Dziennik Ustaw - rok 2001 nr 13 poz. 114

Na podstawie art. 71b ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320) zarządza się, co następuje:

1) potrzebie kształcenia specjalnego dzieci i młodzieży z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy, w tym o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim,

2) potrzebie indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły.

2. W przypadku dzieci nieuczęszczających do szkoły orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydają zespoły działające w poradniach właściwych ze względu na miejsce zamieszkania dziecka, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego oraz orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania dzieci niewidomych i słabo widzących, dzieci niesłyszących i słabo słyszących oraz dzieci z autyzmem wydają zespoły działające w poradniach wskazanych przez kuratora oświaty, za zgodą organu prowadzącego.

2. W skład zespołu wchodzą:

1) dyrektor poradni lub upoważniona przez niego osoba – jako przewodniczący zespołu,

2) psycholog – opracowujący diagnozę psychologiczną,

3) pedagog – opracowujący diagnozę pedagogiczną,

4) lekarz – opracowujący diagnozę lekarską,

5) inni specjaliści, w tym spoza poradni, jeżeli ich udział w pracach zespołu jest niezbędny – opracowujący diagnozę w zakresie posiadanej specjalności.

3. Pracą zespołu kieruje jego przewodniczący.

2. Wniosek o wydanie orzeczenia składa się do zespołu, o którym mowa w § 2.

3. Jeżeli wniosek został złożony do zespołu niewłaściwego do jego rozpatrzenia, dyrektor poradni, w której działa zespół, niezwłocznie przekazuje wniosek do poradni, w której działa zespół właściwy do rozpatrzenia wniosku, zawiadamiając o tym wnioskodawcę.

4. Dyrektor poradni zwraca wnioskodawcy wniosek o wydanie orzeczenia, z odpowiednim pouczeniem, jeżeli z treści wniosku wynika, że nie dotyczy on wydania orzeczenia.

5. Jeżeli z treści wniosku o wydanie orzeczenia wynika, że nie dotyczy on wydania orzeczenia, ale dotyczy sprawy, w której właściwa jest poradnia, dyrektor zawiadamia wnioskodawcę o załatwieniu sprawy przez poradnię.

1) imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce jego urodzenia oraz miejsce zamieszkania, a w przypadku ucznia – również nazwę i adres szkoły oraz oznaczenie klasy, do której uczeń uczęszcza,

2) imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz miejsce ich zamieszkania,

3) określenie celu, dla którego niezbędne jest uzyskanie orzeczenia,

4) uzasadnienie wniosku,

5) podpis wnioskodawcy.

2. Wnioskodawca dołącza do wniosku posiadaną dokumentację uzasadniającą wniosek, w szczególności wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich.

3. Jeżeli do wydania orzeczenia jest niezbędne przeprowadzenie badań lekarskich, wnioskodawca powinien przedstawić zaświadczenie o stanie zdrowia dziecka, wydane przez lekarza, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Jeżeli wniosek dotyczy wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania, wnioskodawca powinien przedstawić zaświadczenie o stanie zdrowia ucznia, wydane przez lekarza, określające czas, w którym stan zdrowia ucznia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły.

5. Jeżeli wnioskodawca nie dołączył do wniosku dokumentacji, o której mowa w ust. 2–4, przewodniczący zespołu wzywa wnioskodawcę do przedstawienia tej dokumentacji w określonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni.

6. Jeżeli wnioskodawca nie posiada dokumentacji, o której mowa w ust. 2, albo przedstawiona przez niego dokumentacja jest niewystarczająca do wydania orzeczenia, badania niezbędne do wydania orzeczenia przeprowadzają członkowie zespołu lub inne osoby wskazane przez przewodniczącego zespołu, odpowiednio do posiadanej specjalności, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

7. Wniosek wraz z dokumentacją przewodniczący zespołu kieruje do członków zespołu w celu przygotowania przez nich diagnozy oraz ustala termin posiedzenia zespołu. Do wniosku przewodniczący dołącza posiadaną przez poradnię dokumentację dotyczącą dziecka, informując o tym wnioskodawcę.

8. Zespół może zasięgnąć opinii nauczycieli uczących ucznia w celu przedstawienia problemów dydaktycznych i wychowawczych ucznia.

