REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 203 poz. 1685

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 9 czerwca 2005 r.

w sprawie mocy obowiązującej Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonego w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r.

Tekst pierwotny

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o ratyfikacji Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz. U. Nr 144, poz. 1207), sporządzonego w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 2 grudnia 2002 r. wyżej wymieniony protokół. Dnia 13 grudnia 2002 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, jako depozytariuszowi protokołu, dokument ratyfikacyjny.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 1 protokół wszedł w życie dnia 16 lutego 2005 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 1 protokół wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 16 lutego 2005 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa oraz organizacja międzynarodowa złożyły dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia, przystąpienia lub zatwierdzenia w podanych niżej datach:

 

Republika Albanii

1 kwietnia 2005 r.

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

16 lutego 2005 r.

Antigua i Barbuda

3 listopada 1998 r.

Królestwo Arabii Saudyjskiej

31 stycznia 2005 r.

Republika Argentyńska

28 września 2001 r.

Republika Armenii

25 kwietnia 2003 r.

Republika Austrii

31 maja 2002 r.

Republika Azerbejdżanu

28 września 2000 r.

Wspólnota Bahamów

9 kwietnia 1999 r.

Ludowa Republika Bangladeszu

22 października 2001 r.

Barbados

7 sierpnia 2000 r.

Królestwo Belgii

31 maja 2002 r.

Belize

26 września 2003 r.

Republika Beninu

25 lutego 2002 r.

Królestwo Bhutan

26 sierpnia 2002 r.

Republika Boliwii

30 listopada 1999 r.

Republika Botswany

8 sierpnia 2003 r.

Federacyjna Republika Brazylii

23 sierpnia 2002 r.

Republika Bułgarii

15 sierpnia 2002 r.

Burkina Faso

31 marca 2005 r.

Republika Burundi

18 października 2001 r.

Republika Chile

26 sierpnia 2002 r.

Chińska Republika Ludowa

30 sierpnia 2002 r.

Republika Cypryjska

16 lipca 1999 r.

Republika Czeska

15 listopada 2001 r.

Królestwo Danii1)

31 maja 2002 r.

Wspólnota Dominiki

25 stycznia 2005 r.

Republika Dominikańska

12 lutego 2002 r.

Republika Dżibuti

12 marca 2002 r.

Arabska Republika Egiptu

12 stycznia 2005 r.

Republika Ekwadoru

13 stycznia 2000 r.

Republika Estońska

14 października 2002 r.

Federalna Demokratyczna Republika Etiopii

14 kwietnia 2005 r.

Republika Wysp Fidżi

17 września 1998 r.

Republika Filipin

20 listopada 2003 r.

Republika Finlandii

31 maja 2002 r.

Republika Francuska

31 maja 2002 r.

Republika Gambii

1 czerwca 2001 r.

Republika Ghany

30 maja 2003 r.

Republika Grecka

31 maja 2002 r.

Grenada

6 sierpnia 2002 r.

Gruzja

16 czerwca 1999 r.

Kooperacyjna Republika Gujany

5 sierpnia 2003 r.

Republika Gwatemali

5 października 1999 r.

Republika Gwinei

7 września 2000 r.

Republika Gwinei Równikowej

16 sierpnia 2000 r.

Królestwo Hiszpanii

31 maja 2002 r.

Republika Hondurasu

19 lipca 2000 r.

Republika Indii

26 sierpnia 2002 r.

Republika Indonezji

3 grudnia 2004 r.

Irlandia

31 maja 2002 r.

Republika Islandii

23 maja 2002 r.

Państwo Izrael

15 marca 2004 r.

Jamajka

28 czerwca 1999 r.

Japonia

4 czerwca 2002 r.

Republika Jemeńska

15 sierpnia 2004 r.

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

17 stycznia 2003 r.

Królestwo Kambodży

22 sierpnia 2002 r.

Republika Kamerunu

28 sierpnia 2002 r.

Kanada

17 grudnia 2002 r.

Państwo Katar

11 stycznia 2005 r.

Republika Kenii

25 lutego 2005 r.

Republika Kirgiska

13 maja 2003 r.

Republika Kiribati

7 września 2000 r.

Republika Kolumbii

30 listopada 2001 r.

Demokratyczna Republika Konga

23 marca 2005 r.

Republika Korei

8 listopada 2002 r.

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

27 kwietnia 2005 r.

Republika Kostaryki

9 sierpnia 2002 r.

Republika Kuby

30 kwietnia 2002 r.

Państwo Kuwejt

11 marca 2005 r.

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna

6 lutego 2003 r.

Królestwo Lesotho

6 września 2000 r.

Republika Liberii

5 listopada 2002 r.

Księstwo Liechtensteinu

3 grudnia 2004 r.

Republika Litewska

3 stycznia 2003 r.

Wielkie Księstwo Luksemburga

31 maja 2002 r.

Republika Łotewska

5 lipca 2002 r.

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

18 listopada 2004 r.

Republika Madagaskaru

24 września 2003 r.

Republika Malawi

26 października 2001 r.

Republika Malediwów

30 grudnia 1998 r.

Malezja

4 września 2002 r.

Republika Mali

28 marca 2002 r.

Republika Malty

11 listopada 2001 r.

Królestwo Marokańskie

25 stycznia 2002 r.

Republika Mauritiusu

9 maja 2001 r.

Meksykańskie Stany Zjednoczone

7 września 2000 r.

Republika Mołdowy

22 kwietnia 2003 r.

Mongolia

15 grudnia 1999 r.

Republika Mozambiku

18 stycznia 2005 r.

Związek Myanmar

13 sierpnia 2003 r.

Republika Namibii

4 września 2003 r.

Republika Nauru

16 sierpnia 2001 r.

Królestwo Niderlandów2)

31 maja 2002 r.

Republika Federalna Niemiec

31 maja 2002 r.

Republika Nigru

30 września 2004 r.

Federalna Republika Nigerii

10 grudnia 2004 r.

Republika Nikaragui

18 listopada 1999 r.

Niue

6 maja 1999 r.

Królestwo Norwegii

30 maja 2002 r.

Nowa Zelandia

19 grudnia 2002 r.

Sułtanat Omanu

19 stycznia 2005 r.

Islamska Republika Pakistanu

11 stycznia 2005 r.

Republika Palau

10 grudnia 1999 r.

Republika Panamy

5 marca 1999 r.

Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei

28 marca 2002 r.

Republika Paragwaju

27 sierpnia 1999 r.

Republika Peru

12 września 2002 r.

Republika Południowej Afryki

31 lipca 2002 r.

Republika Portugalska

31 maja 2002 r.

Federacja Rosyjska

18 listopada 2004 r.

Rumunia

19 marca 2001 r.

Republika Rwandy

22 lipca 2004 r.

Saint Lucia

20 sierpnia 2003 r.

Saint Vincent i Grenadyny

31 grudnia 2004 r.

Republika Salwadoru

30 listopada 1998 r.

Niezależne Państwo Samoa

27 listopada 2000 r.

Republika Senegalu

20 lipca 2001 r.

Republika Seszeli

22 lipca 2002 r.

Republika Słowacka

31 maja 2002 r.

Republika Słowenii

2 sierpnia 2002 r.

Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki

3 września 2002 r.

Sfederowane Stany Mikronezji

21 czerwca 1999 r.

Republika Sudanu

2 listopada 2004 r.

Konfederacja Szwajcarska

9 lipca 2003 r.

Królestwo Szwecji

31 maja 2002 r.

Królestwo Tajlandii

28 sierpnia 2002 r.

Zjednoczona Republika Tanzanii

26 sierpnia 2002 r.

Republika Togijska

2 lipca 2004 r.

Republika Trynidadu i Tobago

28 stycznia 1999 r.

Republika Tunezyjska

22 stycznia 2003 r.

Turkmenistan

11 stycznia 1999 r.

Tuvalu

16 listopada 1998 r.

Republika Ugandy

25 marca 2002 r.

Ukraina

12 kwietnia 2004 r.

Wschodnia Republika Urugwaju

5 lutego 2001 r.

Republika Uzbekistanu

12 października 1999 r.

Republika Vanuatu

17 lipca 2001 r.

Boliwariańska Republika Wenezueli

18 lutego 2005 r.

Republika Węgierska

21 sierpnia 2002 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

31 maja 2002 r.

Socjalistyczna Republika Wietnamu

25 września 2002 r.

Republika Włoska

31 maja 2002 r.

Wyspy Cooka

27 sierpnia 2001 r.

Republika Wysp Marshalla

11 sierpnia 2003 r.

Wyspy Salomona

13 marca 2003 r.

Zjednoczone Emiraty Arabskie

26 stycznia 2005 r.

Wspólnota Europejska

31 maja 2002 r.

 

 

1) Z wyłączeniem Wysp Owczych.

2) Dotyczy Królestwa w Europie.



2. W momencie podpisania protokołu oraz przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, przystąpienia, zatwierdzenia lub w terminach późniejszych podane niżej państwa oraz organizacja międzynarodowa złożyły następujące oświadczenia:

Chińska Republika Ludowa

W komunikacie przekazanym w dniu 30 sierpnia 2002 r. Rząd Chińskiej Republiki Ludowej przekazał Sekretarzowi Generalnemu następującą informację:

„Zgodnie z art. 153 Ustawy Podstawowej Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong Chińskiej Republiki Ludowej z 1990 r. oraz art. 138 Ustawy Podstawowej Specjalnego Regionu Administracyjnego Makao Chińskiej Republiki Ludowej z 1993 r. Rząd Chińskiej Republiki Ludowej postanawia, że z postanowień Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu będą tymczasowo wyłączone Specjalny Region Administracyjny Hongkong oraz Specjalny Region Administracyjny Makao Chińskiej Republiki Ludowej.".

