Dziennik Ustaw - rok 1982 nr 13 poz. 99

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 75 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r., został złożony Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 13 października 1981 r. dokument ratyfikacyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powyższej konwencji.

Konwencja ta weszła w życie w stosunku do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dnia 12 listopada 1981 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższej konwencji, która weszła w życie dnia 19 marca 1967 r., składając w następujących datach dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia wraz z podanymi niżej deklaracjami i zastrzeżeniami:

„Meksyk nie akceptuje tej części artykułu 31 ustęp 4, która dotyczy wywłaszczenia pomieszczeń konsularnych. Głównym powodem tego zastrzeżenia jest fakt, iż przepis powyższy, przewidując możliwość wywłaszczenia pomieszczeń konsularnych przez państwo przyjmujące, zakłada, że państwo wysyłające jest właścicielem tych pomieszczeń. Sytuacja taka w Republice Meksyku nie jest możliwa w świetle artykułu 27 Konstytucji Politycznej Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, zgodnie z którym obce państwa nie mogą nabywać tytułu własności do nieruchomości, chyba że jest ona położona na obszarze stałej siedziby władz federalnych i jest niezbędna dla bezpośredniego użytkowania przez ambasady lub poselstwa tych państw.”

„1. Rozumie się, że przystąpienie do niniejszej konwencji nie oznacza w żaden sposób uznania Izraela przez Rząd Zjednoczonej Republiki Arabskiej. Nie spowoduje to również powstania stosunków traktatowych między Zjednoczoną Republiką Arabską a Izraelem.

2. Artykuł 46 ustęp 1, dotyczący zwolnienia cudzoziemców od obowiązku rejestracji i od obowiązku zezwoleń na pobyt, nie będzie miał zastosowania do pracowników konsularnych.

3. Artykuł 49, dotyczący zwolnienia od opodatkowania, będzie stosować się tylko do urzędników konsularnych, ich małżonków i niepełnoletnich dzieci. Zwolnienie to nie może być rozszerzone na pracowników konsularnych i członków personelu służby.

4. Artykuł 62, dotyczący zwolnienia od opłat celnych i podatków przedmiotów przeznaczonych do użytku służbowego urzędu konsularnego, nie będzie się stosować do urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego.

5. Nie akceptuje się artykułu 65. Honorowi urzędnicy konsularni nie mogą być zwolnieni od obowiązku rejestracji cudzoziemców i od obowiązku uzyskiwania zezwoleń na pobyt.

6. W rozumieniu Zjednoczonej Republiki Arabskiej przywileje i immunitety określone w niniejszej konwencji przyznawane są tylko urzędnikom konsularnym, ich małżonkom i niepełnoletnim dzieciom, nie mogą być rozszerzone na innych członków ich rodzin.”

W notyfikacji z dnia 18 stycznia 1980 r. Rząd Egiptu poinformował Sekretarza Generalnego, że zdecydował się wycofać zastrzeżenie odnoszące się do Izraela ze skutkiem prawnym od dnia 25 stycznia 1980 r.

„Rząd Rewolucyjny Kuby zgłasza zastrzeżenie do postanowień artykułów 74 i 76 niniejszej konwencji, ponieważ uważa, że ze względu na charakter i zasady konwencji wszystkie niepodległe i suwerenne państwa mają prawo w niej uczestniczyć. Dlatego Rząd Rewolucyjny wypowiada się za udostępnieniem konwencji dla przystąpień przez wszystkie państwa społeczności międzynarodowej bez dyskryminacji z powodu wielkości ich terytorium, liczby mieszkańców albo ustroju społecznego, gospodarczego lub politycznego”.

