Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał niedawno dwa istotne orzeczenia zapadłe w wyniku pytań prejudycjalnych skierowanych przez polskie sądy administracyjne. Za niezgodne z Dyrektywą VAT uznano polskie przepisy uniemożliwiające neutralne odliczenie VAT z tytułu WNT w tej samej deklaracji, w której wykazano podatek należny z tego tytułu, w sytuacji, gdy podatnik wykazał takie nabycie po upływie 3 miesięcy. W innym orzeczeniu skład orzekający uznał za sprzeczną z Dyrektywą VAT praktykę polskich organów skarbowych, wykluczającą dopuszczalność korekty VAT przez wystawcę faktury, również w sytuacji, gdy dana czynność nie podlegała opodatkowaniu, a wystawienie faktury nie wiązało się z dokonaniem oszustwa podatkowego.
Usługi dietetyczne a VAT. Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 4 marca 2021 r. uznał, że coaching żywieniowy nie jest zwolniony z VAT jeżeli nie jest świadczony w celu terapeutycznym. Jednak w Polsce Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach konsekwentnie prezentuje stanowisko, że usługi dietetyczne wykonywane przez dietetyka, obejmujące analizę żywieniową oraz tworzenie zindywidualizowanych planów żywieniowych i suplementacyjnych (także w przypadku świadczenia ich przez internet), świadczone osobom borykającym się z problemami zdrowotnymi oraz w celu profilaktyki, zapobiegania oraz zachowania dobrego stanu zdrowia, a także zapobiegania konsekwencjom choroby, przywracaniu oraz poprawie stanu zdrowia – korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.
Bez wątpienia można powiedzieć, że w 2020 r. wiele się działo w świecie celnym. Z jednej strony narastała niepewność związana z wystąpieniem Wielkiej Brytanii z UE i ze zbliżającym się końcem okresu przejściowego. Z drugiej strony Komisja Europejska opublikowała wytyczne dotyczące ustalania wartości celnej, które w niektórych aspektach prezentują nowe podejście do kwestii, które wydawały się już rozstrzygnięte. Do tego, Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE) wydał trzy wyroki dotyczące wartości celnej, które są co najmniej warte odnotowania. Są to wyroki w sprawach: C-76/19 Curtis Balkan, C-509/19 BMW, C‑775/19 5th AVENUE Products Trading.
Pojęcia „środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi” oraz „produktów zwykle przeznaczonych do użytku jako dodatek lub substytut środków spożywczych” znajdujące się w pkt 1 załącznika III do Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że dotyczą one wszelkich produktów zawierających substancje odżywcze pełniące w organizmie ludzkim funkcje budulcowe, energetyczne i regulujące, które są niezbędne do utrzymania, funkcjonowania i rozwoju tego organizmu, spożywanych w celu dostarczenia organizmowi tych substancji.
26 marca 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie C-779/18, pochylając się nad ustawodawstwem polskim oraz jego zgodnością z prawem unijnym w zakresie pozaodsetkowych kosztów kredytów konsumenckich, wydał istotne rozstrzygnięcie, porządkując tym rozbieżności jakie zaistniały w tym obszarze w orzecznictwie sądów polskich. Powołany wyrok TSUE ma nie tylko doniosłe znaczenie dla samego konsumenta, pozostającego w sporze sądowym z kredytodawcą, ale również dla podmiotów udzielających kredytów konsumenckich.
