Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 130 poz. 851

Na podstawie art. 19 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. — Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117, Nr 64, poz. 407 i Nr 121, poz. 770) zarządza się, co następuje:

1) wytwarzanie — każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia, łącznie z montażem lub operacjami charakterystycznymi dla danego procesu produkcyjnego,

2) materiał — składnik, surowiec, komponent lub część, użyte do wytworzenia produktu,

3) produkt — wytworzony, wydobyty lub uzyskany towar, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania,

4) materiał niepochodzący — materiał pochodzący z kraju innego niż kraj, w którym towar jest wytwarzany, lub materiał, którego pochodzenia nie można ustalić,

5) cena ex works — cenę zapłaconą producentowi za produkt w kraju, w którym został wytworzony, po odliczeniu wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w wypadku wywozu produktu,

6) pozycja HS — pierwsze cztery cyfry nomenklatury Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS),

7) reguły szczegółowe — rodzaje procesów określonych w załącznikach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, stosowane wobec produktów wymienionych w tych załącznikach.

1) wykaz procesów wykonywanych na materiałach niepochodzących, nadających materiałom i wyrobom włókienniczym pochodzenie kraju wytwarzania, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, zwany dalej „Wykazem nr 1”,

2) wykaz procesów wykonywanych na materiałach niepochodzących, nadających produktom innym niż materiały i wyroby włókiennicze pochodzenie kraju wytwarzania, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, zwany dalej „Wykazem nr 2”,

3) wykaz towarów przywożonych na polski obszar celny, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, zwany dalej „Wykazem nr 3”.

2. Następujące obróbki lub przetworzenia wykonane na materiałach niepochodzących nie są uznawane za wystarczające przetworzenie:

1) zabiegi mające na celu zabezpieczenie produktów w czasie ich transportu i składowania, w szczególności wentylacja, rozkładanie, suszenie i usuwanie uszkodzonych części,

2) proste operacje usuwania pyłu, przesiewania, sortowania, klasyfikowania, łączenia, w tym także tworzenia zestawów, mycia i wycinania,

3) zmiana opakowań, rozdzielanie i łączenie paczek,

4) proste operacje konfekcjonowania, a w szczególności pakowanie w torby, etui lub pudełka,

5) znakowanie produktów i ich opakowań etykietami i innymi znakami wyróżniającymi,

6) proste łączenie części produktów w celu złożenia produktu kompletnego,

7) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w pkt 1—6.

2. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi materiał niepochodzący może by użyty na określonym etapie wytwarzania, jest dozwolone użycie takiego materiału na tym lub wcześniejszym etapie wytwarzania.

3. Jeżeli produkt wykonany z materiałów niepochodzących nabył pochodzenie kraju wytworzenia i jest następnie użyty jako materiał w procesie wytwarzania nowego produktu, w celu ustalenia pochodzenia nowego produktu reguły szczegółowe nie dotyczą produktu włączonego.

4. W wypadku gdy reguły szczegółowe określają, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, nie jest konieczne, żeby wszystkie te materiały były użyte.

5. Jeżeli zgodnie z regułami szczegółowymi produkt musi być wytwarzany z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia materiałów, których z powodu ich właściwości reguła ta nie dotyczy.

6. W celu stosowania reguł szczegółowych, wartością użytych materiałów niepochodzących jest ich wartość celna, określona w chwili przywozu tych materiałów do kraju, w którym towar jest wytwarzany, lub jeśli wartość celna materiałów niepochodzących nie została określona — pierwsza możliwa do ustalenia cena zapłacona za te materiały w kraju, w którym towar jest wytwarzany.

7. W wypadku produktów otrzymanych z dwóch lub więcej materiałów włókienniczych, reguły szczegółowe mają zastosowanie do każdego z tych materiałów.

2. Przepisy § 4 ust. 2—6 stosuje się odpowiednio.

3. W celu stosowania reguł szczegółowych, za wartość dodaną w wyniku montażu uznaje się sumę kosztów montażu, włącznie z operacjami wykończeniowymi lub sprawdzającymi, wartości włączonych części pochodzących z kraju, w którym montaż został dokonany, oraz zysków i innych kosztów poniesionych w tym kraju w związku z montażem.

1) sprzęt, maszyny, aparaty lub pojazdy — towary należące do sekcji XVI, XVII i XVIII HS,

2) istotne części zamienne — części, które łącznie spełniają następujące warunki

a) stanowią elementy, bez których nie może być zapewnione właściwe funkcjonowanie sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów wcześniej dopuszczonych do obrotu lub wywiezionych,

b) są charakterystyczne dla sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów,

c) są przeznaczone do konserwacji sprzętu, maszyn, aparatów lub pojazdów albo do zastąpienia części tego samego rodzaju, uszkodzonych lub nie nadających się do użytku,

d) (skreślona).

1) jest to niezbędne do dokonania przywozu do kraju przeznaczenia,

2) użycie istotnych części zamiennych do produkcji sprzętu, maszyny, aparatu lub pojazdu nie przeszkodziłoby w nadaniu pochodzenia temu sprzętowi, maszynie, aparatowi lub pojazdowi.

1) faktury lub kopii faktury na sprzęt, maszynę, aparat lub pojazd wcześniej dopuszczony do obrotu lub wywozu,

2) kopii kontraktu albo innego dokumentu potwierdzającego, że dostawa jest dokonywana w ramach konserwacji.

2. Dowodem pochodzenia towarów innych niż określone w ust. 1 może być:

1) świadectwo pochodzenia,

2) faktura, specyfikacja towarów, kontrakt, świadectwo jakości lub inny dokument urzędowy, o ile w dokumentach tych jest umieszczony zapis o kraju pochodzenia towaru,

3) trwałe oznaczenie kraju pochodzenia na towarze.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do towarów, których ilość lub rodzaj nie wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej.

