. W skierowaniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego może określić, po uwzględnieniu wskazań i przeciwwskazań do leczenia w danym uzdrowisku, miejsce i rodzaj leczenia uzdrowiskowego. Określenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego nie są wiążące dla oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.

4. Lekarz wystawiający skierowanie zobowiązany jest do prawidłowego i czytelnego wypełnienia skierowania, a w szczególności:

1) danych osobowych pacjenta, w tym PESEL, imię i nazwisko;

2) odciśnięcia pieczęci świadczeniodawcy wraz z numerem umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia i pieczęci imiennej lekarza wystawiającego skierowanie;

3) informacji o aktualnym stanie zdrowia pacjenta;

4) jednoznacznie określonego rozpoznania choroby zasadniczej będącej podstawą wystawienia skierowania z podaniem symbolu ICD-10;

5) informacji o schorzeniach współistniejących.

5. Skierowanie przesyła się do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w zamkniętej kopercie opatrzonej napisem „SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE” umieszczonym w lewym dolnym rogu koperty pod adresem odbiorcy. Skierowanie może być przesłane przez bezpośrednio zainteresowanego świadczeniobiorcę.

2. Po rejestracji skierowania lekarz specjalista w dziedzinie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej, zwany dalej „lekarzem specjalistą”, zatrudniony w komórce organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, dokonuje aprobaty skierowania pod względem celowości leczenia uzdrowiskowego.

3. Lekarz specjalista może zażądać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który wystawił skierowanie, dostarczenia w wyznaczonym terminie dokumentacji medycznej niezbędnej do ustalenia rodzaju i zakresu leczenia uzdrowiskowego, uzupełnienia lub aktualizacji tej dokumentacji oraz przeprowadzenia dodatkowych badań.

4. Lekarz specjalista po dokonaniu aprobaty skierowania w przypadkach, o których mowa w ust. 3, zwraca dokumentację medyczną lekarzowi ubezpieczenia zdrowotnego, który wystawił skierowanie. Dokumentację zwraca się w zamkniętej kopercie opatrzonej napisem „SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE – UZUPEŁNIENIE”.

1) lekarz specjalista aprobował celowość skierowania;

2) są miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, przewidziane w umowach z tymi zakładami.

2. Potwierdzając skierowanie, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia określa:

1) rodzaj leczenia uzdrowiskowego i jego tryb;

2) odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego;

3) datę rozpoczęcia leczenia i czas jego trwania.

3. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia doręcza świadczeniobiorcy potwierdzone skierowanie nie później niż w terminie 14 dni przed datą rozpoczęcia leczenia.

4. Doręczając skierowanie na leczenie w sanatorium, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia informuje o zasadach odpłatności za pobyt w sanatorium.

2. O niepotwierdzeniu skierowania oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia zawiadamia świadczeniobiorcę nie później niż 30 dni od otrzymania wniosku.

3. Na niepotwierdzenie skierowania przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia nie przysługuje odwołanie.

2. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, podlega potwierdzeniu na warunkach określonych w § 8 ust. 4.

3. O przyczynie niepotwierdzenia, o której mowa w ust. 1, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia zawiadamia świadczeniobiorcę.

2. Skierowanie wraz z wynikami badań dodatkowych, o których mowa w § 3 ust. 3, jest ważne 12 miesięcy, licząc od dnia jego wystawienia.

2. Lista świadczeniobiorców zawiera:

1) imię i nazwisko świadczeniobiorcy;

2) numer PESEL;

3) numer skierowania nadany podczas rejestracji przez komórkę organizacyjną, o której mowa w § 3 ust. 1;

4) profil leczenia.

3. Świadczeniobiorca powinien być poinformowany pisemnie o swojej kolejności na liście świadczeniobiorców.

4. Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdza skierowanie wystawione świadczeniobiorcy, który znajduje się na liście, o której mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności, jeżeli są miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, przewidziane w umowach z tymi zakładami.

