Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 118 poz. 1004

Przekład

UCHWAŁA FAL.7 (29)
przyjęta w dniu 10 stycznia 2002 r.

Przyjęcie poprawek do Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, tekst poprawiony

KOMITET UŁATWIEŃ,

PRZYPOMINAJĄC postanowienia artykułu VII ustęp 2 litera a) Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, w jej wersji poprawionej, zwanej dalej „Konwencją”, dotyczące procedury wprowadzania poprawek do jej załącznika,

PRZYPOMINAJĄC zadania powierzone przez Konwencję Komitetowi Ułatwień w celu rozważenia i przyjęcia poprawek do Konwencji,

WZIĄWSZY POD UWAGĘ, na swojej dwudziestej dziewiątej sesji, poprawki do załącznika do Konwencji, które zostały zaproponowane i rozpowszechnione zgodnie z zapisem artykułu VII ustęp 2 litera a) wspomnianej Konwencji,

1. PRZYJMUJE, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, poprawki do Konwencji, których tekst został zamieszczony w załączniku do niniejszej uchwały;

2. POSTANAWIA, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera b) Konwencji, że wymienione powyżej poprawki wejdą w życie z dniem 1 maja 2003 r., chyba że przed dniem 1 lutego 2003 r. co najmniej jedna trzecia Umawiających się Rządów notyfikuje na piśmie Sekretarzowi Generalnemu, że nie akceptuje wymienionych poprawek;

3. PROSI Sekretarza Generalnego, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, o przekazanie zmian zawartych w załączniku do niniejszej uchwały wszystkim Umawiającym się Rządom;

4. PROSI TAKŻE Sekretarza Generalnego o notyfikowanie przyjęcia i wejścia w życie poprawek Rządom Sygnatariuszom.

Załącznik

POPRAWKI DO ZAŁĄCZNIKA DO KONWENCJI O UŁATWIENIU MIĘDZYNARODOWEGO OBROTU MORSKIEGO, 1965, TEKST POPRAWIONY

Rozdział 1 – DEFINICJE I POSTANOWIENIA OGÓLNE

A. DEFINICJE

1. Dodaje się następujące definicje:

„Potencjalny pasażer bez biletu. Oznacza osobę, która jest ukryta na pokładzie statku lub w ładunku następnie załadowanym na ten statek, bez zgody armatora lub kapitana statku albo jakiejkolwiek innej osoby odpowiedzialnej, i która zostaje znaleziona na statku przed opuszczeniem przez niego portu.

Port. Oznacza każdy port, terminal, terminal na pełnym morzu, stocznię i stocznię remontową lub redę, który jest normalnie wykorzystywany do załadunku, rozładunku, napraw i kotwiczenia statków, lub każde inne miejsce, gdzie statek może zawinąć.

Pasażer bez biletu. Oznacza osobę, która jest ukryta na pokładzie statku lub ukryta w ładunku, następnie załadowana na statek bez zgody armatora lub kapitana statku albo jakiejkolwiek innej osoby odpowiedzialnej, i która zostaje znaleziona na pokładzie statku po opuszczeniu przez niego portu lub w ładunku, podczas jego wyładunku w porcie przybycia, i zostaje zgłoszona przez kapitana do właściwych władz jako pasażer bez biletu.”.

Rozdział 2 – WEJŚCIE, POSTÓJ I WYJŚCIE STATKU

2. Do Normy 2.1 dodaje się następującą notę:

„Nota:

Następujące formularze FAL zostały opracowane, tak jak przedstawiono w załączniku 1:

– Zgłoszenie ogólne – Formularz FAL 1

– Zgłoszenie ładunku – Formularz FAL 2

– Zgłoszenie zasobów statku – Formularz FAL 3

– Zgłoszenie rzeczy załogi – Formularz FAL 4

– Lista załogi – FAL 5

– Lista pasażerów – FAL 6

– Manifest ładunków niebezpiecznych – FAL 7.”

