Dziennik Ustaw - rok 2015 poz. 47

Na podstawie art. 59a ust. 12 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich podległych Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej „ABW”, oraz Szefowi Agencji Wywiadu, zwanej dalej „AW”, w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej „ustawą”;

2) tryb kierowania do komisji lekarskich podległych Szefowi ABW oraz Szefowi AW, zwanych dalej „komisjami lekarskimi”, oraz podmioty właściwe w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 ustawy;

3) szczegółowy sposób orzekania w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 ustawy;

4) niezbędną dokumentację medyczną i inne dokumenty mogące stanowić podstawę orzeczenia wydanego przez komisje lekarskie;

5) wzory orzeczeń komisji lekarskich w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 ustawy.

1) „czynności orzecznicze” – całokształt czynności związanych z orzekaniem w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 ustawy;

2) „emeryt albo rencista policyjny” – funkcjonariusza zwolnionego ze służby w Urzędzie Ochrony Państwa, ABW lub AW, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej lub do policyjnej renty inwalidzkiej;

3) „funkcjonariusz” – funkcjonariusza ABW albo AW;

4) „funkcjonariusz kontrolowany” – funkcjonariusza przebywającego na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, podlegającego kontroli, o której mowa w art. 59a ust. 6 lub ust. 10 ustawy;

5) „jednostka organizacyjna” – jednostkę organizacyjną ABW albo AW.

1) w pierwszej instancji – regionalne komisje lekarskie;

2) w drugiej instancji – centralne komisje lekarskie.

1) przeprowadzania badań lekarskich oraz wydawania orzeczeń lekarskich w stosunku do funkcjonariusza, funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta albo rencisty policyjnego, zwanych dalej „osobami skierowanymi”, zamieszkałych w miejscowości objętej terytorialnym zasięgiem działania komisji lekarskich;

2) kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.

2. Centralne komisje lekarskie są właściwe w zakresie:

1) rozpatrywania odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich;

2) sprawowania merytorycznego nadzoru nad orzecznictwem regionalnych komisji lekarskich;

3) wydawania orzeczeń w trybie nadzoru w przypadku uchylenia orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej;

4) udzielania konsultacji w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub budzących szczególne wątpliwości orzecznicze;

5) współpracy z instytucjami naukowo-lekarskimi w celu podnoszenia poziomu orzecznictwa lekarskiego.

3. Właściwość miejscową komisji lekarskich określają przepisy w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w ABW albo AW.

1) Prezes Rady Ministrów w stosunku do Szefa ABW oraz Szefa AW;

2) Szef ABW oraz Szef AW lub upoważniony przez nich funkcjonariusz w stosunku do zastępcy odpowiednio Szefa ABW oraz Szefa AW albo kierownika lub zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej;

3) kierownik jednostki organizacyjnej w stosunku do funkcjonariusza pełniącego służbę w jednostce organizacyjnej, przeniesionego do pełnienia służby albo delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości;

4) dyrektor Centralnego Ośrodka Szkolenia ABW oraz komendant Ośrodka Szkolenia AW w stosunku do funkcjonariuszy odbywających szkolenie w tych ośrodkach;

5) kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych w stosunku do funkcjonariusza pozostającego w dyspozycji odpowiednio Szefa ABW oraz Szefa AW, oddelegowanego do pełnienia służby poza ABW oraz AW lub zwolnionego ze służby w ABW oraz AW.

2. Podmiotami właściwymi do kierowania do regionalnej komisji lekarskiej w przypadkach, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 2 ustawy, są:

1) Prezes Rady Ministrów w stosunku do Szefa ABW oraz Szefa AW;

2) Szef ABW oraz Szef AW lub upoważniony przez nich funkcjonariusz w stosunku do zastępcy odpowiednio Szefa ABW oraz Szefa AW albo kierownika lub zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej;

3) kierownik jednostki organizacyjnej w stosunku do funkcjonariusza pełniącego służbę w delegaturze ABW;

4) kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych w stosunku do funkcjonariusza pełniącego służbę w innej jednostce organizacyjnej niż delegatura ABW, w tym w Delegaturze Stołecznej ABW w Warszawie.

3. Podmiotami właściwymi do kierowania do regionalnej komisji lekarskiej w przypadku, o którym mowa w art. 59a ust. 1 pkt 3 ustawy, są:

1) Prezes Rady Ministrów w stosunku do Szefa ABW oraz Szefa AW;

2) Szef ABW oraz Szef AW lub upoważniony przez nich funkcjonariusz w stosunku do zastępcy odpowiednio Szefa ABW oraz Szefa AW albo kierownika lub zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej;

3) kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych w stosunku do funkcjonariusza pełniącego służbę w jednostce organizacyjnej lub przeniesionego do pełnienia służby w tej jednostce albo delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości;

4) dyrektor Centralnego Ośrodka Szkolenia ABW oraz komendant Ośrodka Szkolenia AW w stosunku do funkcjonariuszy odbywających szkolenie w tych ośrodkach;

5) kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych w stosunku do funkcjonariusza pozostającego w dyspozycji odpowiednio Szefa ABW oraz Szefa AW.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3, do regionalnej komisji lekarskiej kieruje się na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę lub do której został przeniesiony albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości.

5. Podmiotem właściwym do kierowania do regionalnej komisji lekarskiej w sprawach, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, jest organ emerytalny.

1) z urzędu:

a) funkcjonariusza w celu ustalenia:

– stopnia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby – na wniosek podmiotu właściwego do kierowania sporządzony z własnej inicjatywy tego podmiotu albo z inicjatywy lekarza podmiotu leczniczego, którego organem tworzącym jest Szef ABW albo Szef AW,

– związku śmierci tego funkcjonariusza z wypadkiem lub chorobą pozostającą w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby – na wniosek podmiotu właściwego do kierowania,

– prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego – na wniosek podmiotu właściwego do kierowania,

b) osobę skierowaną w celu:

– uznania za inwalidę oraz uznania za niezdolnego do samodzielnej egzystencji – na wniosek podmiotu właściwego do kierowania sporządzony z własnej inicjatywy tego podmiotu albo z inicjatywy lekarza podmiotu leczniczego, którego organem tworzącym jest Szef ABW albo Szef AW,

– ustalenia związku śmierci osoby skierowanej ze służbą – na wniosek podmiotu właściwego do kierowania;

2) na wniosek osoby skierowanej.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:

1) funkcjonariusz składa na piśmie, drogą służbową, do podmiotu właściwego do kierowania;

2) funkcjonariusz zwolniony ze służby lub emeryt albo rencista policyjny składają na piśmie do podmiotu właściwego do kierowania.

3. W uzasadnionych przypadkach podmiot właściwy do kierowania może kierować osobę skierowaną do regionalnej komisji lekarskiej z pominięciem właściwości terytorialnej tej komisji.

2. Skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej traci ważność po upływie 90 dni od daty pierwszego badania wyznaczonego przez regionalną komisję lekarską.

1) informacje i dokumenty, które dotyczą stanu zdrowia osoby skierowanej;

2) opis stanowiska służbowego, charakter i warunki służby;

3) opinię psychologiczną – w razie potrzeby.

2. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawienia się na badanie lekarskie osoby skierowanej, której wyznaczono termin badania lekarskiego, przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej zawiadamia o tym fakcie podmiot właściwy do kierowania.

2. Jeżeli w toku badania lekarskiego powstało uzasadnione podejrzenie, że osoba skierowana rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo chorobę, regionalna komisja lekarska orzeka o stanie zdrowia tej osoby zgodnie z ust. 1, a o podejrzeniu zawiadamia podmiot właściwy do kierowania.

3. Protokół badania lekarskiego zawiera wyszczególnienie wszystkich chorób fizycznych lub psychicznych, w tym tych, które nie obniżają zdolności do służby. Protokół badania lekarskiego podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

4. Rozpoznanie wpisuje się do protokołu badania lekarskiego w języku polskim, według terminologii klinicznej, z uwzględnieniem lokalizacji choroby, a w przypadkach wymagających dodatkowego uściślenia – stopnia ich nasilenia.

