Dziennik Ustaw - rok 2011 nr 94 poz. 556

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1–4 i art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) w § 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeżeli przeprowadzenie badania tożsamości odmianowej jest konieczne w celu wykrycia źródła prawdopodobnego porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, wojewódzki inspektor zabezpiecza i przechowuje bulwy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze, w sposób umożliwiający przeprowadzenie takich badań.”;

2) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:

„§ 4a. 1. W przypadku gdy wstępne wyniki badań laboratoryjnych, jakie uzyskano po zastosowaniu dwóch testów przesiewowych określonych w pkt 1 załącznika I do dyrektywy, o której mowa w § 3 ust. 3, wskazały na możliwość porażenia bulw lub roślin ziemniaka bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, to bulw tych nie przeznacza się do produkcji bulw lub roślin ziemniaka przeznaczonych do sadzenia nawet w przypadku uzyskania negatywnych wyników ostatecznych badań laboratoryjnych na obecność tej bakterii.

2. Uprawy ziemniaków na polu:

1) z którego pochodziły bulwy lub rośliny ziemniaka, o których mowa w ust. 1, lub

2) na którym zostały wysadzone bulwy lub rośliny ziemniaka, o których mowa w ust. 1

– podlegają urzędowej kontroli, w ramach której wojewódzki inspektor przeprowadza badania laboratoryjne, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1.

3. Urzędową kontrolę, o której mowa w ust. 2:

1) pkt 1, przeprowadza się przez trzy kolejne sezony uprawowe następujące po sezonie uprawowym, w którym na danym polu uprawiano bulwy lub rośliny ziemniaka, o których mowa w ust. 1;

2) pkt 2, przeprowadza się przez trzy kolejne sezony uprawowe następujące po sezonie uprawowym, w którym na danym polu zostały wysadzone bulwy ziemniaka, o których mowa w ust. 1.”;

3) w § 6:

a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„W przypadku gdy występowanie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus zostanie potwierdzone w wyniku przeprowadzonych badań laboratoryjnych albo w przypadku otrzymania z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub z państwa trzeciego informacji o stwierdzeniu występowania tej bakterii, potwierdzonego w wyniku badań laboratoryjnych przeprowadzonych przez służbę ochrony roślin tego państwa, wojewódzki inspektor:”,

b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia tą bakterią, biorąc pod uwagę w szczególności kontakt roślin, produktów roślinnych, przedmiotów, miejsc lub obiektów z porażonymi roślinami ziemniaka, kontakt ze skażonymi maszynami, urządzeniami, środkami transportu, opakowaniami, przechowalniami lub ich częściami oraz kontakt ze skażonymi obiektami, w tym szklarniami, tunelami foliowymi, polami lub miejscami produkcji, o których mowa w pkt 1, a także powiązania produkcyjne ze skażonymi miejscami lub przedmiotami, oraz określa prawdopodobnie porażone rośliny lub bulwy ziemniaka, lub miejsca produkcji;”;

4) w § 7 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:

„5a) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka uznanymi za prawdopodobnie porażone;”;

5) w § 8 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Wojewódzki inspektor ustala zasięg możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, włączając miejsca produkcji, bez względu na wynik badań laboratoryjnych na obecność tej bakterii bulw lub roślin ziemniaka uprawianych w tych miejscach produkcji, w których:”;

6) w § 10:

a) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3) przeznacza się do konsumpcji, po ich uprzednim ugotowaniu, lub skarmiania zwierząt, po ich uprzednim ugotowaniu lub uparowaniu, lub

4) spala się, lub”,

b) dodaje się pkt 5–7 w brzmieniu:

„5) zakopuje się na polu, na którym były one uprawiane, lub

6) bulwy te przeznacza się, po bezpośrednim dostarczeniu do zakładów zbiorowego żywienia, do konsumpcji w tych zakładach, jeżeli istnieje w nich możliwość unieszkodliwiania resztek bulw ziemniaka w sposób wykluczający ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, lub

7) przeznacza się do skarmiania zwierząt, na surowo lub po uprzednim zakiszeniu, pod warunkiem że:

a) pochodzący od tych zwierząt obornik zostanie poddany gorącej fermentacji, w trakcie której zostanie osiągnięta temperatura wynosząca minimum 65 °C przez co najmniej trzy dni, a następnie wykorzystany na gruncie, na którym przez okres co najmniej:

– roku nie będą uprawiane ziemniaki,

– dwóch lat nie będą uprawiane ziemniaki przeznaczone do sadzenia,

b) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, które miały kontakt z porażonymi bulwami, zostaną poddane czyszczeniu i dezynfekcji.”;

7) po § 10 dodaje się § 10a w brzmieniu:

„§ 10a. 1. W przypadku wysadzenia bulw ziemniaków, które zostały uznane za porażone, wojewódzki inspektor:

