Goście firmy na sportowych rozgrywkach

Na sportowej imprezie obowiązują takie same zasady dobrego wychowania, jak w salonie, mimo że stroje są bardziej niezobowiązujące i sposób bycia swobodniejszy. Dopingując „swoich” nie należy popadać w przesadę, bo przecież nie o laury olimpijskie chodzi, lecz o wspólne spędzenie czasu na świeżym powietrzu, o integrację i dobrą zabawę.

Golf to dla wielu osób nowa gra. To do niedawna elitarny sport i choć jego popularność stale rośnie, nadal bardzo wysoko stawia się poprzeczkę wymagań wobec uczestników i kibiców. Stosowana jest szczególna etykieta. Dotyczy to zarówno zachowania na polu golfowym, jak i stroju.

Trzeba pamiętać, że do rytuału meczu w golfa należy bardzo długi, kilkukilometrowy spacer po polu golfowym, w tempie wyznaczanym przez rozwój gry. Podczas meczu obowiązuje zakaz głośnych rozmów, wybuchów śmiechu, aby nie rozpraszać graczy. Rozmawiać można półgłosem, ale w żadnym wypadku nie należy wypytywać graczy o zasady gry w golfa czy w inny sposób ich rozpraszać. Gdy grający uderza piłkę, nie należy stać tuż za jego plecami, zawsze parę metrów z przodu. Gracz uderzający musi mieć pewność, że może wykonać bezpieczny zamach kijem. Jeśli istnieje ryzyko, że uderzona piłka może znaleźć się w pobliżu innego gracza, należy go ostrzec głośnym okrzykiem: FORE! Jeśli schodzi się z toru gry w celu szukania piłki, trzeba zostawić znak w postaci torby golfowej w widocznym miejscu. Wchodzenie na pole z torbą golfową czy też wjeżdżanie wózkiem lub melexem jest zabronione. Ubiór, oprócz zachowania i norm moralnych, jest ważnym składnikiem gry w golfa. Podstawowa zasada to dbałość o ubiór aby był schludny i zgodny z zaleceniami tak zwanej etykiety golfowej. Golf to nie tylko sport i rekreacja, to również styl życia. Podstawowym wyznacznikiem, według którego wybiera się ubiór, jest wygoda i uniwersalność. Często na polu golfowym w czasie gry zmienia się pogoda, a tereny pola gofowego są z natury rozległe. Golfista musi być przygotowany na to i posiadać ubiór uniwersalny – na ciepło, na zimno i na deszcz. Dobrym rozwiązaniem są ubiory ze specjalnych tkanin, na każdy rodzaj pogody. Można skorzystać z porady na polu golfowym – obsługa pomoże wybrać odpowiedni ubiór.

Strój do golfa powinien być swobodny, kolory żywe, aby być dobrze widocznym nawet z bardzo daleka. Nie powinno się nosić dresów, dżinsów, koszulki bez kołnierzyka i bez rękawów Należy nosić koszulki z kołnierzykiem, odpowiednie nakrycie głowy (najlepiej z daszkiem), długie skarpetki do krótkich spodni, spodnie z paskiem. Obuwie nie może niszczyć starannie pielęgnowanej trawiastej nawierzchni, a więc dobrze widziane są wyłącznie płaskie obcasy, a najlepiej tzw. soft spikes – buty z płaskimi kolcami.

 

 

Turnieje polo to nowość w Polsce i wiele firm poczytuje sobie za zaszczyt by na nich zaistnieć. Polo jest jedną z najstarszych na świecie gier zespołowych. Grano już w Persji kilkaset lat przed narodzinami Chrystusa, a przez tysiące lat polo było grą militarną. Polo z pewnością długo nie będzie jeszcze sportem masowym. Jego uprawianie jest kosztowne (każdy zawodnik do rozegrania jednego meczu, trwającego około godziny, musi mieć do dyspozycji sześć koni, które zmienia się co parę minut), trudno znaleźć miejsca, gdzie można go uprawiać, trzeba zebrać wiele osób naraz, a do uprawiania trzeba posiadać duże umiejętności jeździeckie w połączeniu ze sprawnością ruchową i świetną koordynacją ruchów.

