Kto może starać się o dodatek mieszkaniowy

O dodatek mieszkaniowy może ubiegać się: najemca lub podnajemca, osoba mająca spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, właściciel samodzielnego lokalu mieszkalnego albo mieszkający w budynku stanowiącym jego własność. Mogą o niego starać się również inne osoby mające tytuł prawny do zajmowanego mieszkania i ponoszące wydatki na jego utrzymanie, a także osoby, które zajmują mieszkanie bez tytułu prawnego i oczekują na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny. Natomiast takiego prawa nie mają osoby, które ubiegają się o lokal socjalny przed organami gminy.

PRZYKŁAD: TYTUŁ DO LOKALU

Oprócz najmu tytułem do lokalu może być: podnajem, spółdzielcze prawo do lokalu (lokatorskie lub własnościowe), własność lokalu w spółdzielni mieszkaniowej, własność innego lokalu mieszkalnego, własność domu jednorodzinnego, własność budynku wielorodzinnego, w którym znajduje się lokal, inny tytuł prawny. Można wpisać, że mieszkanie zajmuje się bez tytułu prawnego, ale oczekuje się na dostarczenie przysługującego lokalu zamiennego lub socjalnego.

Dla kogo dodatek

Aby otrzymać dodatek mieszkaniowy, trzeba mieć odpowiedni średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w ciągu trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku. Jego wysokość zależy od tego, czy osoba składająca wniosek jest samotna i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo czy prowadzi gospodarstwo wieloosobowe.

W gospodarstwie jednoosobowym dochód na jedną osobę nie powinien przekraczać 175 proc. kwoty najniższej emerytury, natomiast w gospodarstwie wieloosobowym - 125 proc. tej kwoty. Kwotę najniższej emerytury ogłasza prezes ZUS w Monitorze Polskim.

Może się zdarzyć, że średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego przekracza w niewielkim stopniu te kwoty. Dodatek mieszkaniowy należy się wówczas pod warunkiem, że kwota nadwyżki nie przekracza wysokości dodatku. Przyznany dodatek obniża się jednak wówczas o kwotę tej nadwyżki.

Dochodem są wszystkie przychody po odliczeniu kosztów uzyskania oraz po odliczeniu składek na ZUS, chyba że zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast do dochodu nie wlicza się: dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych oraz w naturze z pomocy społecznej. Nie wlicza się też dodatku mieszkaniowego. Jeżeli ktoś osiąga dochód z gospodarstwa rolnego, to ustala się go na podstawie powierzchni gruntów w hektarach przeliczeniowych i przeciętnego dochodu z 1 ha przeliczeniowego ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Do członków gospodarstwa domowego zalicza się oprócz wnioskodawcy również jego małżonka oraz inne osoby stale zajmujące lokal i gospodarujące z wnioskodawcą. Swoje prawa do zamieszkiwania w lokalu powinny wywodzić z prawa przysługującego wnioskodawcy do tego lokalu. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 20 maja 2000 r. wypowiedział się co do studentów mieszkających poza miejscem swojego stałego zamieszkania. Uznał, że mogą zostać zaliczeni do osób prowadzących wspólne gospodarstwo domowe z wnioskodawcą.

Mieszkanie nie może być duże

Przy rozpatrywaniu wniosku o przyznanie dodatku bierze się też pod uwagę powierzchnię użytkową lokalu. Nie może bowiem dojść do takiej sytuacji, że jedna osoba będzie zajmowała 100-metrowe mieszkanie i duży czynsz będzie pokrywała z dodatku mieszkaniowego.

Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego i budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny, nie może przekraczać określonego metrażu w przeliczeniu na członków gospodarstwa domowego. Wynosi ona:

• 35 mkw. dla jednej osoby,

• 40 mkw. dla dwóch osób,

• 45 mkw. dla trzech osób,

• 55 mkw. dla czterech osób,

• 65 mkw. dla pięciu osób,

• 70 mkw. dla sześciu osób.

Gdyby jednak w lokalu mieszkało więcej niż sześć osób, to wówczas dla każdej kolejnej osoby powierzchnia normatywna powinna zostać zwiększona o 5 mkw.

