REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 230 poz. 1925

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 3 grudnia 2002 r.

w sprawie odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego.

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 51 oraz art. 55 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. [Zakres przedmiotowy]

Rozporządzenie określa:

1) sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii;

2) sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej;

3) warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych, oraz wymogi, jakim muszą odpowiadać przechowalniki wypalonego paliwa jądrowego;

4) kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk;

5) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia;

6) warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych;

7) szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania.

§ 2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) „zezwoleniu” – należy przez to rozumieć zezwolenie na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące;

2) „izotopach” – należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze;

3) „izotopach krótkożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 30 lat;

4) „izotopach długożyciowych” – należy przez to rozumieć izotopy, których okres połowicznego rozpadu przekracza 30 lat;

5) „stężeniu promieniotwórczym izotopu w odpadach” – należy przez to rozumieć aktywność tego izotopu w 1 kilogramie odpadów;

6) „zamkniętym źródle promieniotwórczym” – należy przez to rozumieć źródło promieniowania o takiej budowie, która w normalnych warunkach jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej.

Rozdział 2

Sposób kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii

§ 3. [Odpady promieniotwórcze niskoaktywne]

1. Odpady kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie więcej niż dziesięć tysięcy razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, z zastrzeżeniem § 4, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1, ale nie przekracza 10 000.

3. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające jeden izotop, w których stężenie promieniotwórcze izotopu nie przekracza wartości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli aktywność tego izotopu przekracza więcej niż tysiąc razy wartość aktywności określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także odpady ciekłe zawierające więcej niż jeden izotop, w których suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 1, powstałe w okresie nie dłuższym niż 30 dni w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego, jeżeli suma stosunków aktywności tych izotopów do wartości aktywności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1 000.

§ 4.
Nie kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych mas ziemnych lub skalnych, usuwanych lub przemieszczanych w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin, wraz z ich przerabianiem, zawierających naturalne izotopy promieniotwórcze, jeżeli suma stosunków maksymalnych stężeń tych izotopów, wynikających z niejednorodności odpadów, do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 10 dla reprezentatywnej próbki odpadów o masie 1 kg.
§ 5.
1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia więcej niż dziesięć tysięcy razy, ale nie więcej niż dziesięć milionów razy.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000, ale nie przekracza 10 000 000.

§ 6.
1. Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu w tych odpadach przekracza więcej niż dziesięć milionów razy wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. W przypadku odpadów zawierających różne izotopy promieniotwórcze odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000 000.

§ 7.
Odpady promieniotwórcze niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne dzieli się na podkategorie:

1) odpadów przejściowych – jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopów w tych odpadach w momencie ich wytworzenia jest takie, że w okresie 3 lat obniży się poniżej wartości określonych w § 3;

2) odpadów krótkożyciowych – jeżeli zawierają izotopy krótkożyciowe, a:

a) średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg,

b) maksymalne stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach, wynikające z niejednorodności materiału w reprezentatywnej próbce o masie 1 kg, nie przekracza 4000 kBq;

3) odpadów długożyciowych – jeżeli średnie stężenie promieniotwórcze izotopów długożyciowych w tych odpadach przekracza 400 kBq/kg.

§ 8.
Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze kwalifikuje się ze względu na poziom aktywności do podkategorii:

1) niskoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie przekracza wartości 108 Bq;

2) średnioaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 108 Bq, ale nie przekracza wartości 1012Bq;

3) wysokoaktywnych – jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów przekracza wartość 1012 Bq.

§ 9.
1. Kwalifikowanie do kategorii lub podział na podkategorie odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3–7, następuje na podstawie pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego i obliczeń stężenia promieniotwórczego izotopów w odpadach przekazywanych do przechowywania, przetwarzania lub składowania, a w przypadku odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 3 ust. 3 i 4, także obliczeń aktywności izotopów.

2. Kwalifikowanie do podkategorii zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych, o których mowa w § 8, następuje na podstawie obliczeń ich aktywności lub pomiarów emitowanego przez nie promieniowania jonizującego.

3. Nie jest dopuszczalne rozcieńczanie odpadów promieniotwórczych w celu obniżenia stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w tych odpadach poniżej wartości określonych w § 3.

Rozdział 3

Sposób prowadzenia ewidencji i kontroli odpadów promieniotwórczych oraz wzór karty ewidencyjnej

§ 10. [Karty ewidencyjne]

1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na której terenie powstają odpady promieniotwórcze, prowadzi ich ewidencję na kartach ewidencyjnych odrębnych dla każdego opakowania z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wzór karty ewidencyjnej, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 11.
1. Karty ewidencyjne przekazuje się z odpadami promieniotwórczymi przy każdym z rodzajów działań w postępowaniu z odpadami (przemieszczaniu, przechowywaniu, przetwarzaniu lub składowaniu).

2. Kopie kart ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, przekazujący przechowuje przez okres co najmniej 3 lat od dnia przekazania.

3. W przypadku obniżenia się stężenia promieniotwórczego izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych poniżej wartości określonych w § 3 ust. 1 i 2 oraz w przypadku gdy nie są spełnione warunki określone w § 3 ust. 3 i 4, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

2) imię i nazwisko osoby, która dokonała stwierdzenia obniżenia się stężenia promieniotwórczego;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem, który przestał być odpadem promieniotwórczym.

