Uregulowania prawne rachunkowości w Polsce tworzą, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są standardami oraz interpretacjami, które dotyczą rachunkowości. Są stosowane w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 7 dotyczy " Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawiania błędów, zdarzeń następujących po dacie bilansu – ujęcie i prezentacja ". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Za podstawę prawną rachunkowości w Polsce, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, uznawane są: ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to standardy, a także interpretacje dotyczące rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 8 dotyczy "Działalności deweloperskiej". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Dynamicznie zmieniająca się rzeczywistość rynkowa wymusza na przedsiębiorcach stałe monitorowanie rentowności oraz przygotowanie scenariuszy zabezpieczających płynność finansową w bliskiej i dalszej perspektywie. Wzrasta na znaczeniu rola dyrektora finansowego w firmie, która przestaje się ograniczać jedynie do nadzorowania polityki finansowej, a coraz częściej zostaje rozszerzona o doradztwo strategiczne w kluczowych dla firmy decyzjach biznesowych. Współczesny finansista to osoba decyzyjna, posiadająca szerokie kompetencje menadżerskie również w zakresie zarządzania i sprzedaży, a także znajomości innowacyjnych rozwiązań technologicznych, które efektywnie wspierają pracę nie tylko działu finansowego ale również optymalizują pracę pozostałych jednostek organizacyjnych w firmie.
Każdy przedsiębiorca zobligowany jest do prowadzenia takiej ewidencji swoich przychodów i kosztów, w której znajdą się prawidłowe informacje o wszystkich zdarzeniach gospodarczych danego okresu. Ewidencja ta może przybrać formę uproszczoną, czyli tzw. Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów, oraz pełną (księgi rachunkowe). Co do zasady, pierwsza z nich dotyczy raczej przedsiębiorców z sektora MSP, druga – większych firm. Czym różnią się te dwie formy prowadzenia rachunkowości i do kogo są adresowane?
Podstawę prawną rachunkowości w Polsce stanowią, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to wszelkie standardy oraz interpretacje, które dotyczą rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 9 dotyczy "Sprawozdania z działalności". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Większość dobrych programów przeznaczonych dla sektora MŚP, posiada gotowe, domyślne rozwiązania, które chronią użytkownika przed popełnianiem podstawowych błędów. Przykładem może być ochrona numeru PESEL, która uniemożliwia wprowadzenie błędnego ciągu znaków. Warto jednak zauważyć, że istnieją także mechanizmy, które mogą zostać zdefiniowane dodatkowo, skutecznie ograniczając wprowadzanie niekompletnych danych do programu i wymuszając staranność tam, gdzie jest ona wymagana.