W komunikacie przekazanym w dniu 8 kwietnia 2003 r. Rząd Chińskiej Republiki Ludowej zawiadomił Sekretarza Generalnego także, że:

„Zgodnie z postanowieniami art. 153 Ustawy Podstawowej Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong Chińskiej Republiki Ludowej z 1990 r. Rząd Chińskiej Republiki Ludowej postanawia, że postanowienia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu będą dotyczyły Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong Chińskiej Republiki Ludowej.

Kontynuowana jest implementacja Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w Specjalnym Regionie Administracyjnym Makao Chińskiej Republiki Ludowej. Z postanowień Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu będzie wyłączony Specjalny Region Administracyjny Makao Chińskiej Republiki Ludowej do czasu zmiany zawiadomienia przez Rząd Chin.".

Republika Francuska

„Republika Francuska przy ratyfikacji Protokołu zastrzega sobie prawo do wyłączenia z postanowień Protokołu swoich terenów zamorskich."

„Ratyfikacja Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu z dnia 11 grudnia 1997 r. przez Republikę Francuską powinna być interpretowana w kontekście zobowiązania zawartego w artykule 4 Protokołu podjętego przez Wspólnotę Europejską, na skutek czego należy traktować jako nierozłączną. Ratyfikacja nie dotyczy tych terytoriów Republiki Francuskiej, w odniesieniu do których nie mają zastosowania postanowienia Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Niemniej jednak, zgodnie z postanowieniami artykułu 4 ustęp 6 Protokołu, Republika Francuska odpowiedzialna będzie za wypełnienie swoich zobowiązań dotyczących poziomu emisji w przypadku, kiedy wspólny cel redukcyjny nie zostanie osiągnięty."

Irlandia

„Wspólnota Europejska wraz z krajami członkowskimi, w tym Irlandią, wywiąże się wspólnie z odpowiednich zobowiązań wynikających z artykułu 3 ustęp 1 Protokołu zgodnie z postanowieniami zawartymi w artykule 4 Protokołu."

Republika Kiribati

„Rząd Kiribati oświadcza, że zgodnie ze swoją interpretacją przystąpienie do Protokołu z Kioto w żaden sposób nie będzie oznaczać zrzeczenia się jakichkolwiek praw w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczącego odpowiedzialności państwa za negatywne skutki zmian klimatu oraz że żadne z postanowień Protokołu nie może być interpretowane jako wyłączenie z ogólnie obowiązujących zasad prawa międzynarodowego."

Republika Nauru

„... Rząd Republiki Nauru oświadcza, że zgodnie ze swoją interpretacją ratyfikacja Protokołu z Kioto w żaden sposób nie będzie oznaczać zrzeczenia się jakichkolwiek praw w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczącego odpowiedzialności państwa za negatywne skutki zmian klimatu; ...

... W świetle powyższego Rząd Republiki Nauru deklaruje także, że zgodnie z najlepszą dostępną informacją naukową oraz oceną zmian klimatu i ich skutków uważa, że zobowiązania do redukcji emisji zawarte w artykule 3 Protokołu z Kioto są nieadekwatne dla zapobieżenia niebezpiecznemu antropogenicznemu oddziaływaniu na system klimatyczny;

... [Rząd Republiki Nauru oświadcza], że żadne z postanowień Protokołu nie może być interpretowane jako wyłączenie z ogólnie obowiązujących zasad prawa międzynarodowego [...]."

Niue

„Rząd Niue oświadcza, że zgodnie ze swoją interpretacją ratyfikacja Protokołu z Kioto w żaden sposób nie będzie oznaczać zrzeczenia się jakichkolwiek praw w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczącego odpowiedzialności państwa za negatywne skutki zmian klimatu oraz że żadne z postanowień Protokołu nie może być interpretowane jako wyłączenie z ogólnie obowiązujących zasad prawa międzynarodowego.

W świetle powyższego Rząd Niue deklaruje także, że zgodnie z najlepszą dostępną informacją naukową oraz oceną zmian klimatu i ich skutków uważa, że zobowiązania do redukcji emisji zawarte w artykule 3 Protokołu z Kioto są nieadekwatne dla zapobieżenia niebezpiecznemu antropogenicznemu oddziaływaniu na system klimatyczny."

Federacja Rosyjska

„Federacja Rosyjska wychodzi z założenia, że zobowiązania Federacji Rosyjskiej wynikające z Protokołu będą miały poważne konsekwencje dla jej rozwoju społeczno-ekonomicznego. Dlatego decyzja o ratyfikacji została podjęta po przeprowadzeniu analiz wszystkich czynników, między innymi pod kątem znaczenia Protokołu dla promocji współpracy międzynarodowej; pod uwagę został również wzięty fakt, iż Protokół może wejść w życie jedynie po ratyfikacji go przez Federację Rosyjską.

Protokół ustala dla każdej ze Stron, która go podpisała, określoną redukcję emisji gazów cieplarnianych do atmosfery przez pierwszy okres zobowiązań od 2008 do 2012 r.

Zobowiązania Stron w ramach Protokołu do określonej redukcji emisji gazów cieplarnianych do atmosfery przez drugi i następne okresy zobowiązań, tj. po 2012 r., będą ustalone podczas negocjacji Stron Protokołu, których rozpoczęcie zaplanowane jest w roku 2005. W wyniku tych negocjacji Federacja Rosyjska podejmie decyzje o swoim uczestnictwie w Protokole w drugim i następnych okresach zobowiązań."

Wyspy Cooka

„Rząd Wysp Cooka oświadcza, że zgodnie ze swoją interpretacją podpisanie, a następnie ratyfikacja Protokołu z Kioto w żaden sposób nie będzie oznaczać zrzeczenia się jakichkolwiek praw w rozumieniu prawa międzynarodowego dotyczącego odpowiedzialności państwa za negatywne skutki zmian klimatu oraz że żadne z postanowień Protokołu nie może być interpretowane jako wyłączenie z ogólnie obowiązujących zasad prawa międzynarodowego.

W świetle powyższego Rząd Wysp Cooka deklaruje także, że zgodnie z najlepszą dostępną informacją naukową oraz oceną zmian klimatu i ich skutków uważa, że zobowiązania do redukcji emisji zawarte w artykule 3 Protokołu z Kioto są nieadekwatne dla zapobieżenia niebezpiecznemu antropogenicznemu oddziaływaniu na system klimatyczny."

Wspólnota Europejska

„Wspólnota Europejska wraz z krajami członkowskimi wywiąże się wspólnie z odpowiednich zobowiązań wynikających z artykułu 3 ustęp 1 Protokołu z Kioto, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 4 Protokołu."

Oświadczenie Wspólnoty Europejskiej złożone podczas zatwierdzenia zgodnie z postanowieniami artykułu 24 ustęp 3 Protokołu z Kioto:

„Następujące państwa są w chwili obecnej członkami Wspólnoty Europejskiej: Królestwo Belgii, Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Irlandia, Republika Włoska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Królestwo Niderlandów, Republika Austrii, Republika Portugalska, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Wspólnota Europejska deklaruje, że zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, a zwłaszcza z artykułem 175 (1) tamże, posiada uprawnienia do porozumień międzynarodowych, a także do wypełniania zobowiązań z nich wynikających, zmierzających do osiągnięcia następujących celów:

– zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska;

– ochrony zdrowia ludzkiego;

– racjonalnego użytkowania zasobów naturalnych;

– promowania działań na szczeblu międzynarodowym mających na celu rozwiązywanie globalnych i regionalnych problemów ekologicznych.

Wspólnota Europejska deklaruje, że jej zobowiązanie redukcyjne w ramach Protokołu będzie wypełnione poprzez działania podejmowane przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie w ramach ich odpowiednich kompetencji oraz że przyjęta już odpowiednie instrumenty prawne, wiążące jej państwa członkowskie, obejmujące postanowienia Protokołu.

Wspólnota Europejska będzie regularnie przedkładała informacje o odpowiednich instrumentach prawnych w ramach dodatkowych informacji zawartych w swoim raporcie rządowym, przedkładanym zgodnie z postanowieniami artykułu 12 Konwencji w celu wykazania spełnienia zobowiązań podjętych w ramach Protokołu zgodnie z artykułem 7 ustęp 2 Protokołu oraz odpowiednimi wytycznymi dotyczącymi tego artykułu."

Nowa Zelandia

„... zgodnie z konstytucyjnym statusem Tokelau oraz uwzględniając zobowiązanie Rządu Nowej Zelandii do rozwoju samorządu Tokelau poprzez prawo do samostanowienia w ramach Karty Narodów Zjednoczonych, niniejsza ratyfikacja nie obejmuje Tokelau do czasu, kiedy depozytariuszowi nie zostanie złożona przez Rząd Nowej Zelandii deklaracja odpowiednio uzgodniona z tym terytorium."

Wersja obcojęzyczna

Minister Spraw Zagranicznych: w z. J. Truszczyński

Metryka
  • Data ogłoszenia: 2005-10-17
  • Data wejścia w życie: 2005-10-17
  • Data obowiązywania: 2005-10-17
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA