Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 118 poz. 803

Na podstawie art. 39d ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe wymagania organizacyjne centrum urazowego, w zakresie minimalnego wyposażenia diagnostycznego oraz technicznego;

2) minimalne zasoby kadrowe zespołu urazowego;

3) kryteria kwalifikacji osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do leczenia w centrum urazowym;

4) sposób postępowania z pacjentem urazowym.

1) RTG;

2) USG, USG - Doppler;

3) Echo-kardiografii;

4) tomografii komputerowej (spiralnej, wielorzędowej);

5) rezonansu magnetycznego;

6) angiografii i radiologii interwencyjnej;

7) diagnostyki laboratoryjnej, w tym mikrobiologicznej.

2. Centrum urazowe posiada sprzęt i aparaturę medyczną niezbędną do wykonywania przyłóżkowej i całodobowej endoskopii diagnostycznej i zabiegowej, w szczególności:

1) gastroskop;

2) kolonoskop;

3) bronchoskop.

1) łączność telefoniczną realizowaną co najmniej przez jednego operatora telefonii stacjonarnej i jednego operatora telefonii mobilnej z:

a) lekarzem koordynatorem ratownictwa medycznego,

b) dyspozytorami medycznymi,

c) innymi zakładami opieki zdrowotnej,

d) regionalnymi centrami krwiodawstwa i krwiolecznictwa;

2) łączność radiową z:

a) lekarzem koordynatorem ratownictwa medycznego,

b) dyspozytorami medycznymi,

c) zespołami ratownictwa medycznego, w tym lotniczymi zespołami ratownictwa medycznego;

3) bezprzewodowe przywoływanie osób, w szczególności członków zespołu urazowego;

4) dokonywanie bieżących konsultacji telemedycznych między oddziałami szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe, oraz z innymi zakładami opieki zdrowotnej w sposób gwarantujący zachowanie poufności danych osoby, której konsultacja dotyczy, w szczególności poprzez system kodowania danych umożliwiających identyfikację danych osobowych.

1) lekarz szpitalnego oddziału ratunkowego posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny ratunkowej;

2) lekarz lub lekarze posiadający tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny mającej zastosowanie w leczeniu pacjenta urazowego w szczególności chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, neurochirurgii lub chirurgii naczyniowej;

3) lekarz posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarz posiadający specjalizację II stopnia w dziedzinie anestezjologii lub anestezjologii i reanimacji lub anestezjologii i intensywnej terapii.

2. Pracami zespołu urazowego kieruje kierownik zespołu urazowego.

3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym znajduje się centrum urazowe:

1) określa skład zespołu urazowego spośród lekarzy, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4;

2) wyznacza kierownika zespołu urazowego spośród lekarzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.

4. W razie potrzeby, w zależności od rodzaju obrażeń występujących u pacjenta urazowego, w skład zespołu urazowego wchodzi lekarz lub lekarze posiadający tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w innych dziedzinach medycyny niż wymienione w ust. 1; decyzję w tym zakresie podejmuje kierownik zespołu urazowego.

1) występujące co najmniej dwa spośród następujących obrażeń anatomicznych:

a) penetrujące rany głowy lub tułowia lub urazy tępe z objawami uszkodzenia narządów wewnętrznych głowy, klatki piersiowej i brzucha,

b) amputacja kończyny powyżej kolana lub łokcia,

c) rozległe zmiażdżenia kończyn,

d) uszkodzenie rdzenia kręgowego,

e) złamanie kończyny z uszkodzeniem naczyń i nerwów,

f) złamanie co najmniej dwóch proksymalnych kości długich kończyn lub miednicy;

2) towarzyszące co najmniej dwa spośród następujących zaburzeń parametrów fizjologicznych:

a) ciśnienie skurczowe krwi równe lub poniżej 80 mm Hg,

b) tętno co najmniej 120 na minutę,

c) częstość oddechu poniżej 10 lub powyżej 29 na minutę.

d) stan świadomości w skali Glasgow (GCS) równy lub poniżej 8,

e) saturacja krwi tętniczej równa lub poniżej 90 %.

2. Przepisu ust. 1, w zakresie obowiązku pozostawania w kontakcie z lekarzem szpitalnego oddziału ratunkowego szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego, nie stosuje się do lotniczego zespołu ratownictwa medycznego.

3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym nie znajduje się centrum urazowe, lub lekarz przez niego wyznaczony, w przypadku stwierdzenia kryteriów, o których mowa w § 5, pozostaje w kontakcie z lekarzem szpitalnego oddziału ratunkowego szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe, najbliższego pod względem czasu dotarcia.

2. Decyzję w sprawie kolejności udzielania świadczeń opieki zdrowotnej pacjentowi urazowemu, w przypadku rozbieżności pomiędzy członkami zespołu urazowego, podejmuje kierownik zespołu urazowego.

3. Dalsza diagnostyka i wielospecjalistyczne leczenie pacjenta urazowego w centrum urazowym odbywa się w oddziale wskazanym przez kierownika zespołu urazowego.

Minister Zdrowia: w z. J. Szulc

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653, z 2009 r. Nr 11, poz. 59 i Nr 122, poz. 1007 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679.