Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 15 poz. 70

Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 93, poz. 569) zarządza się, co następuje:

1) w wieku do lat 16,

2) powyżej 16 lat do czasu ukończenia nauki w szkole, nie dłużej niż do 24 lat, jeżeli zasiłek pielęgnacyjny przysługiwał tej osobie przed ukończeniem 16 lat

— wymagających ze względu na stan zdrowia stałej opieki ze strony innej osoby, zwanych dalej „dzieckiem”.

1) wrodzone wady rozwojowe z porażeniem lub niedowładami kończyn, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się, oraz wady rozwojowe twarzoczaszki, przewodu pokarmowego, odbytu, narządu rodnego i inne wady wrodzone wymagające pomocy pielęgnacyjnej rodziców w trakcie leczenia i rehabilitacji,

2) wrodzone lub nabyte ubytki anatomiczne kończyny górnej lub dolnej upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

3) zespoły chorobowe będące następstwem urazów okołoporodowych,

4) zespoły chorobowe upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

5) upośledzenia umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym (iloraz inteligencji około 50 i poniżej według klasyfikacji międzynarodowej),

6) psychozy i zespoły psychotyczne, w których okres leczenia przekracza 6 miesięcy,

7) padaczkę z wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi,

8) wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności (obniżenie ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni),

9) głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu wymagające aparatowania,

10) niemotę lub bardzo znaczne zaburzenia mowy wymagające współdziałania drugiej osoby w procesie uczenia się,

11) wrodzone lub nabyte wady układu krążenia i oddechowego znacznie upośledzające sprawność organizmu, w tym mukowiscydozę oraz astmę o ciężkim przebiegu,

12) cukrzycę,

13) fenyloketonurię,

14) celiaklię i inne zespoły złego wchłaniania wymagające długotrwałego stosowania diet eliminacyjnych,

15) hemofilię,

16) chorobę nowotworową,

17) inne stany chorobowe lub po przebytych chorobach, lub po urazach powodujących w takim samym stopniu jak choroby wymienione w pkt 1—16 upośledzenie sprawności ogólnej, utrudniające możliwość samodzielnego poruszania się, lub stany wymagające opieki i pomocy innej osoby w leczeniu i rehabilitacji, a także w ochronie dziecka przed możliwością doznania urazu.

2. Stwierdzenie stanu zdrowia w celu wydania zaświadczenia może być dokonane po uprzednim osobistym zbadaniu dziecka przez lekarza lub na podstawie dokumentacji medycznej, z której w sposób jednoznaczny wynika zasadność wydania tego zaświadczenia.

2. O fakcie i dacie odmowy wydania zaświadczenia należy:

1) dokonać adnotacji w dokumentacji medycznej dziecka,

2) poinformować na piśmie osobę ubiegającą się o przyznanie uprawnienia do zasiłku pielęgnacyjnego.

2. Kierownik publicznego zakładu opieki zdrowotnej albo podmiot, o którym mowa w ust. 1, wyznacza miejsce i termin ponownego badania stanu zdrowia dziecka. Badanie przeprowadza się nie później niż w terminie miesiąca od złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.

2. Przepisy § 4, 6 ust. 1 i § 7 stosuje się odpowiednio.

Minister Zdrowia i Opieki Społecznej: W. Maksymowicz

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia i

Opieki Społecznej z dnia 26 stycznia 1998 r. (poz. 70)