Gdy w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna, która porusza się na wózku inwalidzkim, albo której niepełnosprawność wymaga zamieszkania w oddzielnym pokoju, to wówczas powierzchnia normatywna przypadająca na gospodarstwo domowe zostaje powiększona o 15 mkw.

Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu nie przekracza normatywnej powierzchni więcej niż o 30 proc. albo 50 proc. pod warunkiem, że udział pokoi i kuchni powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60 proc.

Dodatek mieszkaniowy stanowi różnicę między wydatkami przypadającymi na powierzchnie normatywną a wydatkami, jakie wnioskodawca poniósł w wysokości 15 proc. dochodów - w gospodarstwie jednoosobowym. 12 proc. w gospodarstwie dwu-, czterosobowym, 10 proc. dochodów w gospodarstwie pięcioosobowym i większym. W niektórych przypadkach przyjmuje się też wydatki odpowiednio wyższe: 20 proc., 15 proc. i 12 proc.

PRZYKŁAD: OBLICZANIE WYDATKÓW

Wydatki na powierzchnię normatywną oblicza się, dzieląc wydatki za ten lokal przez jego powierzchnię użytkową. Następnie wynik mnoży się przez normatywną powierzchnię właściwą ze względu na liczbę członków gospodarstwa domowego.

Wydatki na mieszkanie

Przy ustalaniu dodatku mieszkaniowego bierze się pod uwagę wydatki na czynsz, opłaty związane z eksploatacją w spółdzielni mieszkaniowej, zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, odszkodowanie za zajmowanie mieszkania bez tytułu prawnego, inne opłaty za używanie mieszkania, opłaty za energię cieplną, wywóz nieczystości stałych i płynnych, ryczałt za zakup opału. Natomiast nie wlicza się opłat za ubezpieczenie, gaz przewodowy i prąd dostarczane do lokalu na cele bytowe. Jeżeli wnioskodawca mieszka w budynku, który nie wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu gminy, to przy obliczaniu dodatku bierze się pod uwagę wydatki, które byłyby pokrywane w ramach czynszu i opłaty poza czynszem, a nawet ryczałt na zakup opału.

Obowiązujące procedury

Dodatek mieszkaniowy przyznawany jest na wniosek osoby uprawnionej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w drodze decyzji administracyjnej. Do wniosku dołącza się deklarację o dochodach. Natomiast właściciel domu jednorodzinnego dołącza dokumenty potwierdzające wielkość powierzchni użytkowej i stan wyposażenia technicznego budynku.

Dodatku nie przyznaje się, gdy w wyniku wywiadu środowiskowego ustali się, że występuje rażąca dysproporcja między niskimi dochodami wykazanymi w deklaracji a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy lub osób, które z nim mieszkają.

Dodatek przyznawany jest na sześć miesięcy, licząc od pierwszego dnia następnego po złożeniu wniosku. Decyzję w sprawie dodatku wydaje się w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku.

Ważne!

Przyznając dodatek mieszkaniowy bierze się pod uwagę dochód na jedną osobę ustalany na podstawie wysokości najniższej emerytury obowiązującej w dniu złożenia wniosku

DEKLARACJA O WYSOKOŚCI DOCHODÓW

Do wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego najemca dołącza deklarację o wysokości dochodów za okres trzech miesięcy kalendarzowych poprzedzających datę złożenia wniosku. Oświadcza w niej z ilu osób składa się jego gospodarstwo domowe oraz wyszczególnia je, podając datę urodzenia i stopień pokrewieństwa z wnioskodawcą. Oświadcza też, ile wynosiły w tym okresie dochody jego i członków gospodarstwa domowego oraz średni dochód na jednego członka gospodarstwa domowego. Osobno wyszczególnia każde źródło dochodu. Dokumenty, na których podstawie zostały zadeklarowane dochody, wnioskodawca musi przechowywać przez trzy lata.

Wzór

Kliknij aby zobaczyć ilustrację.

We wniosku należy określić tytuł prawny do lokalu i jego powierzchnię oraz liczbę osób i łączną kwotę miesięcznych wydatków na mieszkanie

MaŁgorzata Piasecka-Sobkiewicz

malgorzata.piasecka@infor.pl

Podstawa prawna

• Ustawa z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 z późn. zm.).

• Rozporządzenie Rady Ministrów z 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. nr 156, poz. 1817 z późn. zm.).