„Wbrew zasadzie suwerennej równości państw i prawu wszystkich państw do uczestniczenia w powszechnych wielostronnych traktatach międzynarodowych artykuły 74 i 76 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych pozbawiają niektóre państwa ich niezaprzeczalnego prawa stania się stroną traktatu o charakterze powszechnym, dotyczącego spraw będących przedmiotem uzasadnionego zainteresowania każdego państwa, a który zgodnie ze swoim wstępem ma się przyczyniać do rozwoju przyjaznych stosunków między państwami bez względu na różnice ich systemów ustrojowych i społecznych.”

„W związku z postanowieniami zawartymi w artykule 36 ustęp 1 c) Konwencji o stosunkach konsularnych Rząd Włoski uważa, że zgodnie z prawem powszechnym nie może być uchylone prawo urzędnika konsularnego do odwiedzania obywateli jego państwa, którzy z jakiejkolwiek przyczyny zostali pozbawieni wolności, i do występowania w ich interesie. Dlatego też Rząd Włoski będzie działać w tym zakresie na zasadzie wzajemności.”

„Przystąpienie Republiki Iraku do niniejszej konwencji nie będzie stanowić pod żadnym względem uznania członka Narodów Zjednoczonych, zwanego Izrael, ani też nie spowoduje jakichkolwiek zobowiązań lub stosunków ze wspomnianym członkiem.”

„Rząd Republiki Francuskiej nie uznaje za ważne zastrzeżeń Rządu Zjednoczonej Republiki Arabskiej do artykułów 46, 49, 62 i 65 konwencji. Niniejsze oświadczenie nie będzie stanowić przeszkody do obowiązywania konwencji w stosunkach między Republiką Francuską a Zjednoczoną Republiką Arabską.”

„Rząd Republiki Federalnej Niemiec nie uznaje za ważne zastrzeżeń Zjednoczonej Republiki Arabskiej do artykułów 46, 49, 62 i 65 konwencji. Niniejsze oświadczenie nie będzie stanowić przeszkody do obowiązywania tej konwencji w stosunkach między Republiką Federalną Niemiec a Zjednoczoną Republiką Arabską”.

Deklaracja złożona 8 kwietnia 1974 r.: „Republika Federalna Niemiec interpretuje postanowienia rozdziału II Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej dnia 24 kwietnia 1963 r., jako mające zastosowanie do całego zawodowego personelu konsularnego (urzędników konsularnych, pracowników konsularnych i członków personelu służby), włączając personel urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego, i będzie stosować odpowiednio wymienione postanowienia”.

Zastrzeżenie złożone dnia 25 lipca 1977 r.: „Rząd Republiki Federalnej Niemiec uważa, że zastrzeżenia zgłoszone przez Królestwo Maroka do artykułów 62 i 65 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. są niezgodne z celami i zadaniami konwencji. Oświadczenie to nie powinno jednakże stanowić przeszkody do obowiązywania tej konwencji w stosunkach między Republiką Federalną Niemiec a Królestwem Maroka.”

„Rada Państwa Socjalistycznej Republiki Rumunii uważa, że postanowienia artykułów 74 i 76 konwencji są niezgodne z zasadą, iż międzynarodowe traktaty wielostronne, których treść i cele stanowią przedmiot zainteresowania społeczności międzynarodowej, powinny być powszechnie otwarte dla przystąpienia.”

„Rząd Luksemburga nie może zaakceptować zastrzeżeń sformułowanych przez Rząd Kuby w odniesieniu do artykułów 74 i 76 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej dnia 24 kwietnia 1963 r.”

„Fidżi będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji, jako dotyczące jedynie czynności, w stosunku do których urzędnicy konsularni i pracownicy konsularni, zgodnie z postanowieniami artykułu 43 konwencji, korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych państwa przyjmującego.”

„Zjednoczone Królestwo będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji, jako dotyczące jedynie czynności, w stosunku do których urzędnicy i pracownicy konsularni, zgodnie z postanowieniami artykułu 43 konwencji, korzystają z immunitetu od jurysdykcji władz sądowych i administracyjnych państwa przyjmującego.”

