Dziennik Ustaw - rok 1995 nr 142 poz. 702

2. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP.

3. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne, zwane dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych” podmioty te również otrzymują NIP.

1a. Postępowanie w sprawie nadania NIP prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z tym że w sprawach o stwierdzenie nieważności decyzji o nadaniu NIP nie stosuje się terminu przewidzianego w art. 249 § 1 i 2 oraz art. 338 § 1. W tym przypadku termin stwierdzenia nieważności decyzji wynosi 7 lat od dnia doręczenia decyzji.

1b. W przypadku umorzenia, na podstawie art. 338 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu NIP, postępowanie to wznawia się z urzędu.

2. Nadanie NIP następuje w drodze decyzji wydanej przez urząd skarbowy.

3. NIP nie może mieć ukrytego lub jawnego charakteru znaczącego, określającego pewne cechy podatnika, płatnika podatku albo płatnika składek ubezpieczeniowych.

1) dla podatników podatku od towarów i usług, nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku – urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku od towarów i usług,

2) dla jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę jednostki lub miejsce wykonywania działalności,

3) dla pozostałych podatników:

a) będących podatnikami podatku dochodowego – urząd skarbowy właściwy w sprawach tego podatku,

b) nie będących podatnikami podatku dochodowego – urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce – Drugi Urząd Skarbowy Warszawa – Śródmieście,

4) dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, nie będących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 – urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym urzędem skarbowym jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście.

2. Zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer ewidencyjny PESEL.

3. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników nie będących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych – dane dotyczące jednostki macierzystej, w tym również NIP tej jednostki,

2) w przypadku spółek cywilnych, jawnych oraz komandytowych – dane dotyczące wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom,

3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

4. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników prowadzących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące prowadzonych przez te podmioty przedsiębiorstw; informacje zawierają dane, o których mowa w ust. 3.

5. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określi wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

6. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych.

2. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej zaliczki na ten podatek.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy na mocy odrębnych przepisów są zwolnieni z obowiązku składania deklaracji na podatek dochodowy od osób prawnych.

4. Jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, nie będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, które:

1) zatrudniają pracowników – dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,

2) nie zatrudniają pracowników – dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego w terminie miesiąca od dnia dokonania wpisu w ewidencji działalności gospodarczej lub we właściwym rejestrze.

5. Podatnicy, o których mowa w ust. 4 pkt 2, wpisani do ewidencji działalności gospodarczej lub właściwego rejestru przed dniem wejścia w życie ustawy, składają zgłoszenie identyfikacyjne w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

6. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy samodzielnie obliczają zaliczki na ten podatek lub samodzielnie opłacają go w formach zryczałtowanych, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszej, od dnia wejścia w życie ustawy, deklaracji dotyczącej tej zaliczki albo dokonania wpłaty zryczałtowanego podatku.

7. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nie wymienieni w ust. 6 dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie złożenia pierwszego, od dnia wejścia w życie ustawy, zeznania rocznego, z zastrzeżeniem art. 8.

8. Podatnicy będący wyłącznie podatnikami podatków stanowiących dochody budżetów gmin dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie:

1) złożenia pierwszej deklaracji na podatek rolny, leśny lub od nieruchomości,

2) dokonania pierwszej wpłaty podatków wymienionych w pkt 1

– od dnia wejścia w życie ustawy.

9. Płatnicy podatków, nie podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przekazania do organu podatkowego pierwszej deklaracji podatkowej, do której składania obowiązani są płatnicy podatków.

10. Płatnicy składek ubezpieczeniowych, nie podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminach przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących terminów zgłaszania do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego.

1) pobiera zaliczki miesięczne, dokonując zmniejszenia kwot pobieranych zaliczek, lub

2) dokonuje rocznego rozliczenia podatku, a nie dokonywał zmniejszenia kwot zaliczek

– dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego za pośrednictwem tego płatnika.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do podatników, którzy uprzednio dokonali zgłoszenia identyfikacyjnego.

3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do zaopatrzenia się w formularze zgłoszeń w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na ich siedzibę, w terminie wyznaczonym przez ten urząd.

4. Płatnik dostarcza podatnikowi formularz zgłoszenia identyfikacyjnego w terminie 30 dni od dnia potrącenia pierwszej zaliczki na podatek dochodowy lub od dnia złożenia oświadczenia w sprawie rozliczenia rocznego, po upływie terminu określonego na podstawie ust. 3.

5. Podatnik składa płatnikowi zgłoszenie identyfikacyjne w terminie 30 dni od dnia otrzymania formularza zgłoszenia.

6. Płatnik obowiązany jest przekazać, w tym za pośrednictwem poczty, zgłoszenie identyfikacyjne urzędowi skarbowemu właściwemu dla podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia formularza zgłoszenia przez podatnika.

1) wymienieni w art. 6 ust. 1-6 obowiązani są do aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych; zgłoszenie aktualizacyjne podatnicy przekazują właściwemu urzędowi skarbowemu określonemu w art. 4,

2) podatku dochodowego od osób fizycznych, którym płatnik dokonuje rocznego obliczenia podatku, mają obowiązek aktualizować dane objęte zgłoszeniem identyfikacyjnym za pośrednictwem płatnika; płatnik jest obowiązany przekazać zgłoszenie aktualizacyjne urzędowi skarbowemu właściwemu dla podatnika, wraz z rocznym obliczeniem podatku,

3) podatku dochodowego od osób fizycznych, nie wymienieni w pkt 1 i 2, składają zgłoszenie aktualizacyjne wraz z zeznaniem rocznym.

2. Obowiązek dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego przez podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1, występuje również w przypadku, gdy podatnikom tym, w wyniku utraty prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług lub rezygnacji z tego prawa, zmieniła się właściwość urzędu skarbowego; w tym przypadku zgłoszenia aktualizacyjnego dokonuje się w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku od towarów i usług, wraz ze zgłoszeniem rejestracyjnym, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy powołanej w art. 6 ust. 1.

3. Aktualizacji danych ewidencyjnych dotyczących podatkowych grup kapitałowych dokonuje spółka będąca płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wskazanym w umowie. Powyższy obowiązek jest niezależny od obowiązku aktualizacji danych, ciążącego na każdej ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

4. Płatnicy podatków, nie podlegający obowiązkowi aktualizacji danych ewidencyjnych jako podatnicy, dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego nie później niż w – następującym bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia powodującego obowiązek aktualizacji – terminie przekazania do organu podatkowego pierwszej deklaracji podatkowej, do składania której obowiązani są płatnicy podatków.

5. Do płatników składek ubezpieczeniowych stosuje się odpowiednio tryb aktualizacji danych określony w ust. 1 pkt 1.

6. Do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się odpowiednio wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych, ustalone przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia.

2. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia:

1) inne, nie krótsze niż przewidziane w ustawie, terminy dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego i aktualizacyjnego,

2) terminy dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego przez podatników innych podatków niż wymienione w art. 6 ust. 1-8,

3) tryb przekazywania do urzędów skarbowych zgłoszeń identyfikacyjnych oraz aktualizacyjnych, dokonywanych przez podatników za pośrednictwem płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, z wykorzystaniem masowych form transmisji danych.

2. W sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać NIP na żądanie:

1) organów administracji rządowej i samorządowej,

2) organów kontroli skarbowej,

3) przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli,

4) banków,

5) stron czynności cywilnoprawnych,

6) płatników oraz inkasentów podatków i niepodatkowych należności budżetowych.

3. Płatnicy i inkasenci, o których mowa w ust. 2 pkt 6, obowiązani są żądać od podatników podania NIP i przekazywać go organom podatkowym.

4. Osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz inne podmioty będące podatnikami na podstawie przepisów prawa polskiego oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w tym także mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd za granicą, w przypadku uzyskania numeru służącego identyfikacji dla celów podatkowych lub ubezpieczeń społecznych w innym państwie, są obowiązane podawać ten numer na żądanie:

1) organów podatkowych,

2) organów kontroli skarbowej i jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej,

3) płatników podatków,

4) organów i instytucji ubezpieczeń społecznych.

1) przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy,

2) przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną lub spółki akcyjnej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

2. W przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika, decyzja o nadaniu NIP wygasa z mocy prawa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1.

3. Organy prowadzące ewidencję ludności obowiązane są, w terminie 30 dni od dnia otrzymania aktu zgonu, do przekazania pisemnej informacji o zgonie urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego podatnika.

2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, nie podlega przekazaniu do archiwów państwowych.

3. Na wniosek zainteresowanego urząd skarbowy obowiązany jest do potwierdzenia faktu nadania NIP podmiotowi, który nim się posługuje. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, którego potwierdzenie dotyczy, jak i osoba trzecia, mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

4. Urząd skarbowy wydaje, na wniosek podatnika, duplikat decyzji o nadaniu NIP. Za wydanie duplikatu pobierana jest przez urząd skarbowy opłata w wysokości 3 zł, stanowiąca dochód budżetu państwa.

2. Krajowa Ewidencja Podatników służy:

1) gromadzeniu i weryfikacji danych wynikających ze zgłoszeń identyfikacyjnych i aktualizacyjnych podatników,

2) porównaniu danych wynikających ze zgłoszeń identyfikacyjnych i aktualizacyjnych podatników z innymi rejestrami urzędowymi w celu ustalenia podatników, którzy naruszyli przepisy ustawy.

3. Urzędy skarbowe obowiązane są niezwłocznie przekazywać do Krajowej Ewidencji Podatników dane zawarte w dokumentacji, o której mowa w art. 13 ust. 1.

2. Dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się wyłącznie:

1) sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, organom celnym, przedstawicielom Najwyższej Izby Kontroli, Policji, Urzędowi Ochrony Państwa, Żandarmerii Wojskowej i Wojskowym Służbom Informacyjnym – w związku z prowadzonym postępowaniem,

2) naczelnym i centralnym organom administracji rządowej – w związku z postępowaniem w sprawie udzielenia koncesji bądź zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej,

3) podatnikowi – w zakresie dotyczącym jego numeru,

4) służbom statystyki publicznej w zakresie i dla potrzeb wynikających z przepisów o statystyce publicznej,

5) Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych oraz Państwowemu Funduszowi Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – do realizacji zadań i celów określonych w odrębnych ustawach,

6) [2] Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej – w celu wykonywania obowiązków, wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł.

3. Dane zgromadzone w Krajowej Ewidencji Podatników udostępniane są przez Ministra Finansów. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

„19a) prowadzenie Krajowej Ewidencji Podatników,”.

1) w ust. 2 skreśla się wyrazy „, i nadaje podatnikowi numer identyfikacyjny” ;

2) w ust. 3 skreśla się wyrazy „i uzyskać numer identyfikacyjny” ;

3) w ust. 5 skreśla się pierwsze zdanie;

4) w ust. 5a po wyrazach „z rejestru” skreśla się przecinek i wyrazy „a w przypadkach określonych w ust. 5 następuje również unieważnienie numeru identyfikacyjnego” ;

5) w ust. 6 wyrazy „art. 14 ust. 1, 2 i 5” zastępuje się wyrazami „art. 14 ust. 1 i 5” ;

6) skreśla się ust. 7;

7) ust. 8 otrzymuje brzmienie:

„8. Podatnik zarejestrowany obowiązany jest umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach i rachunkach uproszczonych oraz w ofertach.” ;

8) skreśla się ust. 10.

2. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników z obowiązku identyfikacyjnego.

3. Minister Finansów może, w drodze rozporządzenia, ze względu na ochronę tajemnicy państwowej, uregulować odrębnie tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz warunki posługiwania się tymi numerami.