4. W przypadku odpadów promieniotwórczych odprowadzanych do środowiska na warunkach określonych w zezwoleniu, w karcie ewidencyjnej w punkcie „Wyniki kontroli” wpisuje się:

1) datę i sposób stwierdzenia spełnienia warunków zezwolenia;

2) imię i nazwisko osoby, która stwierdziła spełnienie warunków zezwolenia;

3) sposób dalszego postępowania z odpadem promieniotwórczym.

5. Karty ewidencyjne zawierające informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, przechowuje się przez okres trzech lat od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu.

6. Kartę ewidencyjną odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania przechowuje się przez okres składowania.

§ 12.
1. Kierownik jednostki organizacyjnej przyjmującej odpady promieniotwórcze w celu ich przechowywania, przetwarzania lub składowania prowadzi w formie informatycznej bazy danych, na podstawie kart ewidencyjnych, o których mowa w § 10, wspólną ewidencję dla różnych rodzajów działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi.

2. Wspólna ewidencja obejmuje dane zawierające:

1) nazwę jednostki organizacyjnej, która przekazała odpady promieniotwórcze;

2) symbol identyfikacyjny opakowania;

3) charakterystykę fizykochemiczną odpadów promieniotwórczych;

4) aktywność całkowitą każdego izotopu zawartego w odpadach promieniotwórczych;

5) sposób przetworzenia odpadów promieniotwórczych;

6) miejsce przechowywania odpadów promieniotwórczych;

7) w przypadku odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania – datę przekazania i oznaczenie obiektu składowiska, w którym odpady promieniotwórcze są składowane.

3. Kopia wspólnej ewidencji jest sporządzana według stanu na dzień 31 grudnia danego roku na informatycznych nośnikach danych i przechowywana w miejscu zapewniającym należytą ochronę przed utratą lub zniszczeniem.

4. Kopia, o której mowa w ust. 3, jest przechowywana przez okres trzech lat, licząc od zakończenia roku, w którym została sporządzona.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, przekazuje na piśmie Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki do dnia 31 stycznia dane, o których mowa w ust. 2, obejmujące okres roku kalendarzowego poprzedzającego przekazanie.

§ 13.
1. Kontrola odpadów promieniotwórczych polega, z zastrzeżeniem § 14–16, na sprawdzeniu zgodności stanu odpadów promieniotwórczych z kartą ewidencyjną i obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) oględziny;

2) pomiary emitowanego promieniowania jonizującego;

3) pomiary masy lub objętości odpadów promieniotwórczych.

2. Przeprowadzenie kontroli odnotowuje się w karcie ewidencyjnej odpadu promieniotwórczego nie rzadziej niż raz w roku, z podaniem daty i danych osoby, która przeprowadziła kontrolę.

§ 14.
Kontrola odpadów promieniotwórczych przechowywanych w magazynie odpadów promieniotwórczych, znajdujących się na terenie składowiska odpadów promieniotwórczych, jest wykonywana przez monitoring środowiska, o którym mowa w § 44 ust. 1 pkt 6.
§ 15.
Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie w karcie ewidencyjnej tych odpadów zasadności uznania ich za odpady niebędące odpadami promieniotwórczymi;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

§ 16.
Kontrola w odniesieniu do odpadów promieniotwórczych, o których mowa w § 11 ust. 4, obejmuje następujące rodzaje czynności kontrolnych:

1) sprawdzenie zasadności stwierdzenia, że warunki zezwolenia zostały spełnione;

2) sprawdzenie zasadności wyboru sposobu dalszego postępowania z tymi odpadami.

Rozdział 4

Warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego i wymogi, jakim muszą odpowiadać obiekty, pomieszczenia i opakowania przeznaczone do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych

§ 17. [Warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego]

1. Odpady promieniotwórcze i wypalone paliwa jądrowe przechowuje się w sposób zapewniający ochronę ludzi i środowiska w warunkach normalnych i sytuacjach zdarzeń radiacyjnych, w tym przez zabezpieczenie ich przed rozlaniem, rozproszeniem lub uwolnieniem.

2. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w warunkach umożliwiających ich segregację według kategorii i podkategorii.

§ 18.
1. Odpady promieniotwórcze przechowuje się w obiekcie lub w pomieszczeniu (magazyn odpadów promieniotwórczych) wyposażonym w urządzenia do wentylacji mechanicznej lub grawitacyjnej oraz do oczyszczania usuwanego z tego pomieszczenia powietrza, zaliczonym zgodnie z przepisami budowlanymi co najmniej do klasy B odporności pożarowej i zabezpieczonym przed zalaniem wodą.

2. Do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego stosuje się wymagania określone w ust. 1.

3. Wejście do przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego i do magazynu odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną.

4. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. Wzór tablicy informacyjnej do oznaczenia magazynu odpadów promieniotwórczych jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

6. Ściany zewnętrzne i stropy magazynu odpadów promieniotwórczych i przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego lub zastosowane osłony zapobiegają otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności rocznej dawki skutecznej (efektywnej) od wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

§ 19.
Magazyn odpadów promieniotwórczych i przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego wyposaża się w:

1) sprzęt dozymetryczny odpowiedni ze względu na rodzaj emitowanego promieniowania jonizującego;

2) stałe lub ruchome osłony przed promieniowaniem;

3) środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromieniowaniem;

4) instalację wodną i kanalizacyjną – w zależności od potrzeb.

§ 20.
1. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze niegenerujące gazów, zapewnia się wentylację zapobiegającą powstawaniu zjawiska roszenia na powierzchni opakowań oraz na ścianach magazynu.

2. W magazynie, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze generujące gazy lub mogące spowodować skażenie promieniotwórcze powietrza, zapewnia się wentylację mechaniczną umożliwiającą zmniejszenie stężenia powstałych gazów lub skażeń do poziomu, który można pominąć z punktu widzenia ochrony radiologicznej.

§ 21.
Obiekty posiadające kanalizację specjalną na ciekłe odpady promieniotwórcze wyposaża się co najmniej w dwa zbiorniki zapewniające ciągłość odbioru odpadów promieniotwórczych.
§ 22.
1. Opakowania przeznaczone do przechowywania odpadów promieniotwórczych (zbiorniki lub pojemniki stalowe, betonowe lub z tworzyw sztucznych, bębny lub worki foliowe) dostosowuje się do stanu skupienia i właściwości fizykochemicznych odpadów promieniotwórczych.

2. Materiał opakowań nie może wchodzić w reakcje chemiczne z odpadami promieniotwórczymi.

§ 23.
1. Stałe odpady promieniotwórcze przechowuje się w pojemnikach stalowych, betonowych, z tworzyw sztucznych, bębnach lub w workach foliowych z tworzyw sztucznych o grubości powyżej 0,5 mm.

2. W workach foliowych przechowuje się tylko odpady niskoaktywne.

§ 24.
Nie jest dopuszczalne przechowywanie w tym samym opakowaniu odpadów promieniotwórczych zaliczonych do różnych kategorii i o różnych stanach skupienia.
§ 25.
Ciekłe odpady promieniotwórcze przechowuje się w zbiornikach stalowych pokrytych wewnątrz powłoką chemoodporną, zbiornikach betonowych uszczelnionych od wewnątrz i pokrytych powłoką chemoodporną lub zbiornikach z tworzyw sztucznych laminowanych, z zastrzeżeniem § 26.
§ 26.
W obiektach nieposiadających kanalizacji specjalnej ciekłe odpady promieniotwórcze można przechowywać w pojemnikach lub zbiornikach ze stali nierdzewnej lub z tworzyw sztucznych, których pojemność nie przekracza 100 dm3, oraz w pojemnikach szklanych lub ceramicznych zabezpieczonych przed uszkodzeniami mechanicznymi, których pojemność nie przekracza 25 dm3.
§ 27.
Zbiornik lub pojemnik do przechowywania ciekłych odpadów promieniotwórczych umieszcza się w wannie stalowej lub wannie betonowej pokrytej od wewnątrz powłoką chemoodporną, której pojemność jest nie mniejsza od objętości umieszczonego w niej zbiornika lub pojemnika.
§ 28.
1. Oddzielnie od pozostałych ciekłych odpadów promieniotwórczych w odrębnych zbiornikach lub pojemnikach przechowuje się ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) izotopy alfapromieniotwórcze;

2) izotopy, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 65 dni.

2. Ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1) organiczne rozpuszczalniki, ekstrahenty i oleje lub

2) detergeny o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm3, lub

3) substancje kompleksotwórcze o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm3, lub

4) substancje rozpuszczone i osady o zawartości przekraczającej 10 g/dm3 w przeliczeniu na suchą pozostałość

przechowuje się oddzielnie od siebie oraz od odpadów, o których mowa w ust. 1.

§ 29.
Na opakowaniu do przechowywania średnioaktywnych i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych umieszcza się informacje o temperaturze, której nie mogą przekroczyć przechowywane odpady, oraz o temperaturze, której nie może przekroczyć opakowanie z tym odpadem.
§ 30.
1. Wypalone paliwo jądrowe po okresie schładzania w basenie przy reaktorze przechowuje się w przechowalniku mokrym (w środowisku wodnym) lub przechowalniku suchym (w środowisku gazu obojętnego), w warunkach zapewniających nieprzekroczenie na powierzchni wypalonego elementu paliwowego temperatury dopuszczalnej dla określonego rodzaju paliwa jądrowego oraz zapobiegających wystąpieniu samopodtrzymującej się reakcji rozszczepienia (zachowanie podkrytyczności).

2. W obliczeniach wykazujących zachowanie podkrytyczności jest dozwolone uwzględnienie wypalenia przechowywanego wypalonego paliwa jądrowego.

3. Zachowanie podkrytyczności zapewnia się w szczególności przez:

1) utrzymanie właściwej odległości między poszczególnymi wypalonymi elementami paliwowymi;

2) stosowanie pochłaniaczy neutronów.

§ 31.
Wypalone paliwo jądrowe przechowuje się w warunkach wynikających z uwzględnienia danych zawartych w dokumentacji przekazywanej z wypalonym paliwem jądrowym, obejmujących:

1) charakterystykę i dokumentację konstrukcyjną paliwa jądrowego;

2) specyfikację zawartości początkowej wszystkich izotopów rozszczepialnych;

3) nadane przez producenta numery identyfikacyjne wypalonych elementów lub zestawów paliwowych;

4) informacje dotyczące przebiegu eksploatacji paliwa jądrowego, w szczególności wypalenia, maksymalnej mocy cieplnej generowanej przez element lub zestaw paliwowy podczas napromieniowania, ciepła powyłączeniowego oraz daty załadunku i wyładunku paliwa jądrowego z rdzenia reaktora;

5) informacje dotyczące warunków przechowywania wypalonego paliwa jądrowego w basenie przy reaktorze, w szczególności dotyczące parametrów fizykochemicznych wody oraz uszkodzeń koszulki wypalonego elementu paliwowego.

