REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Odszkodowanie za chorobę zawodową. Jakie to kwoty? Za jakie choroby można otrzymać? Oto wykaz chorób zawodowych

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Anna Kot
Absolwentka filologii polskiej oraz dziennikarstwa. Autorka licznych publikacji o tematyce gospodarczej i emerytalnej. Świat świadczeń społecznych nie jest jej obcy. Z Grupą INFOR związana od 2023 roku.
choroba zawodowa odszkodowanie
Odszkodowanie za chorobę zawodową. Jakie to kwoty? Za jakie choroby można otrzymać? Oto wykaz chorób zawodowych
Shutterstock

REKLAMA

REKLAMA

Choroba zawodowa powstaje w wyniku długotrwałego oddziaływania szkodliwych czynników w pracy lub nieprawidłowego wykonywania zadań. Aby stwierdzić chorobę zawodową, potwierdzić ją i otrzymać związane z nią świadczenia, konieczne jest przejście określonej procedury. Jakiej? Oto szczegóły.

rozwiń >

Czym jest choroba zawodowa?

Choroba zawodowa to konkretna dolegliwość zdrowotna, która jest uwzględniona w specjalnym wykazie chorób zawodowych. Aby mogła zostać uznana za chorobę zawodową, musi istnieć związek między jej wystąpieniem a szkodliwymi czynnikami obecnymi w miejscu pracy lub charakterem wykonywanej pracy. Do takich czynników zaliczają się między innymi substancje chemiczne, pyły, promieniowanie, a także nadmierne obciążenie fizyczne lub psychiczne, czy też kontakt z wirusami i bakteriami. Co ważne, diagnoza choroby zawodowej jest możliwa nie tylko w trakcie trwania stosunku pracy, ale również po jego ustaniu, pod warunkiem że objawy pojawią się w okresie określonym przez odpowiednie przepisy.

REKLAMA

REKLAMA

Wykaz chorób zawodowych

Wykaz chorób zawodowych obejmuje szeroki zakres dolegliwości zdrowotnych, które są konsekwencją wykonywanej pracy. Choroby te są efektem ekspozycji na niebezpieczne czynniki występujące w środowisku pracy, takie jak substancje chemiczne, czynniki biologiczne, fizyczne, a także wynikają ze specyficznego sposobu wykonywania obowiązków. W spisie chorób zawodowych określono również tak zwane okresy latencji, w których dana choroba może zostać uznana za zawodową, nawet jeśli objawy pojawią się już po zakończeniu pracy w narażających warunkach. Wśród często spotykanych chorób zawodowych znajdują się m.in. różne rodzaje pylic płuc, choroby zakaźne i pasożytnicze, schorzenia skóry, zatrucia wywołane chemikaliami, choroby układu oddechowego, dolegliwości spowodowane promieniowaniem, nowotwory zawodowe, choroby układu ruchu oraz zaburzenia neurologiczne.

Niektóre choroby zawodowe, takie jak nagłe zatrucia chemiczne czy reakcje alergiczne, ujawniają się w krótkim czasie po kontakcie z czynnikiem szkodliwym. Inne schorzenia, na przykład nowotwory lub długotrwałe skutki narażenia na promieniowanie, mogą zostać uznane za choroby zawodowe nawet wiele lat po ustaniu ekspozycji. Zarówno pracownicy, jak i pracodawcy powinni znać aktualny spis chorób zawodowych. Ta wiedza jest istotna dla ochrony zdrowia pracowników i umożliwia im dochodzenie swoich praw do świadczeń w przypadku wystąpienia choroby związanej z pracą. Szczegółowy wykaz znajduje się w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1367), który jest dostępny do pobrania. Podsumowując, główne kategorie chorób zawodowych wymienione w wykazie to:

  • Zatrucia ostre lub przewlekłe i ich następstwa, wywołane przez substancje chemiczne: Dotyczy to szerokiego spektrum substancji chemicznych, które mogą powodować zatrucia.
  • Pylice płuc: Spowodowane wdychaniem pyłów, np. azbestu.
  • Choroby układu oddechowego, w tym astma oskrzelowa i alergiczne zapalenia pęcherzyków płucnych: Mogą być wywołane różnymi czynnikami, w tym pyłami, substancjami chemicznymi i alergenami.
  • Choroby skóry: Wywołane działaniem czynników fizycznych, chemicznych lub biologicznych.
  • Choroby układu kostno-mięśniowego: Dotyczą schorzeń, które mogą wynikać z nadmiernego wysiłku fizycznego lub niewłaściwej postawy w pracy.
  • Choroby układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego: Mogą być spowodowane np. działaniem wibracji lub innych czynników szkodliwych.
  • Nowotwory złośliwe: Powstałe w wyniku narażenia na czynniki rakotwórcze w środowisku pracy.
  • Choroby wywołane działaniem promieniowania jonizującego: Dotyczy to m.in. chorób popromiennych.
  • Przewlekłe choroby narządu głosu: Wywołane nadmiernym wysiłkiem głosowym.
  • Choroby zakaźne i pasożytnicze: Mogą wystąpić u osób pracujących w określonych środowiskach, np. w służbie zdrowia.