2. Opis, o którym mowa w ust. 1, musi być potwierdzony przez organ upoważniony w kraju pochodzenia towaru do wystawiania świadectw pochodzenia.

1) zostało sporządzone przez organ upoważniony w danym kraju do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia towarów,

2) zawiera dane niezbędne do identyfikacji towaru objętego świadectwem, w szczególności

a) dane nadawcy lub osoby wywożącej towar,

b) określenie rodzaju towaru,

c) masę brutto lub netto towaru; dane te mogą zostać zastąpione innymi, takimi jak ilość lub objętość, w wypadku gdy towar podczas transportu zmienia swoją masę, gdy jego masa nie może być określona lub gdy ilość lub objętość są danymi zwyczajowo identyfikującymi ten towar,

d) liczbę, rodzaj, znaki i numery opakowań; jeżeli towar jest przewożony luzem, należy umieścić na świadectwie odpowiednią adnotację,

3) poświadcza, że towar, którego świadectwo dotyczy, pochodzi z określonego kraju.

2. Świadectwo pochodzenia prawidłowo wystawione w kraju, z którego dokonano wywozu towaru, jest uznawane przez organ celny za dowód pochodzenia towaru.

3. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia organ celny uzna duplikat tego świadectwa wystawiony prawidłowo przez upoważniony organ.

2. Karta nr 1 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi oryginał świadectwa pochodzenia i, po potwierdzeniu przez organ celny, jest wydawana wnioskodawcy.

3. Karta nr 2 formularza, której druga strona nie jest zadrukowana, stanowi kopię świadectwa pochodzenia. Organ celny po potwierdzeniu świadectwa zatrzymuje kopię, chyba że wnioskodawca umieści we wniosku żądanie wydania kopii świadectwa.

4. Karta nr 3 formularza, która jest dwustronnie zadrukowana, stanowi wniosek o wydanie świadectwa.

5. Wnioskodawca wypełnia pola 1—7 na kartach nr 1 i 2 oraz pola 1—9 na karcie nr 3 formularza.

6. Organ celny może, na żądanie wnioskodawcy, wydać dodatkowe kopie świadectwa pochodzenia, sporządzone na kartach nr 2 formularza.

7. Świadectwo pochodzenia można również wystawić po dokonaniu wywozu towaru z polskiego obszaru celnego. Świadectwo pochodzenia wystawione po wywozie towaru może dotyczyć także towarów objętych wieloma zgłoszeniami celnymi.

8. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia, na wniosek zainteresowanego organ celny wystawia duplikat świadectwa.

2. Karta nr 3 formularza jest drukowana w języku polskim. Karty nr 1 i 2 formularza świadectwa pochodzenia mogą być drukowane w jednym lub kilku językach: polskim, angielskim lub, jeśli wymagają tego potrzeby handlu, w innym języku.

3. Na każdym formularzu świadectwa pochodzenia musi znajdować się nazwa i adres drukarni lub jej znak identyfikacyjny.

2. Formularz wypełnia się w języku polskim lub, w zależności od stosowanej praktyki bądź wymagań handlu, w innym języku.

3. Świadectwo i wniosek nie mogą zawierać skreśleń, poprawek, wymazań ani wyrazów wpisanych w miejscu innych wyrazów. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach można dokonać poprawek, pod warunkiem że dokonane zmiany nie uniemożliwią odczytania skreślonego zapisu. Każda zmiana musi być parafowana przez osobę, która wypełnia formularz, i powinna zostać potwierdzona przez organ wystawiający świadectwo pochodzenia.

4. Jeżeli świadectwo pochodzenia jest wystawiane na więcej niż jeden towar, każdy towar jest oznaczany liczbą porządkową. Bezpośrednio pod zapisem odnoszącym się do ostatniego towaru umieszcza się poziomą linię.

5. Świadectwo powinno być wypełnione w taki sposób, aby uniemożliwić jego późniejsze uzupełnienie.

2. Organ celny może umieścić na jednej lub kilku kartach formularza świadectwa pochodzenia dodatkowo numer wystawienia. Jeżeli numer wystawienia jest umieszczony na więcej niż jednej karcie, numer ten musi być taki sam.

2. Jeżeli organ, do którego skierowano świadectwo w celu jego weryfikacji, nie udzieli odpowiedzi w terminie 10 miesięcy od dnia wysłania wniosku o weryfikację lub udzielona odpowiedź nie będzie zawierała informacji pozwalających na stwierdzenie, że weryfikowany dokument jest autentyczny i zawiera prawidłowe dane, dokument uznaje się za nieprawidłowy do potwierdzenia pochodzenia towaru.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów

z dnia 15 października 1997 r. (poz. 851)

Załącznik nr 1

WYKAZ PROCESÓW WYKONYWANYCH NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, NADAJĄCYCH MATERIAŁOM I WYROBOM WŁÓKIENNICZYM POCHODZENIE KRAJU WYTWARZANIA

Załącznik nr 2

WYKAZ PROCESÓW WYKONYWANYCH NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, NADAJĄCYCH PRODUKTOM INNYM NIŻ MATERIAŁY I WYROBY WŁÓKIENNICZE POCHODZENIE KRAJU WYTWARZANIA

Załącznik nr 3

WYKAZ TOWARÓW PRZYWOŻONYCH NA POLSKI OBSZAR CELNY, KTÓRYCH POCHODZENIE MUSI BYĆ UDOKUMENTOWANE ŚWIADECTWEM POCHODZENIA

Załącznik nr 4

ŚWIADECTWO POCHODZENIA