§ 32.
1. W przechowalniku mokrym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) parametrów wody: aktywności właściwej, temperatury, składu chemicznego i przewodności elektrycznej;

3) poziomu wody w przechowalniku;

4) szczelności przechowalnika;

5) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

2. W przechowalniku suchym wypalonego paliwa jądrowego zapewnia się kontrolę polegającą na sprawdzeniu:

1) ilości i rozmieszczenia paliwa;

2) szczelności pojemników zawierających wypalone elementy paliwowe;

3) temperatury wypalonych elementów paliwowych;

4) mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu.

§ 33.
W przypadku uszkodzenia koszulki wypalonego elementu paliwowego (uszkodzenie paliwa jądrowego), stwierdzonego w szczególności na podstawie wyników kontroli, o której mowa w § 32, element ten zamyka się w pojemniku zapobiegającym uwolnieniu substancji promieniotwórczych.

Rozdział 5

Kategorie i podkategorie odpadów promieniotwórczych, które mogą być składowane w poszczególnych rodzajach składowisk

§ 34. [Składowiska powierzchniowe i głębokie]

1. W składowiskach powierzchniowych można składować, z zastrzeżeniem § 35, odpady promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne i średnioaktywne oraz zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze krótkożyciowe: niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne.

2. W składowiskach głębokich można składować, z zastrzeżeniem § 35, wszystkie kategorie odpadów promieniotwórczych.

§ 35.
W składowisku nie jest dopuszczalne składowanie odpadów promieniotwórczych, jeżeli w wydanym zezwoleniu określone odpady promieniotwórcze zostały wyłączone z możliwości składowania w danym składowisku, ze względu na ich cechy fizykochemiczne, w szczególności zawartość izotopów, właściwości palne, generację gazów, degradację biologiczną, zawartość wody, obecność związków kompleksujących, wybuchowość lub wydzielane ciepło.

Rozdział 6

Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać poszczególne rodzaje składowisk, dotyczące lokalizacji, eksploatacji, budowy i zamknięcia

§ 36. [Dawka skuteczna]

Składowiska odpadów promieniotwórczych lokalizuje się, buduje, eksploatuje i zamyka w sposób uniemożliwiający otrzymanie, w przypadku:

1) składowiska powierzchniowego przez 500 lat,

2) składowiska głębokiego przez 10 000 lat

przez osoby z ogółu ludności w ciągu roku dawki skutecznej (efektywnej) ze wszystkich dróg narażenia przekraczającej wartość 0,1 mSv.

§ 37.
Składowiska głębokie i powierzchniowe odpadów promieniotwórczych lokalizuje się na obszarach, na których środowisko przyrodnicze podlega łagodnie przebiegającej ewolucji, a warunki nią kształtowane mogą być wiarygodnie prognozowane dla okresów, o których mowa w § 36.
§ 38.
Składowiska głębokie odpadów promieniotwórczych nie mogą być lokalizowane:

1) na obszarach występowania lub zagrożonych oddziaływaniem gwałtownych zjawisk, w tym:

a) powodziami o większym prawdopodobieństwie pojawienia się niż dla wody 500-letniej,

b) zwiększoną aktywnością sejsmiczną naturalną lub wzbudzoną działalnością człowieka,

c) zwiększoną aktywnością tektoniczną oraz na przebiegu strefy uskoków,

d) przemieszczaniem się mas gruntów lub skał;

2) na obszarach, na których występuje:

a) osiadanie lub zapadanie się terenu,

b) zjawiska krasowe lub sufozyjne,

c) intensywna erozja linearna lub powierzchniowa (wodna i wiatrowa);

3) w obrębie obszarów aglomeracji miejskich i skupionego osadnictwa oraz obszarach wyższej wartości społecznej (kulturowej, rekreacyjnej i zdrowotnej);

4) w strefach ochronnych ujęć wody i obszarach ochronnych zbiorników śródlądowych;

5) w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód podziemnych;

6) na obszarach, gdzie:

a) prowadzona jest działalność polegająca na wydobywaniu kopalin ze złóż,

b) udokumentowano złoża kopalin, których miejsce występowania lub własności mogą być niesprzyjające dla lokalizacji składowiska.

§ 39.
Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych nie może być lokalizowane na obszarach, o których mowa w § 38, oraz:

1) poniżej zwierciadła wód gruntowych i na terenach, na których może występować stałe lub okresowe podtapianie obiektów składowiska;

2) w rejonach charakteryzujących się krótkimi drogami krążenia wód powodującymi szybką migrację zanieczyszczeń do biosfery lub zbiorników podziemnych wód użytkowych;

3) poniżej zwierciadła wód rzek lub jezior znajdujących się w jego pobliżu;

4) w rejonie zagrożonym podtapianiem, zatapianiem wodami pośniegowymi lub nawalnymi deszczami.