5. Jeżeli skierowanie straci ważność z powodów, o których mowa w § 7 ust. 2, na wniosek oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia lekarz kierujący jest zobowiązany zweryfikować zasadność skierowania oraz ponownie przekazać je do odpowiedniego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia w zamkniętej kopercie opatrzonej napisem „SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE – WERYFIKACJA” umieszczonym w lewym dolnym rogu koperty pod adresem odbiorcy. Skierowanie może być przesłane przez bezpośrednio zainteresowanego świadczeniobiorcę.

6. Przekazane zweryfikowane skierowanie jest aprobowane przez lekarza specjalistę w trybie i na zasadach, o których mowa w § 3 i § 5.

2. Ustala się dwa sezony rozliczeniowe:

1) sezon l – od dnia 1 października do dnia 30 kwietnia;

2) sezon II – od dnia 1 maja do dnia 30 września.

1) poziom l:

a) pokój 1-osobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,

b) pokój 1-osobowy w studio;

2) poziom II – pokój 1-osobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego;

3) poziom III:

a) pokój 2-osobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,

b) pokój 2-osobowy w studio;

4) poziom IV – pokój 2-osobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego;

5) poziom V:

a) pokój wieloosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym,

b) pokój wieloosobowy w studio;

6) poziom VI – pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego.

2. Przez pokój w studio należy rozumieć jeden z dwóch lub więcej pokoi posiadających wspólną łazienkę i przedpokój.

3. Świadczeniobiorca dokonuje wyboru standardu pokoju, biorąc pod uwagę możliwości świadczeniodawcy.

2. Opłata pobierana jest przed rozpoczęciem pobytu, najpóźniej pierwszego dnia pobytu.

3. Jeżeli pobyt świadczeniobiorcy w sanatorium uzdrowiskowym przypada w dwóch sezonach rozliczeniowych, wysokość częściowej odpłatności, o której mowa w ust. 1, oblicza się, uwzględniając odpowiednio liczbę dni przypadającą w danym sezonie rozliczeniowym.

4. Wysokość częściowej odpłatności, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się w przypadku skrócenia pobytu w sanatorium uzdrowiskowym:

1) z przyczyn leżących po stronie sanatorium, do którego świadczeniobiorca został skierowany na leczenie uzdrowiskowe,

2) z powodu choroby świadczeniobiorcy, która uniemożliwia kontynuowanie pobytu w sanatorium,

3) z przyczyn niezależnych od świadczeniobiorcy, w tym udokumentowanej choroby lub śmierci członka najbliższej rodziny i osoby pozostającej pod opieką świadczeniobiorcy

– o kwotę stanowiącą iloczyn liczby dni odpowiadających pełnym dobom, o które pobyt został skrócony, i odpłatności, o której mowa w § 11.

5. W przypadku skrócenia pobytu w sanatorium uzdrowiskowym z przyczyn innych niż wymienione w ust. 4 świadczeniobiorca ponosi pełną odpłatność.

1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym – 21 dni;

2) dla leczenia w sanatorium uzdrowiskowym – 21 dni;

3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni zabiegowych.

2. Okres pobytu na leczeniu uzdrowiskowym dla dzieci wynosi:

1) dla leczenia w szpitalu uzdrowiskowym – 27 dni;

2) dla leczenia w sanatorium uzdrowiskowym – 21 dni;

3) dla leczenia ambulatoryjnego od 6 do 18 dni zabiegowych.

3. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 2, może być wydłużony na wniosek lekarza zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, za zgodą oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, który potwierdził skierowanie. Zgoda udzielana jest w ciągu dwóch dni roboczych liczonych od dnia wpłynięcia wniosku do odpowiedniego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia.

Minister Zdrowia: M. Balicki

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie sposobu i warunków wystawiania skierowania na leczenie uzdrowiskowe przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego oraz trybu potwierdzania tego skierowania przez Narodowy Fundusz Zdrowia (Dz.U. Nr 80, poz. 733) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie określenia wysokości częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 88, poz. 816 i Nr 209, poz. 2034), które utraciły moc z dniem 31 grudnia 2004 r. na podstawie art. 247 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 15 grudnia 2004 r. (poz. 2724)