Stanowisko SN
Zdaniem SN w powołanej powyżej Uchwale, orzeczony przy okazji rozwodu obowiązek alimentacyjny nie może być rozumiany jako kontynuacja obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny. Podstawą powstania obowiązku małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny jest fakt zawarcia małżeństwa, natomiast podstawą powstania obowiązku alimentacyjnego jest ustanie małżeństwa. Nie można zatem uznać, że obowiązki te są tożsame. Można jednak wskazać, że obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny ma co najwyżej „charakter alimentacyjny”, nie jest jednak obowiązkiem alimentacyjnym.
Podsumowanie
Podsumowując, omówiona Uchwała SN jest niezwykle istotna ze względów praktycznych. Często bowiem obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny był mylnie utożsamiany z obowiązkiem alimentacyjnym, choć podstawy prawne oraz przyczyny powstania ww. obowiązków są zupełnie różne. Należy zatem podkreślić, że z chwilą uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny (określony w art. 27 k.r.o.) wygasa. Jeśli jeden z małżonków, chce otrzymać po orzeczeniu rozwodu środki utrzymania, musi o nie wystąpić na podstawie art. 60 k.r.o. W przypadku zaś, gdy w orzeczeniu rozwodowym zasądzony zostanie na rzecz jednego z małżonków obowiązek alimentacyjny nie należy postrzegać go jako kontynuacji istniejącego wcześniej obowiązku wynikającego z art. 27 k.r.o., ale jako nowy obowiązek powstały na podstawie art. 60 k.r.o.
reklama
reklama
Zobacz również serwis: Małżeństwo