§ 40.
Składowisko głębokie lokalizuje się w formacjach geologicznych zapewniających miąższość i rozciągłość niezbędną dla obiektów składowiska i filarów ochronnych.
§ 41.
1. Wybór lokalizacji składowisk głębokich i powierzchniowych odpadów promieniotwórczych poprzedzają, dla rozpatrywanych obszarów lokalizacji, badania warunków:

1) społeczno-ekonomicznych, z uwzględnieniem:

a) warunków demograficznych,

b) zagospodarowania przestrzennego,

c) struktury własnościowej,

d) wartości kulturowych i walorów estetycznych;

2) geograficzno-przyrodniczych, z uwzględnieniem:

a) budowy geologicznej (strukturalnej) oraz jej ewolucji,

b) geomorfologii oraz jej ewolucji,

c) występowania zasobów naturalnych i ich znaczenia,

d) warunków hydrogeologicznych, w tym geochemicznych,

e) warunków hydrologicznych,

f) warunków meteorologicznych i klimatycznych,

g) zagrożeń dla trwałej stabilności obszaru lokalizacyjnego ze strony procesów przyrodniczych i związanych z działalnością gospodarczą.

2. Do projektowania i wykonywania prac geologicznych oraz sporządzania dokumentacji geologicznej stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego.

3. Na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, wykonuje się analizy bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej dla danego składowiska.

4. Do projektowania i wykonania składowisk powierzchniowych stosuje się przepisy prawa budowlanego.

§ 42.
Wejście na teren składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych oznacza się tablicą informacyjną, której wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 43.
Do budowy i eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze.
§ 44.
1. Podczas eksploatacji składowiska powierzchniowego odpadów promieniotwórczych zapewnia się:

1) wypełnianie wolnych przestrzeni pomiędzy poszczególnymi opakowaniami w obiektach składowiska materiałami o właściwościach przeciwdziałających rozprzestrzenianiu się izotopów zawartych w odpadach promieniotwórczych;

2) ograniczenie eksponowania obiektu składowiska będącego w trakcie wypełniania odpadami promieniotwórczymi na opady atmosferyczne, jeżeli wypełnianie musi być prowadzone w czasie tych opadów;

3) umieszczanie opakowań w obiektach składowiska w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie pod wpływem własnego ciężaru;

4) gromadzenie odcieków i w razie potrzeby poddawanie ich oczyszczaniu;

5) składowanie w oddzielnych obiektach:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych nisko- i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych nisko- i średnioaktywnych,

c) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych wysokoaktywnych;

6) monitoring środowiska, obejmujący w szczególności:

a) pomiary zawartości substancji promieniotwórczych:

– w wodach powierzchniowych znajdujących się w otoczeniu składowiska,

– w wodach gruntowych na terenie składowiska i w wodach drenażowych oraz w wodach gruntowych występujących w jego otoczeniu,

– w wodzie wodociągowej na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– w powietrzu na terenie składowiska,

– w trawie i w glebie na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

b) pomiary:

– mocy dawki promieniowania gamma na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

– skażeń promieniotwórczych na terenie składowiska oraz na powierzchni dróg w otoczeniu składowiska,

c) obserwacje hydrologiczne:

– pomiary położenia zwierciadła wód gruntowych na terenie i wokół składowiska,

– pomiary wielkości opadów atmosferycznych na terenie i wokół składowiska,

d) badania hydrogeochemiczne.

2. Podczas eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych zapewnia się spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 6.

§ 45.
Obiekty składowiska powierzchniowego przeznaczone do składowania odpadów promieniotwórczych spełniają warunki:

1) wymagane dla pomieszczeń zaliczonych, zgodnie z przepisami budowlanymi, co najmniej do klasy B odporności pożarowej;

2) wodoprzepuszczalności określonej współczynnikiem mniejszym niż 10–9 metrów na sekundę (m/s);

3) wynikające z właściwości fizykochemicznych składowanych odpadów promieniotwórczych oraz objętości odpadów promieniotwórczych dostarczanych do składowiska.

§ 46.
Na terenie składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych wydziela się sektory związane z eksploatacją, w tym:

1) zaplecze techniczno-eksploatacyjne;

2) obiekty do składowania odpadów promieniotwórczych;

3) zaplecze budowy, w przypadku gdy rozbudowa składowiska następuje w czasie jego eksploatacji.

§ 47.
Konstrukcja obiektów składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych umożliwia:

1) ciągłą kontrolę spełnienia założeń projektowych dotyczących bezpieczeństwa składowiska;

2) zamknięcie składowiska przed terminem przewidzianym w projekcie;

3) wykonanie prac związanych z zamknięciem składowiska.

§ 48.
1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych wyposaża się w system drenażowy regulujący przepływ wód opadowych na terenie i w okolicy składowiska uniemożliwiający w warunkach normalnych i w sytuacji zdarzeń radiacyjnych penetrację przez wodę składowanych odpadów.

2. System drenażowy, o którym mowa w ust. 1, projektuje się i wykonuje w sposób zapewniający:

1) przystosowanie do przewidywanego osiadania gruntu w podstawie składowiska pod wpływem obciążeń obiektami składowiska;

2) odporność na chemiczne oddziaływanie infiltrujących wód opadowych;

3) możliwość jego kontroli i obserwacji;

4) skuteczne funkcjonowanie w okresie eksploatacji składowiska oraz w okresie 50 lat po jego zamknięciu, chyba że w zezwoleniu na budowę składowiska określono dłuższy okres;

5) objęcie całej powierzchni podstawy składowiska;

6) wyprofilowanie podstawy składowiska zapewniające efektywny spływ wód do drenów;

7) odprowadzanie wód drenażowych do zbiornika retencyjnego.