9. Wnioskodawca może wziąć udział w posiedzeniu zespołu. Przewodniczący zespołu zawiadamia wnioskodawcę o posiedzeniu zespołu, co najmniej na 14 dni przed terminem posiedzenia.

2. W razie równej liczby głosów rozstrzygający jest głos przewodniczącego zespołu.

3. Z posiedzenia zespołu sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący i członkowie zespołu.

4. Orzeczenie przygotowuje członek zespołu wyznaczony przez przewodniczącego.

2. W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego określa się zalecaną formę kształcenia specjalnego: w szkole ogólnodostępnej, szkole integracyjnej lub oddziale integracyjnym, szkole specjalnej lub oddziale specjalnym albo w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym.

3. Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje się na okres roku szkolnego, etapu edukacyjnego, okresu kształcenia w danej szkole albo na czas nieokreślony.

4. Orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wydaje się na okres do 5 lat.

5. Orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania wydaje się na czas określony, wskazany w zaświadczeniu o stanie zdrowia ucznia, o którym mowa w § 5 ust. 4.

2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1) datę wydania orzeczenia,

2) podstawę prawną orzeczenia,

3) skład zespołu, który wydał orzeczenie,

4) imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce jego urodzenia oraz miejsce zamieszkania, a w przypadku ucznia – również nazwę i adres szkoły oraz oznaczenie klasy, do której uczeń uczęszcza, a także imiona i nazwiska rodziców (prawnych opiekunów) oraz miejsce ich zamieszkania,

5) stwierdzenie, że nie zachodzi odpowiednio potrzeba kształcenia specjalnego, potrzeba zajęć rewalidacyjno-wychowawczych albo potrzeba indywidualnego nauczania,

6) uzasadnienie,

7) pouczenie o przysługującym odwołaniu,

8) podpis przewodniczącego zespołu.

3. Uzasadnienie orzeczenia odmownego powinno zawierać w szczególności: wskazanie faktów, które zespół uznał za istotne w sprawie, oraz przyczyn, z powodu których odmówił orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, zajęć rewalidacyjno-wychowawczych albo indywidualnego nauczania.

2. Orzeczenie zespołu doręcza się w trzech egzemplarzach, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Orzeczenie odmowne doręcza się w jednym egzemplarzu.

4. Wnioskodawca, na swój wniosek, może otrzymać odpis orzeczenia.

2. Jeżeli zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, uchyla zaskarżone orzeczenie i wydaje nowe.

3. Od nowego orzeczenia służy wnioskodawcy odwołanie.

4. Zespół jest obowiązany przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy kuratorowi oświaty w terminie 14 dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie, jeżeli w tym terminie nie wydał nowego orzeczenia, zgodnie z ust. 2.

5. Kurator oświaty może, w miarę potrzeb, zasięgnąć opinii psychologa, pedagoga, lekarza lub innego specjalisty.

6. Od decyzji wydanej przez kuratora oświaty odwołanie nie przysługuje.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

3. Starosta, o którym mowa w ust. 1, za zgodą rodziców (prawnych opiekunów), kieruje dziecko do szkoły lub placówki prowadzonej przez dany powiat, odpowiedniej dla realizacji formy kształcenia wskazanej w orzeczeniu.

4. Jeżeli powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka nie prowadzi szkoły lub placówki, o której mowa w ust. 3, starosta tego powiatu, za zgodą rodziców (prawnych opiekunów) dziecka, zwraca się do innego powiatu lub innej jednostki samorządu terytorialnego, prowadzącej taką szkołę lub placówkę, o przyjęcie dziecka do szkoły lub placówki.

5. Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze dla dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie takich zajęć organizuje się na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania.

3. Zasady organizowania indywidualnego nauczania określają odrębne przepisy.

2. Poradnia zapewnia dziecku, o którym mowa w ust. 1, pomoc psychologiczno-pedagogiczną zaleconą w orzeczeniu, w zakresie, w jakim do udzielenia tej pomocy nie jest przygotowana szkoła lub placówka.

2. Zespoły orzekające powołane na podstawie dotychczasowych przepisów działają do czasu zakończenia postępowania w sprawach o wydanie orzeczenia wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Postępowania wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a nieukończone do tego dnia, prowadzone są zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

Minister Edukacji Narodowej: E. Wittbrodt

Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 12 lutego 2001 r. (poz. 114)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3