REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2021 poz. 596

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1970) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. [Zakres regulacji]

Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe warunki prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych, zwanego dalej "rejestrem", tryb składania wniosków o wpis do rejestru, zgłaszania zmiany danych rejestrowych, a także wzór świadectwa rejestracji oraz warunki jego ważności;

2) znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy umieszczane na statkach powietrznych;

3) sposób prowadzenia wykazu znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru, w tym dane zamieszczane w wykazie.

Rozdział 2

Rejestr

§ 2. [Podział rejestru]

Rejestr prowadzi się w podziale na:

1) księgi ewidencji znaków rozpoznawczych umieszczanych na statkach powietrznych - zawierające dane rejestrowe, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą";

2) zbiór dokumentów - zawierający dokumenty, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 3 ustawy, oraz:

a) Jednolity Dokument Administracyjny (SAD), o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1382) - w przypadku statku powietrznego sprowadzonego spoza Unii Europejskiej,

b) umowę, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy,

c) świadectwo rejestracji - w przypadku gdy zostało przekazane Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanemu dalej "Prezesem Urzędu",

d) dokumenty i umowę, o których mowa w § 5 ust. 3, oraz pełnomocnictwo, o którym mowa w § 5 ust. 4, przekazane wraz ze zgłoszeniem zmiany danych rejestrowych,

e) wniosek o wykreślenie statku powietrznego z rejestru, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy.

§ 3. [Wniosek o wpis do rejestru]

Wniosek o wpis do rejestru składa się Prezesowi Urzędu, w formie zgłoszenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy.

§ 4. [Wzór świadectwa rejestracji]

1. Wzór świadectwa rejestracji określa załącznik do rozporządzenia.

2. Świadectwo rejestracji traci ważność w przypadku wykreślenia statku powietrznego z rejestru.

§ 5. [Zmiana danych rejestrowych]

1. Zmianę danych rejestrowych zgłasza się Prezesowi Urzędu.

2. Do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się świadectwo rejestracji.

3. W przypadku zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się dokument potwierdzający prawo własności statku powietrznego, dokument potwierdzający ograniczone prawo rzeczowe do statku powietrznego lub umowę z użytkownikiem potwierdzającą faktyczne władanie statkiem powietrznym.

4. Użytkownik statku powietrznego inny niż właściciel statku powietrznego dołącza do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych pełnomocnictwo właściciela statku powietrznego upoważniające do zgłoszenia zmiany.

Rozdział 3

Znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy umieszczane na statkach powietrznych

§ 6. [Znak rozpoznawczy]

1. Znakiem rozpoznawczym jest znak przynależności państwowej oraz znak rejestracyjny.

2. Znak rozpoznawczy może być wpisany do księgi ewidencji, o której mowa w § 2 pkt 1, albo karty ewidencji, o której mowa w § 20 ust. 1.

3. Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

4. Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

5. Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery "SP".

6. Znak rejestracyjny statku powietrznego składa się z grupy trzech liter.

7. Znak rejestracyjny szybowca oraz motoszybowca składa się z grupy czterech cyfr.

8. Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: PAN, TTT i XXX oraz zawierać liter: Ą, Ć, Ę, J, Ł, Ń, Ó, Ś, Ź, Ż.

§ 7. [Oznakowanie statku powietrznego]

1. Do oznakowania statku powietrznego używa się wielkich liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Litery i cyfry są proste, bez ozdób.

2. Szerokość każdej litery lub cyfry, z wyjątkiem liter I, M i W oraz cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M stanowi 5/6 wysokości litery, szerokość litery W stanowi 6/6 wysokości litery, a szerokość cyfry 1 stanowi 2/6 wysokości cyfry.

3. Litery, cyfry i poziome kreski wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

4. Każdą literę i cyfrę oddziela się od poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Poziomą kreskę traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

§ 8. [Litery i cyfry składające się na znak]

Litery i cyfry składające się na znak rozpoznawczy mają jednakową wysokość.

§ 9. [Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na statku powietrznym lżejszym od powietrza]

Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na statku powietrznym lżejszym od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

§ 10. [Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na skrzydle statku powietrznego cięższego od powietrza]

1. Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na skrzydle statku powietrznego cięższego od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

2. Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znak ten nie może sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

§ 11. [Brak możliwości umieszczenia znaku rozpoznawczego]

W przypadku gdy wymiary skrzydeł, kadłuba lub analogicznej konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza uniemożliwiają umieszczenie znaku rozpoznawczego o wysokości określonej w § 10, na takim statku powietrznym umieszcza się znak rozpoznawczy o wysokości zapewniającej identyfikację tego statku powietrznego.

§ 12. [Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na statku powietrznym będącym statkiem powietrznym o znaczeniu historycznym]

Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na statku powietrznym będącym statkiem powietrznym o znaczeniu historycznym związanym z rolą, jaką odgrywał w siłach zbrojnych, na statku powietrznym będącym jego repliką, na statku powietrznym kategorii akrobacyjnej i na statku powietrznym wykonującym lot na pokazie lotniczym może wynosić od 5 do 10 cm, w przypadku gdy sposób malowania tego statku powietrznego uzasadnia konieczność zastosowania mniejszego znaku rozpoznawczego na kadłubie i skrzydle.

§ 13. [Malowanie lub nanoszenie znaku rozpoznawczego]

Znak rozpoznawczy maluje się na statku powietrznym lub nanosi się go w inny sposób zapewniający podobny stopień trwałości tego znaku.