§ 49.
W składowisku głębokim i powierzchniowym odpadów promieniotwórczych zapewnia się możliwość kontroli dozymetrycznej dostarczanych odpadów promieniotwórczych.
§ 50.
1. Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób zabezpieczający, w szczególności przed:

1) infiltracją wód opadowych w głąb składowiska;

2) nieświadomą penetracją człowieka;

3) niszczącym działaniem roślin i zwierząt.

2. Składowisko głębokie odpadów promieniotwórczych po zakończeniu eksploatacji zamyka się w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w sposób zabezpieczający przed wydostawaniem się produktów gazowych.

§ 51.
Do zamknięcia składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych stosuje się przepisy prawa geologicznego i górniczego dotyczące składowania odpadów w górotworze.
§ 52.
1. Obszar składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych po zamknięciu podlega ochronie fizycznej dostosowanej do zagrożenia, które może powstać ze strony składowiska w wyniku nieświadomego albo celowego działania człowieka, a także oznacza się tablicą informacyjną, o której mowa w § 42.

2. Ochronę fizyczną i oznakowanie, o których mowa w ust. 1, usuwa się po likwidacji składowiska.

Rozdział 7

Warunki, jakie powinno spełniać składowisko, aby mogło być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych

§ 53. [Przesłanki uznania składowiska powierzchniowego za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych]

Składowisko powierzchniowe może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania odpadów promieniotwórczych w celu:

1) składowania:

a) odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych;

2) przechowywania:

a) odpadów promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b) zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych długożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych.

§ 54.
Składowisko głębokie może być uznane za Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, jeżeli co najmniej przez 11 miesięcy w roku spełnia warunki przyjmowania, w celu składowania, wszystkich kategorii odpadów promieniotwórczych.

Rozdział 8

Szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania

§ 55. [Czynności dokonywane przed składowaniem odpadów promieniotwórczych]

Odpady promieniotwórcze przed składowaniem podlegają:

1) przetworzeniu do postaci stałej o zawartości wody niezwiązanej poniżej 1% masowego, a szybkość ługowania wodą destylowaną zestalonych odpadów promieniotwórczych:

a) niskoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–2 g cm–2 doba–1,

b) średnioaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–3 g cm–2 doba–1,

c) wysokoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10–5 g cm–2 doba–1;

2) segregowaniu według ich kategorii i podkategorii;

3) umieszczeniu w zamkniętym opakowaniu do składowania w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się odpadów promieniotwórczych na zewnątrz.

§ 56.
1. Konstrukcja opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych uwzględnia właściwości fizykochemiczne i kategorie umieszczonych w nim odpadów, warunki lokalizacyjne składowiska oraz jego konstrukcję.

2. Wymiary opakowań dostosowuje się do wymiarów obiektów składowiska i liczby warstw, w których opakowania będą umieszczane.

§ 57.
1. Opakowaniami do składowania odpadów promieniotwórczych są pojemniki betonowe lub stalowe zabezpieczone przed korozją.

2. Odpady promieniotwórcze, których wymiary lub kształt uniemożliwiają umieszczenie ich w opakowaniach, a ich rozdrobnienie jest ze względów ochrony radiologicznej niewskazane, mogą być po zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych umieszczane w składowisku bez opakowań.

3. Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze przeznaczone do składowania mogą być dostarczane do składowiska w opakowaniach transportowych wielokrotnego użycia i umieszczane w wydzielonych obiektach przeznaczonych do ich składowania.

§ 58.
Maksymalna moc dawki na powierzchni opakowania zawierającego odpady promieniotwórcze do składowania nie może przekraczać 2 mGy/h, a w odległości 1 m od powierzchni opakowania 0,1 mGy/h, przy czym skażenia niezwiązane na powierzchni opakowania nie mogą przekraczać 40 kBq/m2 dla izotopów beta-i gammapromioniotwórczych oraz 4 kBq/m2 dla izotopów alfapromieniotwórczych.
§ 59.
Na opakowaniu do składowania odpadów promieniotwórczych, w którym znajdują się odpady promieniotwórcze, umieszcza się w widocznym miejscu:

1) symbol promieniowania;

2) symbol identyfikacyjny opakowania zgodny z kartą ewidencyjną;

3) informację o kategorii i podkategorii odpadu promieniotwórczego.

Rozdział 9

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 60. [Wyłączenie stosowania przepisów § 48 do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych]

Przepisów § 48 nie stosuje się do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych eksploatowanego w dniu wejścia w życie rozporządzenia.
§ 61.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.1)

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

 

1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 19 maja 1989 r. w sprawie zasad zaliczania odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunków ich unieszkodliwiania, przechowywania i składowania (M. P. Nr 18, poz. 125), które traci moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 137 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145).

Załącznik 1. [WARTOŚCI AKTYWNOŚCI I STĘŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAWĘ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH]

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 grudnia 2002 r. (poz. 1925)

Załącznik nr 1

WARTOŚCI AKTYWNOŚCI I STĘŻENIA PROMIENIOTWÓRCZEGO IZOTOPÓW STANOWIĄCE PODSTAWĘ KWALIFIKOWANIA ODPADÓW DO KATEGORII ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

Izotop promieniotwórczy

Aktywność (Bq)

Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)

1

2

3

H-3

109

106

Be-7

107

103

C-14

107

104

O-15

109

102

F-18

106

10

Na-22

106

10

Na-24

105

10

Si-31

106

103

P-32

105

103

P-33

108

105

S-35

108

105

Cl-36

106

104

Cl-38

105

10

Ar-37

108

106

Ar-41

109

102

K-40

106

102

K-42

106

102

K-43

106

10

Ca-45

107

104

Ca-47

106

10

Sc-46

106

10

Sc-47

106

102

Sc-48

105

10

V-48

105

10

Cr-51

107

10

Mn-51

105

10

Mn-52

105

10

Mn-52m

105

10

Mn-53

109

104

Mn-54

106

10

Mn-56

105

10

Fe-52

106

10

Fe-55

108

104

Fe-59

106

10

Co-55

106

10

Co-56

105

10

Co-57

106

102

Co-58

106

10

Co-58m

107

104

Co-60

105

10

Co-60m

106

103

Co-61

106

102

Co-62m

105

10

Ni-59

108

104

 

1

2

3

Ni-63

108

106

Ni-65

106

10

Cu-64

106

102

Zn-65

106

10

Zn-69

106

104

Zn-69m

106

102

Ga-72

105

10

Ge-71

108

104

As-73

107

103

As-74

106

10

As-76

105

102

As-77

106

103

Se-75

106

102

Br-82

106

10

Kr-74

109

102

Kr-76

109

102

Kr-77

109

102

Kr-79

105

103

Kr-81

107

104

Kr-83m

1012

105

Kr-85

104

105

Kr-85m

1010

103

Kr-87

109

102

Kr-88

109

102

Rb-86

105

102

Sr-85

106

102

Sr-85m

107

102

Sr-87m

106

102

Sr-89

106

103

Sr-90+

104

102

Sr-91

105

10

Sr-92

106

10

Y-90

105

103

Y-91

106

103

Y-91m

106

102

Y-92

105

102

Y-93

105

102

Zr-93+

107

103

Zr-95

106

10

Zr-97+

105

10

Nb-93m

107

104

Nb-94

106

10

Nb-95

106

10

Nb-97

106

10

Nb-98

105

10

Mo-90

106

10

Mo-93

108

103

 

Izotop promieniotwórczy

Aktywność (Bq)

Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)

1

2

3

Mo-99

106

102

Mo-101

106

10

Tc-96

106

10

Tc-96m

107

103

Tc-97

108

103

Tc-97m

107

103

Tc-99

107

104

Tc-99m

107

102

Ru-97

107

102

Ru-103

106

102

Ru-105

106

10

Ru-106+

105

102

Rh-103m

108

104

Rh-105

107

102

Pd-103

108

103

Pd-109

106

103

Ag-105

106

102

Ag-108m+

106

10

Ag-110m

106

10

Ag-111

106

103

Cd-109

106

104

Cd-115

106

102

Cd-115m

106

103

ln-111

106

102

ln-113m

106

102

ln-114m

106

102

ln-115m

106

102

Sn-113

107

103

Sn-125

105

102

Sb-122

104

102

Sb-124

106

10

Sb-125

106

102

Te-123m

107

102

Te-125m

107

102

Te-127

106

103

Te-127m

107

103

Te-129

106

102

Te-129m

106

103

Te-131

105

102

Te-131m

106

10

Te-132

107

102

Te-133

105

10

Te-133m

105

10

Te-134

106

10

I-123

107

102

I-125

106

103

I-126

106

102

I-129

105

102

I-130

106

10

I-131

106

102

I-132

105

10

I-133

106

10

I-134

105

10

 

1

2

3

I-135

106

10

Xe-131m

104

104

Xe-133

104

103

Xe-135

1010

103

Cs-129

105

102

Cs-131

106

103

Cs-132

105

10

Cs-134m

105

103

Cs-134

104

10

Cs-135

107

104

Cs-136

105

10

Cs-137+

104

10

Cs-138

104

10

Ba-131

106

102

Ba-140+

105

10

La-140

105

10

Ce-139

106

102

Ce-141

107

102

Ce-143

106

102

Ce-144+

105

102

Pr-142

105

102

Pr-143

106

104

Nd-147

106

102

Nd-149

106

102

Pm-147

107

104

Pm-149

106

103

Sm-151

108

104

Sm-153

106

102

Eu-152

106

10

Eu-152m

106

102

Eu-154

106

10

Eu-155

107

102

Gd-153

107

102

Gd-159

106

103

Tb-160

106

10

Dy-165

106

103

Dy-166

106

103

Ho-166

105

103

Er-169

107

104

Er-171

106

102

Tm-170

106

103

Tm-171

108

104

Yb-175

107

103

Lu-177

107

103

Hf-181

106

10

Ta-182

104

10

W-181

107

103

W-185

107

104

W-187

106

102

Re-186

106

103

Re-188

105

102

Os-185

106

10

Os-191

107

102

Os-191m

107

103

Os-193

106

102

 

Izotop promieniotwórczy

Aktywność (Bq)

Stężenie promieniotwórcze (kBq/kg)

1

2

3

lr-190

106

10

lr-192

104

10

lr-194

105

102

Pt-191

106

102

Pt-193m

107

103

Pt-197

106

103

Pt-197m

106

102

Au-198

106

102

Au-199

106

102

Hg-197

107

102

Hg-197m

106

102

Hg-203

105

102

Tl-200

106

10

Tl-201

106

102

Tl-202

106

102

Tl-204

104

104

Pb-203

106

102

Pb-210+

104

10

Pb-212+

105

10

Bi-206

105

10

Bi-207

106

10

Bi-210

106

103

Bi-212+

105

10

Po-203

106

10

Po-205

106

10

Po-207

106

10

Po-210

104

10

At-211

107

103

Rn-220+

107

104

Rn-222+

108

10

Ra-223+

105

102

Ra-224+

105

10

Ra-225

105

102

Ra-226+

104

10

Ra-227

106

102

Ra-228+

105

10

Ac-228

106

10

Th-226+

107

103

Th-227

104

10

Th-228+

104

1

Th-229+

103

1

Th-230

104

1

Th-231

107

103

Th-232nat

103

1

Th-234+

105

103

Pa-230

106

10

Pa-231

103

1

Pa-233

107

102

U-230+

105

10

U-231

107

102

U-232+

103

1

U-233

104

10

 

1

2

3

U-234

104

10

U-235+

104

10

U-236

104

10

U-237

106

102

U-238+

104

10

U-238nat

103

1

U-239

106

102

U-240

107

103

U-240+

106

10

Np-237+

103

1

Np-239

107

102

Np-240

106

10

Pu-234

107

102

Pu-235

107

102

Pu-236

104

10

Pu-237

107

1

Pu-238

104

1

Pu-239

104

1

Pu-240

103

1

Pu-241

105

102

Pu-242

104

1

Pu-243

107

103

Pu-244

104

1

Am-241

104

1

Am-242

106

103

Am-242m+

104

1

Am-243+

103

1

Cm-242

105

102

Cm-243

104

1

Cm-244

104

10

Cm-245

103

1

Cm-246

103

1

Cm-247

104

1

Cm-248

103

1

Bk-249

106

103

Cf-246

106

103

Cf-248

104

10

Cf-249

103

1

Cf-250

104

10

Cf-251

103

1

Cf-252

104

10

Cf-253

105

102

Cf-254

103

1

Es-253

105

102

Es-254

104

10

Es-254m

106

102

Fm-254

107

104

Fm-255

106

103

 

IZOTOPY POCHODNE

Izotop macierzysty

Izotopy pochodne

1

2

Sr-80+

Rb-80

Sr-90+

Y-90

Zr-93+

Nb-93m

Zr-97+

Nb-97

RU-106+

Rh-106

Ag-108m+

Ag-108

Cs-137+

Ba-137

Ba-140+

La-140

Ce-134+

La-134

Ce-144+

Pr-144

Pb-210+

Bi-210, Po-210

Pb-212+

Bi-212, Tl-208, Po-212

Bi-212+

Tl-208, Po-212

Rn-220+

Po-216

Rn-222+

Po-218, Pb-214, Bi-214, Po-214

Ra-223+

Rn-219, Po-215, Pb-211, Bi-211, Tl-207

Ra-224+

Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212

Ra-226+

Rn-222, Po-218, Pb-214, Bi-214, Pb-210, Bi-210, Po-210, Po-214

Ra-228+

Ac-228

 

1

2

Th-226+

Ra-222, Rn-218, Po-214

Th-228+

Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212

Th-229+

Ra-225, Ac-225, Fr-221, Ar-217, Bi-213, Po-213, Pb-209

Th-232nat

Ra-228, Ac-228, Th-228, Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212

Th-234+

Pa-234m

U-230+

Th-226, Ra-222, Rn-218, Po-214

U-232+

Th-228, Ra-224, Rn-220, Po-216, Pb-212, Bi-212, Tl-208, Po-212

U-235+

Th-231

U-238+

Th-234, Pa-234m

U-238nat

Th-234, Pa-234m, U-234, Th-230, Ra-226, Rn-222, Po-218, Pb-214, Bi-214, Pb-210, Bi-210, Po-210, Po-214

U-240+

Np-240

Np-237+

Pa-233

Am-242m+

Am-242

Am-243+

Nn-239

 

Objaśnienie:

Izotopy opatrzone wskaźnikiem ”+” lub ”nat” oznaczają izotopy macierzyste znajdujące się w stanie równowagi wiekowej ze swymi pochodnymi – w takich przypadkach wartości aktywności i stężenia promieniotwórczego odnoszą się do izotopów macierzystych, uwzględniając również obecność izotopów pochodnych.

Załącznik 2. [WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH]

Załącznik nr 2

WZÓR KARTY EWIDENCYJNEJ ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH

infoRgrafika

infoRgrafika

Załącznik 3. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*]

Załącznik nr 3

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA PRZECHOWALNIKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO*

infoRgrafika

* Wymiary podano w milimetrach; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik 4. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*]

Załącznik nr 4

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA MAGAZYNU ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

infoRgrafika

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Załącznik 5. [WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*]

Załącznik nr 5

WZÓR TABLICY INFORMACYJNEJ DO OZNACZENIA SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH*

infoRgrafika

* Wymiary jak w tablicy zawartej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; kolor tła symbolu promieniowania jonizującego – żółty, kolor symbolu promieniowania jonizującego – czerwony.

Metryka
  • Data ogłoszenia: 2002-12-24
  • Data wejścia w życie: 2003-01-01
  • Data obowiązywania: 2003-01-01
  • Dokument traci ważność: 2015-11-25
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA