REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Roland Szymczykiewicz

Dołącz do grona ekspertów
Roland Szymczykiewicz

Adwokat

Roland Szymczykiewicz - adwokat prowadzący kancelarię w Warszawie, wykładowca akademicki. Ekspert z zakresu prawa karnego (w tym procedury karnej, prawa wykroczeń, prawa karnego wykonawczego) oraz prawa cywilnego.
Śledztwo jest główną (podstawową) formą prowadzenia postępowania przygotowawczego. W stosunku do dochodzenia jest bardziej sformalizowane i zajmuje się sprawami o “cięższym rodzaju gatunkowym”. Niniejsze opracowanie przedstawia, w jakich sprawach prowadzone jest śledztwo.
Ustawodawca wyróżnia dwie formy prowadzenia postępowania przygotowawczego tj. śledztwo i dochodzenie. Różnią się one zakresem podmiotowym spraw. Celem niniejszego opracowania jest wyjaśnienie, kiedy w sprawie może być prowadzone dochodzenie.

REKLAMA

Nieodebranie wyroku sądu pierwszej instancji przez stronę, która sama uprzednio złożyła wniosek o jego doręczenie wraz z uzasadnieniem, jest sytuacją zdarzającą się w procesie karnym. Zdarzenie takie może mieć bardzo poważne skutki prawne.
Polski ustawodawca wyróżnił dwie formy prowadzenia postępowania przygotowawczego: śledztwo (które jest jego podstawową formą) oraz dochodzenie. Opracowanie niniejsze przedstawia różnice pomiędzy tymi dwoma formami postępowania przygotowawczego.

REKLAMA

Śledztwo i dochodzenie to formy postępowania przygotowawczego. Pomiędzy nimi występują istotne różnice formalne. Z założenia prawodawcy śledztwo jest formą podstawową a dochodzenie- uproszczoną, co przekłada się na mniejsze wymagania formalne.
Dochodzenie z założenia jest uproszczoną i szybką formą postępowania przygotowawczego (w stosunku do głównej jego formy tj. śledztwa). W związku z powyższym ustawodawca przewidział wiele różnic formalnych oraz wiele uproszczeń dla śledczych prowadzących sprawę w trybie dochodzenia. Jednym z przejawów tych proceduralnych uproszczeń jest wydawanie przez śledczych istotnych decyzji procesowych bez konieczności ich uzasadniania.
Jednym z problemów, który pojawia się często w praktyce jest to, jaki jest możliwy czas trwania postępowania przygotowawczego i czy są jakieś możliwości jego przyśpieszenia.
Każdy akt oskarżenia wnoszony przez oskarżyciela podlega wstępnej kontroli tzw. formalnej, która weryfikuje czy spełnia on wszystkie ustawowe formalne wymogi pod rygorem zwrotu aktu oskarżenia w celu uzupełnienia braków.
Umorzenie rejestrowe jest instytucją z kodeksu postępowania karnego. To jeden ze sposobów zakończenia postępowania przygotowawczego.
Merytoryczna następcza kontrola aktu oskarżenia polega na tym, iż sąd rozpoznaje zasadność i słuszność aktu oskarżenia oraz jego dowodowe podstawy już w toku postępowania (tj. po rozpoczęciu przewodu sądowego – odczytaniu aktu oskarżenia). Ten aspekt odróżnia tę formę merytorycznej kontroli od kontroli uprzedniej – dokonywanej przez rozpoczęciem postępowania.
Merytoryczna uprzednia kontrola aktu oskarżenia polega na tym, że sąd jeszcze przed wyznaczeniem terminu rozprawy (i dalszym procedowaniem) dokonuje swoistej kontroli względem treści aktu oskarżenia. To właśnie ów etap kontroli sądowej wyróżnia ją od kontroli następczej (która następuje w już w toku postępowania sądowego).
Praktycznym problemem, który pojawia się często jest to, czy świadek może zmienić swoje poprzednie zeznania – a jeśli tak to w jakiej formie i co mu za to grozi. Niniejsze opracowanie podda analizie ten problem prawny.
Odpowiedź na powyższe pytanie wydaje się oczywista – może. Następuje tutaj tzw. konwersja (czyli zamiana) roli procesowej danej osoby. Powstaje jednak wiele pytań – jaki wpływ będą miały jego zeznania w roli świadka, czy może być za nie karany etc. Opracowanie to przedstawi sytuację prawną takiej osoby.
W praktyce spraw karnych często oskarżony lub podejrzany zadaje swojemu obrońcy pytanie, czy może zmienić swoje wyjaśnienia? Należy odpowiedzieć, że tak i w dodatku wskazać, iż nie ponosi za to odpowiedzialności karnej. Istnieją jednak pewne uwarunkowania zmiany treści wyjaśnień, które należy omówić i znajdują się one poniżej.
Zgodnie z dyspozycją przepis art. 76 Kodeksu wykroczeń, karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny podlega ten, kto rzuca kamieniami lub innymi przedmiotami w pojazd mechaniczny będący w ruchu.
Bezpośrednio ideą sądowego uzasadnienia wydanego wyroku jest wyjaśnienie przez sąd motywów, argumentów, jakimi kierował się wydając dany wyrok. Pośrednio jego celem ma być również przekonanie stron, co do jego merytorycznej słuszności.
Z dniem 8 czerwca 2010 r. w polskim Kodeksie karnym określony został nowy rodzaj przestępstwa. Przepis art. 200b wprowadził karalność zachowań polegających na publicznym propagowaniu lub pochwalaniu pedofilii. Za taki czyn grozi kara grzywny, ograniczenia wolności lub kara pozbawienia wolności do 2 lat
Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 73 Kodeksu wykroczeń podlega karze aresztu lub grzywny ten, kto wbrew swemu obowiązkowi nie zawiadamia odpowiedniego organu lub osoby o wiadomym mu niebezpieczeństwie grożącym życiu lub zdrowiu człowieka albo mieniu w znacznych rozmiarach.
W języku prawniczym i w odniesieniu do spraw karnych bardzo często pojawia się zwrot o tym, iż sprawca spełnił bądź nie tzw. znamion czynu zabronionego. Należy wyjaśnić znaczenie tego pojęcia.
Świadek w procesie karnym ma obowiązek stawić się na każde wezwanie sądu (lub prokuratora) i złożyć zeznania przed sądem, o czym stanowi art. 177 Kodeksu postępowania karnego. Niestawiennictwo wezwanego świadka powoduje komplikacje w procesie w postaci niepozyskania zamierzonego dowodu (w danym dniu), wpływa to na zbędne wydłużenie postępowania oraz naturalnie pociąga za sobą zwiększone koszty postępowania.

REKLAMA