Polo to rodzaj meczu piłkarskiego, w którym gracze poruszają się na koniach, a niewielką, bardzo twardą piłkę odbijają rodzajem długiego kijka z zakrzywionym końcem (tzw. mallet). Mecz jest ogromnie widowiskowy, udział w nim biorą jedynie prawdziwi zawodnicy, a gościom pozostawia się rolę obserwatorów. Uwaga! Podczas meczu nie należy przechodzić w pobliżu bramek, bowiem piłka do polo to groźny „pocisk” odbijany z wielką siłą.

Turniej polo to znakomita okazja do pokazania prawdziwie sportowej elegancji. Nie ma mowy o dżinsach, panie powinny stawić się w strojach bliskich wytwornemu garden party i w kapeluszach.

 

Pojawiło się wiele możliwości czarterowania jachtów, nieraz luksusowych „limuzyn”, na które można zabrać gości, ale oczywiście pod opieką wykwalifikowanej załogi.

Rejs to wspaniała przygoda, pod warunkiem, że mamy pewność, iż nie dostaniemy morskiej choroby. Jeśli do tej pory tego nie wiemy, lepiej poprosić lekarza o skuteczny preparat i zażyć go odpowiednio wcześnie przed wypłynięciem. Ograniczona przestrzeń jachtu, na jakiej przebywa grupa osób, skłania do dyskrecji i respektowania innych gości, aby sobie nawzajem nie przeszkadzać. Można uprzedzić pewne oczekiwania właścicieli jachtu, pamiętając choćby o tym, że buty powinny mieć miękką, nieniszczącą pokładu podeszwę; najlepiej jeśli nie ślizga się ona na wilgotnej powierzchni. Uwaga na odpowiednie nakrycia głowy, bo źle dobrane mogą nieoczekiwanie odfrunąć z wiatrem! Na jachcie może się przydać kostium kąpielowy i klapki. Przed wyprawą jachtem warto zapoznać się z podstawową terminologią żeglarską, aby nie mylić choćby koi z kambuzem.

 

Polowanie z nagonką czy bez to emocjonujące przeżycie, które niekiedy wywołuje emocje negatywne. Jeśli ktoś zalicza się do tych osób, nie powinien przyjmować zaproszenia. Oczywiście, bywają zaproszenia na polowanie, które w istocie są zaproszeniami na bal czy eleganckie przyjęcie po polowaniu. Dlatego lepiej zawczasu się upewnić, jaki będzie program imprezy, i w jakim miejscu ją zaplanowano.

Wyróżnia się różne rodzaje polowań, np. polowania na bagnach, polowania z nagonką, polowania zbiorowe, z udziałem wielu myśliwych. Polowaniu towarzyszyć powinno zachowanie ceremoniału i zwyczajów łowieckich. O etycznym stosunku do łowiectwa świadczy przede wszystkim ilość odstrzelonej zwierzyny, estetyczny ubiór myśliwski, stosunek do przyrody i zwierzyny. Podczas klasycznego polowania goście mogą, lecz nie muszą biegać po lasach czy łąkach i strzelać do ptactwa lub zwierzyny, ale mogą też czekać na pozostałych w leśniczówce lub przy ognisku. Uwaga na trofea! Nie każdemu odpowiada widok zdobyczy po zakończeniu łowów. Kto przyjmie zaproszenie na polowanie, musi wiedzieć, że wkracza w świat pełen specyficznych obyczajów. Zaczynają się one od stroju. Najlepiej widziane są brązy, zieleń, tweedy, wełny; krój sportowy, raczej kurtka niż płaszcz, raczej buty turystyczne niż pantofle na płaskim obcasie, raczej torba przez ramię, niż „do ręki”.