Pochodzenie polskich imion

Błędne byłoby założenie, że Polacy żyjący przed XII wiekiem posługiwali się tymi samymi imionami, których obecnie się używa. Wraz z rozwojem kulturalnym zmieniało się oblicze kraju, ale przede wszystkim zasób słownictwa ulegał rozszerzaniu. Wpływy obce, a szczególnie łacińskie, czeskie i niemieckie, odegrały szczególną rolę w rozwoju języka polskiego, z więc również i nazw własnych.

Początki imion

We wczesnym średniowieczu (czyli najprawdopodobniej do połowy XIV wieku) obowiązywały przede wszystkim imiona słowiańskie. Fakt, że chrzest Polski miał miejsce w 966 roku nie sprawił, że od razu kultura łacińska zaczęła górować nad słowiańską. Potrzeba było jeszcze kilku wieków, by faktycznie do tego doszło. Jednakże w tym początkowym okresie kształtowania się państwa polskiego bardzo silne były rodowite wpływy słowiańskie.

Imiona pojawiły się bardzo wcześnie, istniała najwidoczniej silna potrzeba rozróżniania poszczególnych członków wioski. Najprawdopodobniej pierwsze imiona były to, tzw. imiona odapelatywne, czyli wywodzące się od nazw pospolitych. Imiona tego rodzaju miały, w sposób pośredni lub bezpośredni, określać pewne cechy zewnętrzne lub wewnętrzne człowieka, który je nosił.

Więcej: Pochodzenie polskich imion