Jak wygląda procedura zgłaszania i stwierdzania choroby zawodowej w Polsce?

Procedura zgłoszenia i stwierdzenia choroby zawodowej w Polsce składa się z trzech etapów. W pierwszym etapie, podejrzenie choroby może zgłosić pracownik (lub były pracownik), jego lekarz prowadzący lub pracodawca do powiatowego inspektora sanitarnego i okręgowego inspektora pracy. Pracownicy zatrudnieni zgłaszają to przez lekarza medycyny pracy. W drugim etapie, lekarz, na podstawie badań i dokumentacji diagnozuje chorobę zawodową lub jej brak. W trzecim etapie państwowy inspektor sanitarny, opierając się na orzeczeniu lekarskim, wydaje decyzję administracyjną w tej sprawie. Jeśli decyzja jest negatywna, pracownik ma 14 dni na odwołanie, a w przypadku dalszego odrzucenia roszczenia, może złożyć skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

REKLAMA

Co należy się pracownikowi w przypadku stwierdzenia choroby zawodowej?

Pracownik, u którego zdiagnozowano chorobę zawodową, ma prawo do świadczeń określonych w ustawie z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Do kluczowych należą:

Dalszy ciąg materiału pod wideo
  • Pełnopłatne zwolnienie lekarskie (zasiłek chorobowy w wysokości 100 proc. wynagrodzenia).
  • Świadczenie rehabilitacyjne, gdy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego potrzebna jest dalsza rehabilitacja.
  • Zasiłek wyrównawczy dla osób, które z powodu choroby zawodowej muszą pracować na mniej dochodowym stanowisku.
  • Jednorazowe odszkodowanie za każdy procent trwałego uszczerbku na zdrowiu (aktualnie 1431 zł za każdy procent).
  • Renta z powodu niezdolności do pracy.
  • Renta szkoleniowa, jeśli konieczna jest zmiana zawodu.
  • Dodatek pielęgnacyjny.
  • Refundacja kosztów leczenia stomatologicznego, szczepień ochronnych oraz zakupu przedmiotów ortopedycznych.

W przypadku śmierci pracownika, jego rodzina może otrzymać jednorazowe odszkodowanie oraz rentę rodzinną. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej to wypłata pieniędzy od ZUS dla osób, które zachorowały w wyniku wykonywanej pracy i przez to ich zdrowie pogorszyło się na stałe lub na dłuższy czas.

Jakie odszkodowanie należy się przy chorobie zawodowej? Ile wynosi?

Wysokość odszkodowania w przypadku stwierdzenia choroby zawodowej zależy od tego, jak bardzo pogorszyło się zdrowie:

  • Podstawowa kwota: Za każdy procent pogorszenia zdrowia (uszczerbku) wypłacana jest określona suma pieniędzy. Według stanu prawnego od 1 kwietnia 2025 roku kwota wzrosła do 1636 zł za każdy procent uszczerbku.
  • Całkowita niezdolność do pracy i opieki: Osoby, które stały się całkowicie niezdolne do pracy i wymagają stałej opieki, otrzymują jednorazowo 25 044 zł, niezależnie od procentowego uszczerbku.
  • Pogorszenie stanu zdrowia rencisty: Jeśli stan zdrowia osoby pobierającej rentę z powodu choroby zawodowej się pogorszy, również może otrzymać jednorazowe odszkodowanie w wysokości 25 044 zł.
  • Śmierć pracownika: W razie śmierci pracownika, który chorował zawodowo, odszkodowanie przysługuje jego rodzinie. Małżonek lub dziecko otrzymują 128 799 zł. Jeśli jest więcej niż jedno dziecko, na każde kolejne dziecko przysługuje dodatkowo 25 044 zł. Jeśli uprawnieni są inni członkowie rodziny (oprócz małżonka lub dzieci), każdy z nich otrzymuje 25 044 zł. Tylko inni członkowie rodziny: Jeśli do odszkodowania uprawnieni są tylko inni członkowie rodziny (bez małżonka i dzieci), otrzymują 64 399 zł, a na drugiego i każdego następnego przysługuje dodatkowo 25 044 zł.

Stwierdzenie choroby zawodowej a dodatkowe odszkodowanie od pracodawcy

Pracownik, który zachorował zawodowo, może domagać się dodatkowego odszkodowania od swojego pracodawcy. Aby to zrobić, musi jednak udowodnić, że pracodawca nie zapewnił mu bezpiecznych i odpowiednich warunków pracy, co przyczyniło się do powstania choroby. Trzeba pamiętać, że na złożenie takiego roszczenia jest 3 lata od momentu, kiedy pracownik dowiedział się o swojej chorobie zawodowej. Po tym czasie roszczenie się przedawnia i nie będzie można go dochodzić.

