Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK)

Pracownicze Plany Kapitałowe są wyjątkowo korzystne dla osób z niższymi dochodami, choć niewiele z nich ma tego świadomość. Zarabiając poniżej 5599 zł brutto, można obniżyć własną składkę, nie tracąc przy tym pełnych dopłat od pracodawcy i państwa, dlatego rezygnacja z programu jest nieopłacalna. Oto szczegóły.

Od 2021 r. PPK muszą wdrażać najmniejsze firmy i podmioty sektora publicznego. Co to jest PPK? Kto musi przystąpić do Pracowniczych Planów Kapitałowych? Jak zrezygnować z PPK? Jaka kara grozi za nieprzystąpienie do PPK w terminie?

Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) funkcjonują od 2019 roku. Pracodawcy byli stopniowo zobowiązani do wdrożenia tego programu w swoich organizacjach. Na początku program cieszył się małą popularnością wśród osób zatrudnionych, jednak z roku na rok zyskuje coraz bardziej w oczach społeczeństwa. Wydaje się, że jednym z powodów wzrostu zaufania wśród pracowników jest możliwość wypłaty zgromadzonych środków w dowolnym momencie. Rozwiązanie to jest bardzo często stosowane przez posiadaczy rachunku PPK.

Wpłaty do PPK za pierwszy kwartał 2024 roku to 19,6 mln zł. Oznacza to, że tym razem więcej osób otrzyma pieniądze od państwa w postaci wpłaty powitalnej niż to miało miejsce w poprzednim kwartale. Wpłata na konta uczestników PPK ma wpłynąć do 15 maja, natomiast kolejna wpłata zaplanowana jest na sierpień.

Pracownicze plany kapitałowe to jedyny program długoterminowego oszczędzania, w którym uczestnik w każdej chwili może skorzystać ze swoich oszczędności. Zwrot środków nie oznacza konieczności rezygnacji z oszczędzania w PPK na przyszłość.

Mikroprzedsiębiorca może nie uruchomić Pracowniczego Planu Kapitałowego, o ile wszystkie zatrudnione przez niego osoby zadeklarowały, że nie chcą dokonywać wpłat do PPK. Zwolnienie z uruchomienia PPK nie ma zastosowania, jeśli choćby jedna z tych przesłanek nie jest spełniona. Po zakończeniu roku obrotowego konieczna jest także weryfikacja, czy przedsiębiorca ma nadal status mikroprzedsiębiorcy.

Dopłata roczna w wysokości 240 zł przysługuje każdemu uczestnikowi PPK, który spełnił wymagania dot. wysokości wpłat, dokonanych w danym roku kalendarzowym na jego rachunek/rachunki PPK. Nie ma przy tym znaczenia to, jak długo dana osoba oszczędza w PPK. Osoby, które w trakcie roku złożyły deklaracje o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, powinny sprawdzić, czy na swoim rachunku PPK zgromadziły wystarczająco dużo, aby otrzymać taką dopłatę. Jeśli nie, powinny zastanowić się, czy nie wrócić do oszczędzania, składając pracodawcy wniosek o dokonywanie wpłat do PPK.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) potwierdził, że w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie należy uwzględnić składki ZUS zapłaconej przez pracodawcę (składki ZUS - na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe, Fundusz Pracy, FGŚP). Składki nie stanowią przychodu dla pracownika, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej.

Uczestnictwo w PPK jest dla osoby zatrudnionej całkowicie dobrowolne. Pracownik może w każdej chwili zarówno zrezygnować z oszczędzania w PPK, jak i do tego oszczędzania wrócić. Pewne ograniczenia dotyczą osób w wieku 70+.

Autozapis do PKK. Z końcem lutego tracą ważność deklaracje o rezygnacji z uczestnictwa w pracowniczych planach kapitałowych złożone przy wdrażaniu systemu. Osoby, które nie chcą przystąpić do PPK, muszą złożyć taką deklarację ponownie w marcu. Inaczej ich pracodawca będzie miał obowiązek zapisania ich do PPK i potrącania oraz dodawania od siebie składek na przyszłą emeryturę pracownika, począwszy od marcowego wynagrodzenia. Rezygnację taką zatrudnieni mogą złożyć także w późniejszym, dowolnie wybranym terminie.