§ 14. [Znak rozpoznawczy na sterowcu i balonie]

1. Znak rozpoznawczy na sterowcu umieszcza się na korpusie lub na powierzchni statecznika. W przypadku gdy znak rozpoznawczy jest nanoszony na korpusie, umieszcza się go z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. W przypadku gdy znak rozpoznawczy jest nanoszony na powierzchni statecznika, umieszcza się go na stateczniku poziomym i pionowym. Znak rozpoznawczy na stateczniku poziomym umieszcza się na górnej powierzchni prawej połowy i na dolnej powierzchni lewej połowy, przy czym górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia. Znak rozpoznawczy na stateczniku pionowym umieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery są rozmieszczone poziomo.

2. Znak rozpoznawczy na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

3. Znak rozpoznawczy na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

4. Znak rozpoznawczy na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby był widoczny z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

§ 15. [Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza]

1. Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza umieszcza się na lewej połowie dolnej powierzchni konstrukcji lewego skrzydła. W miarę możliwości znak rozpoznawczy umieszcza się w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia skrzydła.

2. Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza umieszcza się również na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji między skrzydłami i usterzeniem ogonowym albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znak rozpoznawczy na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znak rozpoznawczy umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

§ 16. [Brak elementów do umieszczenia znaków rozpoznawczych]

W przypadku gdy konstrukcja statku powietrznego cięższego od powietrza nie zawiera elementów, o których mowa w § 15, znak rozpoznawczy umieszcza się w sposób zapewniający identyfikację statku powietrznego.

§ 17. [Umieszczenie znaku pod usterzeniem ogonowym]

Na statku powietrznym, o którym mowa w § 12, cięższym od powietrza, znak rozpoznawczy może być umieszczany pod usterzeniem ogonowym, a w przypadku śmigłowca lub wiatrakowca - na końcu belki ogonowej.

§ 18. [Znak rozpoznawczy na tabliczce tożsamości mocowanej na statku powietrznym]

1. Znak rozpoznawczy umieszcza się również na tabliczce tożsamości mocowanej na statku powietrznym, z wyjątkiem szybowca, motoszybowca oraz statku powietrznego niewpisanego do rejestru, któremu przydzielono znak rozpoznawczy na potrzeby wykonywania prób w locie.

2. Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ognioodpornego lub innego materiału ognioodpornego posiadającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje się do statku powietrznego w sposób ograniczający prawdopodobieństwo jej zniszczenia, odłączenia i usunięcia podczas prawidłowej eksploatacji oraz zagubienia albo zniszczenia na skutek wypadku.

3. Znak rozpoznawczy na tabliczce tożsamości nanosi się przez wytrawianie, stemplowanie, grawerowanie lub użycie innej metody ognioodpornego cechowania.

4. Tabliczkę tożsamości mocuje się do statku powietrznego w widocznym miejscu obok wejścia głównego, a w przypadku:

1) balonu bezzałogowego - w widocznym miejscu, po stronie zewnętrznej użytecznego ciężaru;

2) bezzałogowego statku powietrznego - w widocznym miejscu, obok wejścia głównego albo kabiny, albo w miejscu widocznym po stronie zewnętrznej statku powietrznego, jeżeli nie ma wejścia głównego lub kabiny.

§ 19. [Znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy]

1. Znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy umieszcza się na statku powietrznym w odległości nie mniejszej niż 50 cm od znaku rozpoznawczego.

2. W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy umieszcza się w jednej linii ze znakiem rozpoznawczym, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaku rozpoznawczego.

Rozdział 4

Wykaz znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru

§ 20. [Wykaz znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru]

1. Wykaz znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru prowadzi się w postaci kart ewidencji, odrębnie dla każdej organizacji produkującej, która złożyła wniosek o przyznanie znaku rozpoznawczego lub grupy znaków rozpoznawczych.

2. Karta ewidencji zawiera:

1) nazwę organizacji produkującej, której Prezes Urzędu przyznał znak rozpoznawczy lub grupę znaków rozpoznawczych;

2) numer certyfikatu upoważniającego do wykonywania działalności w lotnictwie cywilnym w zakresie produkcji statków powietrznych;

3) przyznany znak rozpoznawczy lub przyznaną grupę znaków rozpoznawczych.

§ 21. [Wykreślenie znaków rozpoznawczych]

Wykreślenie znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru z wykazu, o którym mowa w § 20 ust. 1, następuje:

1) na wniosek organizacji produkującej, która złożyła wniosek o przyznanie znaku rozpoznawczego lub grupy znaków rozpoznawczych;

2) z urzędu w przypadku utraty ważności certyfikatu, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 2.

Rozdział 5

Przepisy przejściowe i przepis końcowy

§ 22. [Świadectwa rejestracji]

1. Świadectwa rejestracji wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i dotyczące statków powietrznych niewykreślonych z rejestru cywilnych statków powietrznych zachowują ważność.

2. Do postępowań w sprawie wpisu statku powietrznego do rejestru cywilnych statków powietrznych, zgłoszenia zmiany danych rejestrowych oraz wykreślenia statku powietrznego z tego rejestru wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem 2 stycznia 2021 r.

§ 23. [Wejście w życie]

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.²⁾

Minister Infrastruktury: A. Adamczyk

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. poz. 2257 oraz z 2020 r. poz. 1722, 1745, 1927 i 2006).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. z 2015 r. poz. 1617), które zgodnie z art. 77 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. poz. 1495, z 2020 r. poz. 568, 875 i 2255 oraz z 2021 r. poz. 255) utraciło moc z dniem 2 stycznia 2021 r.

Załącznik 1. [WZÓR ŚWIADECTWA REJESTRACJI]

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 25 marca 2021 r. (poz. 596)

WZÓR ŚWIADECTWA REJESTRACJI