Dziennik Ustaw - rok 1991 nr 75 poz. 332

2. Przez użyte w ust. 1 określenia „międzynarodowy transport drogowy” lub „międzynarodowy przewóz drogowy” rozumie się przemieszczanie osób lub ładunków po drogach publicznych przy pomocy pojazdów samochodowych, w czasie którego następuje przekroczenie przez pojazd granicy państwowej.

1) samochodami osobowymi i campingowymi,

2) samochodami służb specjalnych, jak: straży pożarnej, pogotowia ratunkowego, służby więziennej, a także samochodami urzędów celnych.

3) samochodami przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych pod warunkiem wzajemności oraz misji specjalnych i organizacji międzynarodowych, korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych,

4) pojazdami samochodowymi sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Organem właściwym do udzielania, odmowy udzielania i cofania koncesji jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej.

3. Udzielenie, zmiana, odmowa udzielenia i cofnięcie koncesji następuje w drodze decyzji administracyjnej.

1) posiada udokumentowaną, co najmniej trzyletnią praktykę w zakresie wykonywania krajowego transportu pojazdami samochodowymi lub roczną praktykę w wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego,

2) posiada dobrą reputację zawodową, za którą uważa się niekaralność w ostatnich trzech latach za przestępstwa przeciw bezpieczeństwu w ruchu lądowym lub przeciw mieniu,

3) przedstawi potwierdzenie bankowe o posiadaniu minimalnej gwarancji finansowej, zapewniającej realizację zobowiązań wynikających z wykonywanych przewozów, za którą uważa się stałe posiadanie na rachunku bankowym środków pieniężnych w wysokości równej co najmniej 3 000 ECU na pojazd lub 150 ECU na tonę dopuszczalnej ładowności pojazdu ciężarowego lub na jedno miejsce siedzące w autobusie,

4) dysponuje pojazdem lub pojazdami samochodowymi, które odpowiadają warunkom technicznym wymaganym przepisami o ruchu drogowym.

2. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stosuje się również do kierowców pojazdów samochodowych realizujących przewozy międzynarodowe.

3. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji sejmowych, w drodze rozporządzenia, może określić dodatkowe warunki, od których spełnienia uzależnione będzie udzielenie koncesji.

1) przewóz do jednego lub więcej krajów,

2) przewóz jednym lub większą liczbą pojazdów samochodowych,

3) wykonywanie wszystkich lub niektórych rodzajów przewozu.

2. Posiadacz koncesji jest obowiązany do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego stosownie do warunków ustalonych w koncesji.

2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może odmówić udzielenia koncesji lub zmienić jej ustalenia ze względu na zagrożenie ważnego interesu gospodarki narodowej, obronności lub bezpieczeństwa państwa.

1) przestał spełniać warunki wymagane do jej uzyskania,

2) przekracza uprawnienia lub nie dopełnia warunków określonych w koncesji,

3) nie wykonuje na skutek okoliczności leżących po jego stronie przewozów międzynarodowych przez okres co najmniej 6 miesięcy,

4) nie przestrzega warunków określonych w umowach międzynarodowych o przewozach drogowych, obowiązujących Rzeczpospolitą Polską.

2. Podmiotom, które wykonują przewozy dla własnych potrzeb, zezwolenie zagraniczne, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone w przypadku, gdy jest to niezbędne dla ich działalności i gdy dysponują pojazdem określonym w art. 6 ust. 1 pkt 4.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do przejazdu pojazdów samochodowych wstanie próżnym oraz pojazdów nie przeznaczonych do przewozu osób lub ładunków.

2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane na okres nie przekraczający roku kalendarzowego.

3. Zezwolenie na prowadzenie regularnej komunikacji autobusowej może być udzielone na okres nie przekraczający 5 lat.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się również do przejazdu pojazdów samochodowych w stanie próżnym oraz do pojazdów nie przeznaczonych do przewozu osób lub ładunków.

1) zwolnić niektóre rodzaje międzynarodowego przewozu drogowego lub niektóre rodzaje pojazdów od obowiązku uzyskania zezwolenia, pod warunkiem zapewnienia interesów strony polskiej,

2) określić, jakie przewozy wykonywane po innych drogach niż publiczne wymagają jego zezwolenia.

1) koncesji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego,

2) zezwolenia zagranicznego na przewóz jednorazowy,

3) zagranicznego zezwolenia okresowego na przewozy wielokrotne pobiera się opłaty.

2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia, określa wysokość opłat, o których mowa w ust. 1.

2. Opłaty określone w ust. 1 nie obejmują kosztów przygotowania dokumentacji oraz adaptacji trasy przewozu i pilotowania, ustalanych według odrębnych przepisów.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze rozporządzenia:

1) określi wysokość opłat drogowych w zależności od rodzaju, wymiarów i 'masy pojazdów oraz wynikającej z zasady wzajemności lub interesu Państwa,

2) może ustalić zryczałtowaną opłatę drogową albo zwolnić od tej opłaty.

1) Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej – podczas dokonywania czynności związanych z dopuszczeniem do wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2) graniczne urzędy celne – w pozostałych przypadkach podczas przekraczania granicy Państwa.

1) wydawania zezwoleń zagranicznym podmiotom gospodarczym (art. 11 i 12), z wyłączeniem zezwoleń na wykonywanie regularnej komunikacji autobusowej,

2) wydawania posiadaczom koncesji oraz podmiotom, które wykonują przewozy dla własnych potrzeb, wymaganych zezwoleń zagranicznych (art. 10),

3) poboru opłat za zezwolenia, o których mowa w pkt 1 i 2.

2. Wysokość prowizji ustala Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów.

„Art. 103a. 1. Kto:

1) prowadzi międzynarodowy transport drogowy bez koncesji lub nie przestrzega podstawowych warunków wynikających z koncesji,

2) wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy bez zezwolenia zagranicznego, jeżeli takie zezwolenie jest wymagane,

3) wykonuje na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi za granicą międzynarodowy przewóz lub inny przewóz bez zezwolenia bądź nie przestrzega podstawowych warunków wynikających z zezwolenia

– podlega karze grzywny.

2. Orzekanie w sprawach wymienionych w ust. 1 następuje na wniosek właściwych organów kontroli i organów udzielających uprawnień przewozowych.”

1) w ust. 2 w pkt 1 w lit. a) wyrazy „za granicę” zastępuje się wyrazami „w kraju”;

2) w ust. 2 w pkt 1 w lit. b) wyrazy „lub za granicą” skreśla się;

3) w ust. 3 pkt 1–3 skreśla się.

2. W sprawach nie uregulowanych niniejszą ustawą stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w ust. 1, z wyjątkiem art. 23 tej ustawy.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa