Gmina ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za niedostarczenie lokalu socjalnego, w sytuacji gdy w wyroku eksmisyjnym sąd orzekł o uprawnieniu do jego otrzymania. Postanowienie Sądu Najwyższego o sygn. akt III CZP 27/18 ma doniosłe znaczenie w zakresie interpretacji podmiotu posiadającego legitymację czynną do wystąpienia z powództwem w tej sprawie. Jest nim bowiem nie tylko właściciel, tak jak literalnie wskazuje przepis art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (dalej u.o.p.l.), lecz również każdy podmiot wykazujący się tytułem rzeczowym lub obligacyjnym, który poniósł szkodę w wyniku zaniechania gminy.
Wielu rodziców zmaga się z problemem dotyczącym odrzucenia spadku w imieniu małoletniego dziecka. Problem ten jest jeszcze bardziej uciążliwy zwłaszcza dla tych, którzy odetchnęli z ulgą przy odrzuceniu spadku we własnym imieniu wychodząc przy tym z założenia, że to rozwiązuje wszelkie ich problemy z dziedziczeniem niepożądanych długów spadkowych – nic bardziej mylnego bowiem w wyniku odrzucenia spadku przez spadkobiercę, spadek przypadający temu spadkobiercy przechodzi na jego zstępnych (dzieci, wnuki, prawnuki) lub w przypadku braku zstępnych na dalszych spadkobierców powołanych do spadku w następnej kolejności.
Zarząd powiatu uchwałą odwołał dyrektora centrum usług wspólnych (CUW) bez zachowania okresu wypowiedzenia, na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Następnie wojewoda stwierdził nieważność uchwały, uzasadniając, że dyrektor był jednocześnie radnym gminy, która nie wyraziła zgody na rozwiązanie z nim stosunku pracy. Pomimo tego zarząd powiatu powierzył stanowisko dyrektora CUW innej osobie. Następnie podjął on uchwałę o upoważnieniu nowego pracownika do wydawania w imieniu zarządu decyzji administracyjnych oraz załatwiania w jego imieniu spraw z zakresu zarządzania drogami powiatowymi szczegółowo opisanym w uchwale. Wojewoda stwierdził nieważność tej uchwały. Ponadto zarzucił zarządowi, że ten, nie czekając na rozstrzygnięcie prawidłowości odwołania dyrektora, nie wstrzymał się od dokonywania jakichkolwiek czynności związanych z powołaniem nowego dyrektora oraz udzielił mu upoważnienia do działania w imieniu zarządu powiatu.
Regulacje prawne dotyczące rejestru podmiotów gospodarujących odpadami, stanowiącego integralną część Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami [dalej: BDO], są dość obszerne i skomplikowane. Mało tego, ich częste nowelizacje powodują, że w praktyce stosowania tych przepisów co rusz pojawiają się nowe wątpliwości i pytania. Często zasadniczą kwestią okazuje się konieczność ustalania, kto ma obowiązek złożyć wniosek i wpisać się do BDO. Jest to istotne nie tylko z punktu widzenia realizacji celów prowadzenia tej bazy, ale także jeśli brać pod uwagę potencjalne sankcje dla podmiotu za brak wymaganego wpisu.
Obowiązek tonażowego rozliczania się gmin z operatorem świadczącym, na podstawie umowy w sprawie zamówienia publicznego, usługę odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości lub zagospodarowania odpadów komunalnych, stanowi jedną ze zmian jakie wprowadziła ustawa nowelizująca u.c.p.g. z dnia 19 lipca 2019 r. (art. 6f ust. 3 i 4 u.c.p.g.). Względem tonażowej formuły rozliczania realizacji wskazanej kategorii usług i problemów jakie mogą powstać w przypadku jej stosowania, wypowiedział się Sąd Okręgowy w Płocku w wyroku z dnia 15 kwietnia 2019 r., I C 2715/17.
Ministerstwo Finansów, jak co roku, przygotowało prognozę na 2020 rok dochodów gmin i miast w Polsce z podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Najmniejsza prognoza (bo 490 tys. zł) dotyczy podlaskich Przytuł, a najwięcej dostanie oczywiście Warszawa - ponad 6 mld zł. Do miast i gmin wpłynie więc w 2020 roku blisko 55 mld zł z tytułu udziału w PIT. Gminy (miejskie i wiejskie) otrzymają 38,16 proc. podatku PIT zapłaconego przez swoich mieszkańców, natomiast do powiatów trafi 10,25 proc. Dochody miast na prawach powiatu obejmują zarówno część "gminną", jak i "powiatową".