5. Protokół badania lekarskiego sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokołu badania lekarskiego przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej, drugi egzemplarz protokołu badania lekarskiego przesyła się do Centralnej Komisji Lekarskiej.

2. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o trwałej niezdolności do służby, orzeka również o inwalidztwie i związku tego inwalidztwa ze służbą.

3. Jeżeli przy orzekaniu o zdolności do służby regionalna komisja lekarska stwierdziła uszczerbek na zdrowiu doznany wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, to poza orzeczeniem o zdolności do służby wydaje orzeczenie o uszczerbku na zdrowiu, jeżeli wcześniej orzeczenie w tej sprawie nie zostało wydane.

4. Regionalna komisja lekarska ustala związek choroby ze służbą na podstawie:

1) dokumentacji lekarskiej związanej z orzekaną chorobą;

2) wyników przeprowadzonego śledztwa lub dochodzenia;

3) wyroków sądowych;

4) protokołów powypadkowych;

5) informacji dotyczącej warunków i przebiegu służby, ze szczególnym uwzględnieniem opisu warunków służby w okresie powstania choroby lub znaczącego pogorszenia stanu zdrowia;

6) oświadczeń przełożonych i świadków.

5. Jeżeli trwała niezdolność do służby stwierdzona przez regionalną komisję lekarską jest spowodowana chorobą, której związek ze służbą ustaliła regionalna komisja lekarska, to niezdolność ta pozostaje w związku ze służbą.

6. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej o trwałej niezdolności do służby powinno być uzasadnione i zawierać jedno z następujących określeń:

1) trwała niezdolność do służby pozostaje w związku ze służbą;

2) trwała niezdolność do służby nie pozostaje w związku ze służbą.

1) stwierdza, czy nastąpiło stałe lub długotrwałe naruszenie sprawności organizmu, oraz ustala datę powstania inwalidztwa;

2) określa grupę inwalidzką, do której osoba skierowana zostaje zaliczona;

3) ustala, czy inwalida jest zdolny do samodzielnej egzystencji;

4) ustala, czy inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby;

5) ustala, czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą;

6) ustala, czy istnieje związek śmierci ze służbą;

7) stwierdza, czy istnieje zdolność do pracy;

8) ustala wskazania i przeciwwskazania dotyczące zatrudnienia osoby skierowanej;

9) ustala termin kontrolnego badania lekarskiego, jeżeli jest ono niezbędne.

1) inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą;

2) inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą.

2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie ma możliwości ustalenia daty powstania inwalidztwa, natomiast ustaliła okres, w którym ono powstało, za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę końcową tego okresu.

3. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie ma możliwości ustalenia ani daty, ani okresu powstania inwalidztwa, za datę jego powstania przyjmuje się datę skierowania do regionalnej komisji lekarskiej.

1) określa stopień uszkodzenia czynności naruszonego organu, narządu albo układu łącznie z towarzyszącymi powikłaniami,

2) określa procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu,

3) ustala, czy stwierdzony uszczerbek na zdrowiu, doznany wskutek tego wypadku lub tej choroby, pozostaje w związku ze służbą

– posługując się odpowiednio wykazami chorób pozostających w związku z pełnieniem służby w ABW i AW oraz wykazami norm oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu.

2. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o związku śmierci osoby skierowanej ze służbą, ustala, czy śmierć ma związek z wypadkiem lub chorobą pozostającą w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby.

2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dokumentów, o których mowa w ust. 1, zawiadamia o tym osobę skierowaną i wzywa ją do ich dostarczenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.

3. Regionalna komisja lekarska może wystąpić także do podmiotu właściwego do kierowania o dostarczenie dokumentów, o których mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia.

4. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3, lub też w razie odmowy przez osobę skierowaną poddania się zleconym badaniom specjalistycznym, psychologicznym, badaniom dodatkowym lub obserwacji w podmiocie leczniczym regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów i dokonanej oceny stanu zdrowia osoby skierowanej.

2. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

3. Członek regionalnej komisji lekarskiej mający zdanie odrębne w sprawie orzeczenia może je wnieść na piśmie wraz z uzasadnieniem do protokołu badania lekarskiego.

2. Jeden egzemplarz orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje osoba skierowana lub członek rodziny, o którym mowa w art. 131 ust. 2 ustawy, zwany dalej „uprawnionym wnioskodawcą”, drugi egzemplarz orzeczenia – podmiot właściwy do kierowania, trzeci egzemplarz orzeczenia przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej, czwarty egzemplarz orzeczenia wraz z protokołem badania lekarskiego przesyła się do Centralnej Komisji Lekarskiej.

3. W przypadku wypadku lub choroby pozostających w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby sporządza się dodatkowy, piąty egzemplarz orzeczenia z przeznaczeniem dla organu właściwego do ustalania prawa do świadczenia odszkodowawczego przysługującego w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą.

4. Wzór orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej:

1) stwierdzającego związek chorób ze służbą oraz zaliczającego do jednej z grup inwalidztwa określa załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) ustalającego uszczerbek na zdrowiu osoby skierowanej wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;

3) ustalającego związek śmierci osoby skierowanej ze służbą określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej może również doręczyć orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, odpowiednio osobie skierowanej lub uprawnionemu wnioskodawcy albo podmiotowi właściwemu do kierowania za potwierdzeniem odbioru.

2. Uprawniony wnioskodawca może wnieść odwołanie od orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej ustalającego związek śmierci osoby skierowanej ze służbą.

3. Przedmiotem odwołania może być orzeczenie w całości lub w części i nie wymaga ono szczegółowego uzasadnienia.

2. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu przez Centralną Komisję Lekarską.

3. W przypadku naruszenia terminu do wniesienia odwołania z przyczyn niezależnych od osoby skierowanej, uprawnionego wnioskodawcy lub podmiotu właściwego do kierowania Centralna Komisja Lekarska, na ich uzasadniony wniosek, rozpatruje odwołanie pomimo upływu terminu do jego wniesienia.

1) 30 dni od dnia jego otrzymania albo

2) 90 dni od dnia jego otrzymania w przypadku konieczności wykonania dodatkowych badań lub uzyskania dodatkowych dokumentów

– po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami w sprawie, a w razie potrzeby po przeprowadzeniu niezbędnych badań lub zleceniu przeprowadzenia dodatkowych badań lekarskich, w tym obserwacji w podmiocie leczniczym, lub po dostarczeniu, na jej żądanie, dodatkowych dokumentów.

1) utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie albo

2) uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i wydaje nowe, albo

3) uchyla zaskarżone orzeczenie i zarządza ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych i wydanie nowego orzeczenia przez regionalną komisję lekarską.

2. Centralna Komisja Lekarska nie może wydać nowego orzeczenia na niekorzyść osoby skierowanej lub uprawnionego wnioskodawcy, chyba że zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne z prawem lub zostało wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych.

3. Do postępowania odwoławczego prowadzonego przez Centralną Komisję Lekarską stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Centralna Komisja Lekarska niezwłocznie zwraca regionalnej komisji lekarskiej całość dokumentacji orzeczniczej. Regionalna komisja lekarska wydaje nowe orzeczenie w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentacji orzeczniczej od Centralnej Komisji Lekarskiej.

2. Centralna Komisja Lekarska, uchylając orzeczenie, o którym mowa w ust. 1:

1) wydaje nowe orzeczenie albo

2) zarządza ponowne poddanie osoby skierowanej czynnościom orzeczniczym przeprowadzanym przez wyznaczoną regionalną komisję lekarską.

3. Do czynności orzeczniczych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi.

1) regionalnych komisji lekarskich:

a) od których nie wniesiono odwołania w terminie, o którym mowa w art. 59a ust. 4 ustawy,

b) które nie zostały uchylone w trybie nadzoru przez Centralną Komisję Lekarską zgodnie z § 25 ust. 1,

2) Centralnej Komisji Lekarskiej, o których mowa w § 24 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz § 25 ust. 2 pkt 1

– są ostateczne.

2. O utrzymaniu zaskarżonego orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej w mocy bądź o jego uchyleniu Centralna Komisja Lekarska zawiadamia na piśmie osobę skierowaną lub uprawnionego wnioskodawcę oraz podmiot właściwy do kierowania.

1) przeprowadzić badanie lekarskie funkcjonariusza kontrolowanego:

a) w wyznaczonym miejscu,

b) w miejscu jego pobytu;

2) zażądać od lekarza wystawiającego zaświadczenie lekarskie udostępnienia dokumentacji medycznej dotyczącej funkcjonariusza kontrolowanego, stanowiącej podstawę do wydania zaświadczenia lekarskiego lub do udzielenia wyjaśnień i informacji w sprawie;

3) skierować funkcjonariusza kontrolowanego i zlecić wykonanie badań, o których mowa w art. 59a ust. 2 ustawy.

2. Funkcjonariusz kontrolowany udostępnia posiadaną dokumentację medyczną lekarzowi przeprowadzającemu badanie.

2. Regionalna komisja lekarska sporządza protokół badania lekarskiego funkcjonariusza kontrolowanego.

3. Protokół badania lekarskiego regionalna komisja lekarska sporządza w dwóch egzemplarzach, z których jeden przesyła do Centralnej Komisji Lekarskiej, a drugi przechowuje w aktach regionalnej komisji lekarskiej.

1) przeprowadzenia bezpośredniego badania lekarskiego funkcjonariusza kontrolowanego,

2) udokumentowania rozpoznania stanowiącego podstawę do orzeczenia o czasowej niezdolności funkcjonariusza kontrolowanego do służby z powodu choroby

– regionalna komisja lekarska wydaje w tej sprawie orzeczenie.

2. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w czterech egzemplarzach. Jeden egzemplarz orzeczenia otrzymuje funkcjonariusz kontrolowany, drugi egzemplarz orzeczenia – podmiot właściwy do kierowania, trzeci egzemplarz orzeczenia pozostaje w aktach regionalnej komisji lekarskiej, a czwarty egzemplarz orzeczenia wraz z protokołem badania lekarskiego funkcjonariusza kontrolowanego przesyła się do Centralnej Komisji Lekarskiej.

3. Wzór orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. W razie stwierdzenia podczas kontroli, o której mowa w ust. 1, nieprawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, sporządza protokół, w którym wskazuje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie tego zwolnienia lekarskiego.

3. Protokół, o którym mowa w ust. 2, przedstawia się funkcjonariuszowi kontrolowanemu, który może zgłosić uwagi do niego na piśmie w terminie 3 dni. W przypadku zgłoszenia uwag przez funkcjonariusza kontrolowanego załącza się je do protokołu.

4. W razie niemożności lub odmowy podpisania protokołu przez funkcjonariusza kontrolowanego funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza odpowiednią wzmiankę w protokole i podaje przyczyny braku podpisu.

5. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego regionalna komisja lekarska wykonuje czynności, o których mowa w art. 59a ust. 11 ustawy.

Prezes Rady Ministrów: E. Kopacz

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 53, poz. 273, Nr 84, poz. 455, Nr 117, poz. 677 i Nr 230, poz. 1371, z 2012 r. poz. 627 i 908, z 2013 r. poz. 628, 675, 1247 i 1351 oraz z 2014 r. poz. 502, 616, 1055 i 1822.

Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 7 stycznia 2015 r. (poz. 47)

Załącznik nr 1

WZÓR – ORZECZENIE KOMISJI LEKARSKIEJ

Załącznik nr 2

WZÓR – ORZECZENIE KOMISJI LEKARSKIEJ

Załącznik nr 3

WZÓR – ORZECZENIE KOMISJI LEKARSKIEJ

Załącznik nr 4

WZÓR – ORZECZENIE KOMISJI LEKARSKIEJ