1) uznaje za porażone:

a) bulwy lub rośliny ziemniaka, uzyskane w wyniku uprawy porażonych bulw ziemniaka,

b) pola i miejsca produkcji, gdzie były wysadzone porażone bulwy ziemniaka;

2) uznaje za skażone:

a) maszyny,

b) urządzenia,

c) środki transportu,

d) opakowania,

e) przechowalnie lub ich części,

f) przedmioty inne niż wymienione w lit. a–e,

g) obiekty, w szczególności szklarnie i tunele foliowe

– jeżeli miały kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka, uzyskanymi w wyniku uprawy porażonych bulw ziemniaka;

3) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, biorąc pod uwagę kontakt roślin, produktów roślinnych, przedmiotów, miejsc lub obiektów z bulwami lub roślinami ziemniaka uzyskanymi w wyniku uprawy porażonych bulw ziemniaka, kontakt ze skażonymi maszynami, urządzeniami, środkami transportu, opakowaniami, przechowalniami lub ich częściami oraz kontakt ze skażonymi obiektami, w tym szklarniami, tunelami foliowymi, polami lub miejscami produkcji, o których mowa w pkt 1 lit. b, a także powiązania produkcyjne ze skażonymi miejscami lub przedmiotami, oraz określa prawdopodobnie porażone rośliny lub bulwy ziemniaka, lub miejsca produkcji;

4) ustala zasięg możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) ustala strefę zagrożenia, w której będą podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, na podstawie stwierdzonego porażenia, skażenia oraz ustalonego zasięgu prawdopodobnego porażenia i zasięgu możliwego rozprzestrzenienia się tej bakterii.

2. Wojewódzki inspektor, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przy ustalaniu zasięgu:

1) prawdopodobnego porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus stosuje przepisy § 7;

2) możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus stosuje przepisy § 8.”;

8) w § 12:

a) w ust. 2:

– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Bulwy i rośliny ziemniaka, o których mowa w ust. 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, unieszkodliwia się w sposób określony w § 10 lub przeznacza się do:”,

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) konsumpcji po bezpośrednim dostarczeniu bulw ziemniaka do odbiorcy, bez konieczności przepakowywania lub przeładunku, z tym że w przypadku, gdy bulwy te zostały dostarczone w opakowaniach, to ich pakowanie powinno odbyć się w miejscu, w którym istniała możliwość unieszkodliwienia resztek tych bulw lub roślin ziemniaka w sposób gwarantujący, że nie nastąpi rozprzestrzenianie się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;”,

– pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) konsumpcji, po ich uprzednim ugotowaniu, lub skarmiania zwierząt, po ich uprzednim ugotowaniu lub uparowaniu.”,

b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:

„5. W przypadku wysadzenia bulw ziemniaków, które zostały uznane za prawdopodobnie porażone, wojewódzki inspektor:

1) uznaje za prawdopodobnie porażone:

a) bulwy lub rośliny ziemniaka uzyskane w wyniku uprawy prawdopodobnie porażonych bulw ziemniaka,

b) pola lub miejsca produkcji, gdzie były wysadzone prawdopodobnie porażone bulwy ziemniaka;

2) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia i możliwego rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, wojewódzki inspektor:

1) przy ustalaniu zasięgu:

a) prawdopodobnego porażenia stosuje przepisy § 7 pkt 5a,

b) możliwego rozprzestrzeniania stosuje przepisy § 8;

2) na podstawie ustalonego zasięgu prawdopodobnego porażenia i zasięgu możliwego rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ustala strefę zagrożenia, w której będą podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.”;

9) w § 14:

a) w ust. 1 w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie:

„c) w kolejnym sezonie uprawy dopuszcza się uprawę sadzeniaków ziemniaka, jeżeli zastosowano zmianowanie wyłączające to pole z uprawy ziemniaków przez co najmniej dwa kolejne sezony uprawowe; uprawa podlega urzędowej kontroli, o której mowa w § 3 ust. 1, albo”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Do przypadku wysadzenia bulw ziemniaka na polu uznanym za porażone bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus w okresie trzech sezonów uprawowych następujących po roku, w którym stwierdzono porażenie, stosuje się odpowiednio przepisy § 10a.”;

10) w § 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Sadzeniaki ziemniaka powinny:

1) spełniać wymagania specjalne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin;

2) pochodzić w prostej linii z materiału poddanego urzędowej ocenie i uznanego za wolny od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus na podstawie badań laboratoryjnych, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 i 3;

3) uzyskać wstępne wyniki badań laboratoryjnych przeprowadzonych przy zastosowaniu dwóch testów przesiewowych określonych w pkt 1 załącznika I do dyrektywy, o której mowa w § 3 ust. 3, niewskazujące na możliwość ich porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.”.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: M. Sawicki

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 216, poz. 1599).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 20, poz. 106, Nr 31, poz. 206 i Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 47, poz. 278 oraz z 2011 r. Nr 54, poz. 278 i Nr 63, poz. 322.