3. Dodaje się dwa następujące nowe paragrafy, zmieniające numerację po istniejącym paragrafie 2.7.5:

„2.8. Norma. Manifest ładunków niebezpiecznych musi być podstawowym dokumentem, który dostarcza władzom publicznym informacje dotyczące towarów niebezpiecznych.

2.8.1 Norma. W Manifeście ładunków niebezpiecznych władze publiczne nie mogą żądać innych informacji niż te, które są wymienione poniżej:

• nazwa statku,

• numer IMO statku,

• przynależność państwowa statku

• nazwisko kapitana,

• numer podróży,

• port załadunku,

• port rozładunku,

• agent morski,

• numer rezerwacji/referencyjny,

• oznaczenia i numery:

– numery identyfikacyjne kontenerów,

– numery rejestracyjne pojazdów,

• liczba i rodzaj opakowania,

• nazwa ładunku używana w transporcie morskim,

• klasa,

• numer ONZ,

• grupa opakowania,

• ryzyko dodatkowe,

• temperatura zapłonu (w °C, c.c.)

• polutant środowiska morskiego,

• masa (kg) – brutto/netto,

• karta bezpieczeństwa,

• miejsce zasztauowania na statku.”.

4. Zmienia się numerację paragrafów 2.8 do 2.26 na 2.9 do 2.27 oraz zmienia notę na dole strony odpowiadającą paragrafowi 2.13.

5. Skreśla się paragrafy 2.7.6 i 2.7.6.1 oraz odpowiednie noty.

6. Do przenumerowanej Normy 2.11 dodaje się następującą nową pozycję:

„• 1 egzemplarz Manifestu ładunków niebezpiecznych”.

7. Do przenumerowanej Normy 2.12 dodaje się następującą nową pozycję:

„• 1 egzemplarz Manifestu ładunków niebezpiecznych”.

8. W nocie u dołu strony odpowiadającej paragrafowi 3.3.1 wyrazy „załącznik 4” zastępuje się wyrazem „załącznik 2”.

9. Dodaje się nowy rozdział 4 w brzmieniu, jak poniżej:

„Rozdział 4 – PASAŻEROWIE BEZ BILETU

A. ZASADY OGÓLNE

4.1 Norma. Postanowienia niniejszego rozdziału muszą być stosowane zgodnie z zasadami związanymi z ochroną międzynarodową, zapisanymi w dokumentach międzynarodowych, takich jak Konwencja Narodów Zjednoczonych dotycząca statusu uchodźców, sporządzona w Genewie dnia 28 lipca 1951 r., i Protokół Narodów Zjednoczonych dotyczący statusu uchodźców, sporządzony w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r., jak również zgodnie z właściwym ustawodawstwem krajowym.*

4.2 Norma. Władze publiczne, administracja portowa, armatorzy i ich przedstawiciele, jak również kapitanowie statków muszą, jak tylko jest to możliwe, współpracować w celu uniemożliwienia i szybkiego uregulowania przypadków zaokrętowania bez biletu i upewnienia się, że pasażerowie bez biletu wrócą do swojego kraju lub zostaną tam odesłani jak najszybciej. Wszystkie te kroki muszą być podjęte w celu uniknięcia nieskończenie długiego pozostawania na podkładach statków pasażerów bez biletu.

B. ŚRODKI ZAPOBIEGAWCZE

4.3 Środki zapobiegawcze na pokładzie statku/w porcie

4.3.1. Administracja portowa/osoby odpowiedzialne w terminalach

4.3.1.1 Norma. Umawiające się Rządy muszą się upewnić, że niezbędna infrastruktura i przepisy dotyczące eksploatacji i bezpieczeństwa, wdrożone dla uniemożliwienia dostępu do urządzeń portowych i do statków osobom usiłującym dostać się na pokład statku bez biletu, zostały stworzone we wszystkich ich portach i że zostały dostosowane do rozmiarów portu i rodzaju obsługiwanych tam ładunków. Działania te powinny być podjęte w ścisłej współpracy z właściwymi władzami publicznymi, armatorami, władzami na lądzie, aby w tych portach wejście na pokład bez biletu było niemożliwe.

4.3.1.2 Zalecona praktyka. Działania operacyjne i urządzenia zabezpieczające powinny obejmować, między innymi, w zależności od potrzeb, następujące elementy:

a) regularne patrole w strefach portowych;

b) zainstalowanie specjalnych urządzeń do składowania ładunków, do których pasażerowie bez biletu mają łatwy dostęp, oraz stały dozór osób i ładunków wchodzących na teren tych stref;

c) inspekcję składów i stref składowania ładunków;

d) przeszukiwanie ładunku w przypadkach, kiedy obecność pasażerów bez biletu jest ewidentna;

e) współpracę pomiędzy władzami publicznymi, armatorami i kapitanami statków oraz właściwymi władzami na lądzie przy opracowywaniu działań operacyjnych;

f) współpracę pomiędzy administracją portową i innymi właściwymi władzami (np. służby policyjne, służby celne i imigracyjne) w celu uniemożliwienia przemytu osób;

g) opracowanie i wprowadzenie w życie umów ze sztauerami i innymi osobami działającymi na lądzie w portach krajowych w celu zagwarantowania, że tylko personel upoważniony przez te osoby uczestniczy w operacjach sztauowania/rozsztauowania lub załadunku/rozładunku statków albo w innych operacjach związanych z postojem statków w porcie;

h) opracowanie i wprowadzenie w życie umów ze sztauerami i innymi osobami na lądzie w celu zagwarantowania, że ich personel, który ma dostęp do statków, jest łatwy do zidentyfikowania i że istnieje lista osób, których wejście na statek jest uzasadnione pełnionymi przez nie obowiązkami;

i) zachęcanie sztauerów i innych osób pracujących w strefie portowej do sygnalizowania administracji portowej obecności w tej strefie wszystkich osób, które wyraźnie nie są do tego upoważnione.

4.3.2 Armator/Kapitan statku

4.3.2.1 Norma. Umawiające się Rządy muszą wymagać od armatorów i od ich przedstawicieli w porcie, jak również od kapitanów oraz innych osób odpowiedzialnych, żeby wprowadzili system bezpieczeństwa, który – tak dalece, jak jest to możliwe w praktyce – uniemożliwi wejście na statek potencjalnym pasażerom bez biletu, a w przypadku gdy się to nie uda, na ile jest możliwe w praktyce, pozwoli na wykrycie ich, zanim statek opuści port.

4.3.2.2 Zalecona praktyka. Jeżeli statki zawijają lub przebywają w portach, w których istnieje ryzyko zaokrętowania się przez pasażera bez biletu, system bezpieczeństwa powinien obejmować przynajmniej następujące środki:

– wszystkie drzwi, luki i drogi dostępu do ładowni lub pomieszczeń magazynowych na statku, które nie są używane podczas pobytu statku w porcie, powinny być zamknięte na klucz;

– miejsca dostępu do statku powinny być ograniczone do minimalnej liczby i być odpowiednio chronione;

– części statku usytuowane od strony morza powinny być odpowiednio zabezpieczone;

– powinien być zapewniony odpowiedni system wacht pokładowych;

– członkowie załogi lub, za zgodą kapitana statku, inne osoby powinny, w miarę możności, prowadzić listę osób wchodzących i schodzących ze statku;

– powinny być zapewnione odpowiednie środki komunikacji; i

– w nocy powinno być zapewnione odpowiednie oświetlenie na pokładzie statku i wzdłuż kadłuba.

4.3.2.3 Norma. Umawiające się Rządy muszą żądać, żeby statki upoważnione do pływania pod ich banderą, z wyjątkiem statków pasażerskich, opuszczające port, w którym istnieje ryzyko zaokrętowania bez biletu, poddawane były szczegółowemu przeszukaniu przeprowadzonemu zgodnie ze specjalnym planem lub schematem, przy czym w pierwszym rzędzie przeszukiwane są miejsca, w których mogliby się skryć pasażerowie bez biletu. Metody przeszukiwania mogące zaszkodzić ukrytym pasażerom bez biletu nie mogą być stosowane.

4.3.2.4 Norma. Umawiające się Rządy muszą wymagać, aby na pokładzie statków mających prawo pływania pod ich banderą żadne miejsce nie było dezynfekowane metodą fumigacji ani zamykane hermetycznie przed uprzednim poddaniem go jak najdokładniejszemu przeszukaniu tak, aby zagwarantować, że żaden pasażer bez biletu tam się nie ukryje.

4. 3.3 Sankcje krajowe

4.3.3.1 Norma. Jeżeli istnieją ku temu podstawy, Umawiające się Rządy muszą, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem, ścigać pasażerów bez biletu, potencjalnych pasażerów bez biletu i osoby, które pomogły im dostać się na statki.

C. TRAKTOWANIE PASAŻERA BEZ BILETU NA POKŁADZIE STATKU

4.4 Zasady ogólne – Traktowanie humanitarne

4.4.1 Norma. Przypadki wejścia na pokład bez biletu muszą być traktowane zgodnie z zasadami humanitarnymi, łącznie z wymienionymi w Normie 4.1. Należy zwrócić szczególną uwagę na bezpieczeństwo eksploatacji statku oraz bezpieczeństwo i dobro pasażerów bez biletu.

4.4.2 Norma. Umawiające się Rządy muszą wymagać, aby kapitanowie statków mających prawo pływania pod ich banderą podejmowali niezbędne kroki dla zagwarantowania ochrony pasażera bez biletu, jak również jego zdrowia, opieki i jego bezpieczeństwa w czasie, kiedy przebywa na statku, włączając w to zapewnienie odpowiedniego wyżywienia, zakwaterowania, właściwej opieki medycznej i urządzeń sanitarnych.

4.5 Praca na pokładzie

4.5.1 Norma. Nie wolno prosić pasażerów bez biletu o wykonywanie pracy na pokładzie statku, z wyjątkiem stanów zagrożenia lub zadań pozostających w związku z ich zamieszkiwaniem na pokładzie.

4.6 Przesłuchanie i zawiadomienie przez kapitana statku

4.6.1 Norma. Umawiające się Rządy muszą żądać od kapitanów statków, ażeby starali się ustalić wszelkimi sposobami tożsamość pasażera bez biletu, uwzględniając jego narodowość/obywatelstwo, jak również port, w którym wszedł na statek, i żeby powiadamiali o istnieniu pasażera bez biletu i przekazywali wszystkie ważne informacje władzom publicznym w pierwszym porcie, do którego planują zawinąć. Informacje te muszą również zostać przekazane armatorowi, władzom publicznym portu zaokrętowania, Państwu, pod którego banderą statek pływa, i, jeżeli takie są, wszystkim kolejnym portom, do których statek zawinie.

4.6.2 Zalecona praktyka. Gromadząc informacje potrzebne do zawiadomienia, kapitan statku powinien posłużyć się formularzem wymienionym w załączniku 3.

4.6.3 Norma. Umawiające się Rządy muszą przekazać instrukcje kapitanom statków mających prawo pływania pod ich banderą, żeby, w przypadku oświadczenia pasażera bez biletu, że jest uchodźcą, potraktowali te informacje jako poufne na tyle, na ile jest to konieczne dla bezpieczeństwa tego pasażera.

4.7 Zawiadomienie Międzynarodowej Organizacji Morskiej

4.7.1 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny zawiadomić Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji Morskiej o wszystkich przypadkach pasażerów bez biletu.

D. ZMIANA PLANOWANEJ TRASY PODRÓŻY

4.8 Norma. Władze publiczne muszą nalegać na armatorów statków pływających pod ich banderą o przekazanie instrukcji kapitanom, żeby nie zmieniali planowanej trasy podróży w związku z próbą wysadzenia pasażera bez biletu, który został znaleziony na pokładzie statku po tym, jak statek opuścił wody terytorialne kraju, w którym pasażer bez biletu wszedł na statek, chyba że:

– władze publiczne Państwa portu, do którego zmieniony jest kurs statku, wyraziły zgodę na wysadzenie pasażera bez biletu;

– repatriację zaaranżowano w innym miejscu z odpowiednią dokumentacją i zezwoleniem na zejście na ląd;

– istnieją powody zdrowotne, humanitarne lub osłabienia bezpieczeństwa pasażera.

E. WYSADZENIE I POWRÓT PASAŻERA BEZ BILETU

4.9 Państwo, w którym zgodnie z planem podróży znajduje się port pierwszego zawinięcia

4.9.1 Norma. Władze publiczne kraju, w którym znajduje się port pierwszego zawinięcia, do którego statek ma zawinąć planowo po znalezieniu pasażera bez biletu, muszą zadecydować, czy zgodnie z ustawodawstwem krajowym pasażer bez biletu może zostać przyjęty w tym Państwie.

4.9.2 Norma. Władze publiczne kraju, w którym znajduje się port pierwszego zawinięcia, do którego statek ma zawinąć planowo po znalezieniu pasażera bez biletu, muszą pozwolić na wyokrętowanie pasażera bez biletu, jeżeli jest on w posiadaniu ważnych powrotnych dokumentów podróżnych i jeżeli władze publiczne są usatysfakcjonowane, że we właściwym czasie zostały lub zostaną podjęte kroki związane z repatriacją i spełnione wszystkie wymogi przejazdu.

4.9.3 Norma. Jeśli jest to właściwe i zgodne z krajowym ustawodawstwem, władze publiczne kraju, w którym znajduje się port pierwszego zawinięcia, do którego statek ma zawinąć planowo po znalezieniu pasażera bez biletu, muszą pozwolić na wyokrętowanie pasażera bez biletu po uprzednim upewnieniu się, że będą mogły lub że armator będzie mógł otrzymać ważne dokumenty podróżne, podjąć we właściwym czasie kroki w celu repatriacji pasażera bez biletu i spełnić wszystkie wymogi przejazdu. Ponadto władze publiczne muszą rozpatrzyć pozytywnie możliwość zezwolenia na wyokrętowanie pasażera bez biletu, jeżeli nie jest możliwe usunięcie go na statku, na którym przybył, lub jeżeli istnieją inne czynniki uniemożliwiające usunięcie go na tym statku. Te czynniki mogą obejmować, ale nie są ograniczone do następujących przypadków:

– sprawa nie zostaje rozwiązana w chwili wypłynięcia statku; lub

– obecność na pokładzie pasażera bez biletu zagraża bezpiecznej eksploatacji statku, zdrowiu załogi lub zdrowiu pasażera bez biletu.

4.10 Kolejne porty zawinięcia

4.10.1. Norma. Jeżeli wyokrętowanie pasażera bez biletu nie mogło odbyć się w pierwszym planowanym porcie zawinięcia po odkryciu pasażera bez biletu, władze publiczne kolejnych portów zawinięcia muszą rozważyć jego wyokrętowanie zgodnie z normami 4.9.1, 4.9.2 i 4.9.3.

4.11 Państwo, którego pasażer bez biletu jest obywatelem lub w którym ma prawo pobytu

4.11.1 Norma. Władze publiczne muszą, zgodnie z prawem międzynarodowym, akceptować powrót pasażerów bez biletu posiadających narodowość lub obywatelstwo lub zgodzić się na powrót pasażerów bez biletu, którzy według ich krajowego ustawodawstwa mają prawo pobytu w tym Państwie.

4.11.2 Norma. Władze publiczne muszą, w miarę możliwości, pomóc w ustaleniu tożsamości i narodowości/obywatelstwa pasażerów bez biletu twierdzących, że są obywatelami ich Państwa lub mających prawo pobytu w ich Państwie.

4.12 Państwo zaokrętowania

4.12.1 Norma. Jeżeli władze publiczne ustaliły w sposób dla siebie zadowalający, że pasażerowie bez biletu weszli na statek w porcie należącym do ich Państwa, muszą one zgodzić się na przesłuchanie tych pasażerów bez biletu, którzy zostali odesłani z miejsca ich wyokrętowania, po ustaleniu, że zostali tam uznani za osoby niepożądane. Władze publiczne kraju zaokrętowania nie powinny odsyłać tych pasażerów bez biletu do kraju, gdzie ustalono uprzednio, że są one niepożądane.

4.12.2 Norma. Jeżeli władze publiczne ustaliły w sposób dla siebie zadowalający, że potencjalni pasażerowie bez biletu weszli na statek w porcie należącym do ich Państwa, muszą one zgodzić się na wyokrętowanie tych potencjalnych pasażerów bez biletu i pasażerów bez biletu, którzy zostali znalezieni na pokładzie statku znajdującego się nadal na wodach terytorialnych tego państwa lub, jeżeli przewiduje to ustawodawstwo krajowe, w strefie podlegającej jurysdykcji służb imigracyjnych tego państwa. Żadna kara lub opłata związana z zatrzymaniem lub koszty odesłania nie mogą być nałożone na armatora.

4.12.3 Norma. Jeżeli potencjalny pasażer bez biletu nie został wyokrętowany w porcie zaokrętowania, musi być traktowany jak pasażer bez biletu zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

4.13 Państwo bandery

4.13.1 Norma. Władze publiczne Państwa bandery statku muszą pomóc kapitanowi/armatorowi lub kompetentnej władzy portów zawinięcia i współpracować z nimi przy:

– ustalaniu tożsamości pasażera bez biletu i jego narodowości;

– wystąpieniu do odpowiednich władz publicznych w celu uzyskania pomocy przy usunięciu pasażera bez biletu ze statku przy najbliższej nadarzającej się okazji; i

– podejmowaniu kroków niezbędnych do odesłania lub repatriacji pasażera bez biletu.

4.14 Powrót pasażerów bez biletu

4.14.1 Zalecona praktyka. Jeżeli pasażer bez biletu nie posiada odpowiednich dokumentów, władze publiczne powinny, jeżeli jest to możliwe i na ile ta praktyka jest zgodna z ustawodawstwem krajowym i z wymogami bezpieczeństwa, wydać pismo wyjaśniające, załączając do niego zdjęcie pasażera bez biletu i wszystkie inne ważne informacje. To pismo uprawniające pasażera bez biletu, odpowiednio, do powrotu do jego kraju pochodzenia albo do miejsca, w którym rozpoczął on podróż jakimkolwiek środkiem transportu, i wymieniające wszelkie dodatkowe warunki nałożone przez władze powinno zostać przekazane podmiotowi dokonującemu odesłania pasażera bez biletu. Pismo to będzie zawierało informacje wymagane przez władze w punktach tranzytowych i miejscu wyokrętowania.

4.14.2 Zalecona praktyka. Władze publiczne Państwa, w którym pasażer bez biletu został wyokrętowany, powinny nawiązać kontakt z właściwymi władzami publicznymi w punktach tranzytowych podczas powrotu pasażera bez biletu, w celu poinformowania ich o jego sytuacji. Ponadto, władze publiczne krajów, przez które prowadzi droga powrotna, powinny zezwolić na tranzyt przez ich porty i porty lotnicze pasażerom bez biletu, którzy podróżują na podstawie instrukcji lub nakazu odesłania wydanych przez władze publiczne kraju portu wyokrętowania, z zastrzeżeniem zwyczajowych wymogów dotyczących wiz i krajowych warunków bezpieczeństwa.

4.14.3 Zalecona praktyka. Jeżeli Państwo portu odmówiło wyokrętowania pasażera bez biletu, o powodach tej odmowy Państwo to powinno powiadomić bez zbędnej zwłoki Państwo bandery statku, na którego pokładzie znajduje się pasażer bez biletu.

4.15 Koszty odesłania i utrzymania pasażerów bez biletu

4.15.1 Zalecona praktyka. Władze publiczne Państwa, w którym pasażer bez biletu został wy-okrętowany, powinny poinformować armatora statku, na którym pasażer bez biletu został znaleziony, lub jego przedstawiciela, na ile jest to możliwe w praktyce, o wysokości kosztów zatrzymania i powrotu pasażera bez biletu, jeżeli armator musi ponieść te koszty. Ponadto, jeżeli koszty mają być poniesione przez armatora, w miarę możliwości i zgodnie z ustawodawstwem krajowym, władze publiczne powinny utrzymać je na najniższym poziomie.

4.15.2 Zalecona praktyka. Okres, podczas którego armatorzy są odpowiedzialni za pokrycie kosztów utrzymania pasażera bez biletu poniesionych przez władze publiczne Państwa, w którym pasażer bez biletu został wyokrętowany, powinien być możliwie jak najkrótszy.

4.15.3 Norma. Władze publiczne muszą, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, wziąć pod uwagę złagodzenie sankcji nałożonych na statki, jeżeli kapitan statku właściwie zgłosił obecność pasażera bez biletu odpowiednim władzom portu przybycia i jeżeli udowodnił, że wszystkie rozsądne środki zapobiegawcze zostały zastosowane w celu uniemożliwienia wejścia na statek pasażerom bez biletu.

4.15.4 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, rozważyć obniżenie pozostałych należności, które mogą być wymagane, jeżeli armatorzy współpracowali w sposób uznany za zadowalający z władzami odpowiedzialnymi za kontrolę, przy podejmowaniu działań mających na celu uniemożliwienie przewozu pasażerów bez biletu.”.

10. Zmienia się numerację rozdziałów 4, 5 i 6 (oraz odpowiednich paragrafów), które stają się rozdziałami 5, 6 i 7.

11. W paragrafach numerowanych 5.16, 5.17 i 5.18 zastępuje się „Normę 4.8” przez „Normę 5.15”.

12. W paragrafie o zmienionej numeracji 7.5 zastępuje się „Normę 6.2” przez „Normę 7.2”.

13. W paragrafie o zmienionej numeracji 7.9 zastępuje się „Normę 6.2” przez „Normę 7.8”.

14. Zmienia się numerację załączników w sposób następujący:

1. Załącznik 1 pozostaje załącznikiem 1;

2. Załącznik 2 staje się załącznikiem 6;

3. Załącznik 3 staje się załącznikiem 4;

4. Załącznik 4 staje się załącznikiem 2;

5. Załącznik 5 pozostaje załącznikiem 5; i

6. Załącznik 6 staje się załącznikiem 7;

15. Dodaje się następujący nowy Załącznik 3 – Formularz wymieniony w Zaleconej praktyce 4.6.2:

16. Na końcu formularza 6, który znajduje się w załączniku 1, skreśla się cały tekst począwszy od „Wzór formularza...".

* Ponadto, władze publiczne mogą zechcieć wziąć pod uwagę niewiążącą konkluzję Komitetu Wykonawczego Wysokiego Komitetu do spraw Uchodźców dotyczącą pasażerów bez biletu występujących o azyl (1988, Nr 53 (XXXIX)

Wersja obcojęzyczna