Deklaracja złożona po ratyfikacji: „...Zjednoczone Królestwo niniejszym potwierdza swoje oświadczenie, złożone podczas podpisywania konwencji, do artykułu 44 ustęp 3 oraz dodatkowo oświadcza, że będzie interpretować rozdział II konwencji jako mający zastosowanie do wszystkich zawodowych pracowników konsularnych, łącznie z pracownikami urzędu konsularnego, kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego.”

„Królestwo Lesotho będzie interpretować zwolnienie od obowiązku składania zeznań, udzielane na mocy artykułu 44 ustęp 3 członkom urzędu konsularnego co do faktów związanych z wykonywaniem ich funkcji lub od przedstawiania urzędowej korespondencji i dokumentów odnoszących się do ich funkcji, jako nie rozciągające się na sprawy, korespondencję i dokumenty związane z administracją spadku po osobie zmarłej, w odniesieniu do którego członek personelu urzędu konsularnego otrzymał pełnomocnictwo.”

„W związku z artykułem 5 punkt j) urzędy konsularne ustanowione w Danii przez obce państwa nie mogą, chyba że na mocy porozumienia szczególnego, wykonywać wniosków rekwizycyjnych i prowadzić przesłuchań dla sądów państwa wysyłającego, a mogą przesyłać dokumenty sądowe i pozasądowe jedynie w sprawach cywilnych lub handlowych.

1) W związku z artykułem 22 Rząd Danii wyraża życzenie, aby, o ile to możliwe, została utrzymana istniejąca między Danią i niektórymi innymi państwami praktyka w sprawie mianowania honorowych urzędników konsularnych spośród osób posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego lub państwa trzeciego. Ponadto Rząd Danii wyraża nadzieję, że państwa, z którymi Dania nawiązuje stosunki konsularne, wyrażą, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3, zgodę na mianowanie konsulami honorowymi osób posiadających obywatelstwo państwa przyjmującego lub państwa trzeciego.

2) Nawiązując do artykułu 68, Rząd Danii wyraża pragnienie kontynuowania, zgodnie z duńską praktyką, mianowania honorowych urzędników konsularnych oraz, pod warunkiem wzajemności, wyraża gotowość przyjmowania nadal honorowych urzędników konsularnych w Danii.

Rząd Danii wyraża sprzeciw wobec zastrzeżeń złożonych przez Arabską Republikę Egiptu do artykułu 46 ustęp 1 oraz artykułów 49, 62 i 65 konwencji, a także wobec zastrzeżenia złożonego przez Włochy do artykułu 36 ustęp 1 punkt c) konwencji.”

„W związku z artykułem 35 ustęp 1 oraz artykułem 58 ustęp 1 Szwecja nie przyznaje urzędom konsularnym kierowanym przez honorowych urzędników konsularnych prawa do korzystania z kurierów dyplomatycznych lub konsularnych albo z przesyłek dyplomatycznych lub konsularnych; Szwecja nie przyznaje również rządom, przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym prawa do korzystania z tych środków w komunikowaniu się z urzędami konsularnymi kierowanymi przez honorowych urzędników konsularnych, z wyjątkiem przypadków szczególnych, na które Szwecja wyrazi zgodę.

Nawiązując do artykułu 22 konwencji, Rząd Szwedzki wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego szwedzkimi konsulami honorowymi. Rząd Szwedzki wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Szwecja ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały taką praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy: 2 i 3.”

„...Przystąpienie do niniejszej konwencji nie oznacza pod żadnym względem uznania Izraela przez Rząd Sułtanatu Omanu. Ponadto nie spowoduje ono żadnych stosunków traktatowych między Sułtanatem Omanu a Izraelem.”

„Rozumie się, że ratyfikacja niniejszej konwencji nie oznacza pod żadnym względem uznania Izraela przez Rząd Państwa Kuwejtu. Ponadto nie spowoduje ona żadnych stosunków traktatowych między Państwem Kuwejtu a Izraelem.”

„Przystąpienie Maroka do Konwencji o stosunkach konsularnych nie będzie w jakikolwiek sposób oznaczać nawet milczącego uznania «Izraela», ani też nie ustanowi jakichkolwiek stosunków traktatowych między Królestwem Maroka a «Izraelem».

Artykuł 62 dotyczący zwolnienia od opłat celnych przedmiotów przeznaczonych do użytku urzędu konsularnego kierowanego przez honorowego urzędnika konsularnego nie będzie miał zastosowania.

Artykuł 65 nie będzie miał zastosowania, ponieważ honorowi urzędnicy konsularni nie mogą być zwolnieni od obowiązków dotyczących rejestracji cudzoziemców oraz od zezwoleń na pobyt.”

„W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Islandzki wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, zezwalały nadal na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego islandzkimi konsulami honorowymi. Rząd Islandzki wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Islandia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały taką praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3.”

„a) Przystąpienie przez Syryjską Republikę Arabską i ratyfikacja przez jej Rząd niniejszej konwencji nie oznaczają pod żadnym względem uznania Izraela, ani też nie doprowadzą do powstania z tym ostatnim żadnych związków wynikających z postanowień konwencji.

b) Syryjska Republika Arabska nie będzie zobowiązana do stosowania artykułu 49 niniejszej konwencji w odniesieniu do personelu miejscowego, zatrudnionego przez konsulaty, ani też do zwalniania go od opłat i podatków.”

Deklaracja złożona po ratyfikacji: „W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Norweski wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego norweskimi konsulami honorowymi.

Rząd Norweski wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Norwegia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały podobną praktykę i wyrażą zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3”.

Zastrzeżenie zgłoszone po ratyfikacji: „W związku z artykułem 35 ustęp 1 oraz artykułem 58 ustęp 1 Finlandia nie przyznaje urzędom konsularnym kierowanym przez honorowych urzędników konsularnych prawa do korzystania z kurierów dyplomatycznych lub konsularnych albo z przesyłek dyplomatycznych lub konsularnych; Finlandia nie przyznaje również rządom, przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym prawa do korzystania z tych środków w komunikowaniu się z urzędami konsularnymi kierowanymi przez honorowych urzędników konsularnych, z wyjątkiem przypadków szczególnych, na które Finlandia wyrazi zgodę”.

Deklaracja złożona po ratyfikacji: „W związku z artykułem 22 konwencji Rząd Fiński wyraża życzenie, aby państwa, z którymi ustaliła się taka praktyka, nadal zezwalały na mianowanie obywateli państwa przyjmującego lub państwa trzeciego fińskimi konsulami honorowymi.

Rząd Fiński wyraża również nadzieję, że państwa, z którymi Finlandia ustanowi stosunki konsularne, będą stosowały podobną praktykę i wyrażą swoją zgodę na tego rodzaju nominacje, zgodnie z artykułem 22 ustępy 2 i 3.

W związku z artykułem 49 ustęp 1 b) Rząd Fiński pragnie dodać, że zgodnie z przyjętą praktyką nie może być udzielane zwolnienie od opłat lub podatków nakładanych na niektóre ruchomości prywatne, takie jak udziały lub akcje, albo na inne formy uczestnictwa w stowarzyszeniu lub spółdzielni mieszkaniowej, upoważniające posiadacza takich ruchomości do posiadania i władania nieruchomością znajdującą się na terytorium Finlandii, a będącą własnością lub też w inny sposób prawnie władaną przez wspomniane stowarzyszenia lub spółdzielnie mieszkaniowe.”

Zgodnie z artykułem 77 wymienionej wyżej konwencji weszła ona w życie w stosunku do pierwszych 22 wymienionych wyżej państw dnia 19 marca 1967 r., a w stosunku do pozostałych weszła w życie trzydziestego dnia po złożeniu przez te państwa dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.

Minister Spraw Zagranicznych: J. Czyrek