REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1999 nr 90 poz. 1009

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 99a ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 40, poz. 399) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa zasady dokonywania skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz przez inne niż banki osoby prawne i podmioty nie będące osobami prawnymi, zwane dalej „podmiotami”.

§ 2.

Podmioty mogą wykonywać czynności, o których mowa w § 1, na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego, zwanego dalej „upoważnieniem”.

§ 3.

1. Czynności, o których mowa w § 1, mogą być wykonywane w lokalu, zwanym dalej „kasą”, dostosowanym do ich wykonywania, a w szczególności zapewniającym bezpieczne dokonywanie transakcji.

2. Kasa powinna być wyposażona w:

1) umieszczoną na zewnątrz, w widocznym miejscu, tablicę z napisem wskazującym, jakiego rodzaju czynności są wykonywane, ze wskazaniem dni i godzin ich wykonywania,

2) tablicę informacyjną prezentującą:

a) wykaz skupowanych i sprzedawanych walut obcych i skupowanych dewiz określonych upoważnieniem i będących przedmiotem obrotu oraz aktualne ceny (kursy) kupna i sprzedaży,

b) informację o obowiązku, o którym mowa w § 5 ust. 1,

3) rejestry skupowanych i sprzedawanych walut obcych i skupowanych dewiz,

4) formularze druków wystawianych na dowód kupna i sprzedaży walut obcych i kupna dewiz będących przedmiotem obrotu, zawierające dane, o których mowa w § 5 ust. 2, lub odpowiedni program umożliwiający komputerowy wydruk takich dowodów,

5) pieczątkę z nazwą i adresem kasy oraz pieczątki imienne kasjerów,

6) oryginalny, wydawany przez Narodowy Bank Polski, zaktualizowany album zagranicznych znaków pieniężnych.

3. W kasie powinna znajdować się bieżąca ekspozycja komunikatów Narodowego Banku Polskiego, zawierających informacje o walutach obcych i dewizach będących przedmiotem obrotu w kasie.

§ 4.

1. Czynności, o których mowa w § 1, powinny być ewidencjonowane w sposób trwały i ciągły – według zasad umożliwiających w każdym momencie ustalenie aktualnego stanu waluty polskiej, walut obcych i dewiz, będących przedmiotem obrotu.

2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w następujący sposób:

1) ewidencjonowaniu podlegają:

a) data transakcji,

b) określenie rodzaju transakcji (kupno-sprzedaż-dekretacja księgowa),

c) nazwa i ilość walut obcych i dewiz będących przedmiotem transakcji,

d) cena (kurs waluty) i równowartość transakcji dewizowych w złotych,

2) wpis do ewidencji powinien być dokonany niezwłocznie po dokonaniu transakcji.

§ 5.

1. Czynności, o których mowa w § 1, powinny być potwierdzone dowodem kupna, imiennym lub na okaziciela, wydawanym przy każdej transakcji.

2. Dowody, o których mowa w ust. 1, zawierają:

1) imię, nazwisko i adres klienta, a także znamiona dokumentu tożsamości, jeżeli jest to imienny dowód kupna,

2) nazwę i kwotę skupionych walut obcych i dewiz,