W tych branżach jest większe ryzyko rozwoju choroby zawodowej

Praca w określonych sektorach niesie za sobą podwyższone ryzyko rozwoju chorób zawodowych. Najbardziej narażone branże to między innymi: przemysł górniczy i hutniczy, gdzie ekspozycja na pyły i substancje chemiczne może skutkować pylicą płuc i przewlekłym zapaleniem oskrzeli; służba zdrowia, gdzie pracownicy często stykają się z chorobami zakaźnymi, jak wirusowe zapalenie wątroby czy gruźlica; rolnictwo i leśnictwo, gdzie istnieje ryzyko boreliozy, alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych oraz urazów związanych z maszynami; przemysł chemiczny i budowlany, gdzie kontakt z toksycznymi substancjami zwiększa prawdopodobieństwo nowotworów i zatruć. Warto również pamiętać, że nawet praca biurowa i związana z technologią, choć pozornie bezpieczna, może prowadzić do schorzeń układu ruchu, takich jak zespół cieśni nadgarstka czy przewlekły ból kręgosłupa.

Czy depresja to choroba zawodowa?

Nie, depresja nie jest uznawana za chorobę zawodową w Polsce, mimo że może być spowodowana przez warunki pracy. Pracownik nie ma więc prawa do odszkodowania.

Jakie odszkodowanie można otrzymać za chorobę zawodową? Oto kwoty i wykaz chorób zawodowych

Za chorobę zawodową można otrzymać jednorazowe odszkodowanie z ZUS, które od 1 kwietnia 2025 roku wynosi 1636 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Dodatkowo przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego, a także zwrotu kosztów leczenia, opieki, dojazdów, a w przypadku śmierci pracownika, odszkodowanie dla jego rodziny.

Zapisz się na newsletter
Najlepsze artykuły, najpoczytniejsze tematy, zmiany w prawie i porady. Skoncentrowana dawka wiadomości z różnych kategorii: prawo, księgowość, kadry, biznes, nieruchomości, pieniądze, edukacja. Zapisz się na nasz newsletter i bądź zawsze na czasie.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Infor.pl
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
4 134 zł miesięcznie bez komisji, na której „po raz kolejny trzeba udowadniać swoją niepełnosprawność”, aby otrzymać świadczenie. Koniec z niepotrzebnym narażaniem na stres oraz „punktowaniem i podważaniem niepełnosprawności”

4 134 zł miesięcznie, czyli świadczenie wspierające w najwyższej dopuszczalnej ustawowo wysokości, bez konieczności uczestniczenia w procedurze ustalania poziomu potrzeby wsparcia przez osoby legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu znacznym, które są niezdolne do samodzielnej egzystencji, aby nie „narażać ich na stres związanych z dodatkowymi komisjami lekarskimi, na których kolejny raz muszą udowadniać swoją niepełnosprawność” – to postulat, który trafił niedawno na biurko Prezydenta.

Najpierw 65 lat i 11 miesięcy, a następnie 67 lat dla obu płci. Nowy wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn jest wprowadzany stopniowo

Sytuacja demograficzna w Europie osiągnęła poziom krytyczny. Starzejące się społeczeństwo stawia poważne wyzwania przed systemami emerytalnymi. W 2024 roku dotacja z budżetu państwa dla ZUS wzrosła o ponad 25%, a na jego wsparcie państwo przeznacza już 7% PKB. Czy Polska, wzorem innych krajów, powinna podnieść i zrównywać wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn?

Przedsiębiorcy trafią przez to pod lupę skarbówki. Fiskus sprawdzi każdą firmę

Na razie to dobrowolne, ale już w przyszłym roku stanie się obowiązkiem. Żaden przedsiębiorca już nie ucieknie przed e-fakturowaniem. Czemu służą te zmiany? Z jednej strony e-faktury mają ułatwić prowadzenie firmy - przyspieszyć obieg dokumentów i skrócić czas rozliczeń. Z drugiej – dają fiskusowi wgląd w każdą transakcję niemal w czasie rzeczywistym, co ma ograniczyć wyłudzenia VAT i zmniejszyć lukę podatkową.

PZON: Osoby niepełnosprawne tracą stopień znaczny albo pkt 7 i 8 w orzeczeniu

PZON: Przez 10 lat stopień znaczny niepełnosprawności. I nagle w 2025 r. cudowne ozdrowienie. Stan zdrowia bez zmian osoby niepełnosprawnej, ale orzeczenia o znacznym stopniu już nie. W mojej ocenie (być może mylnej) narasta problem „cudownych” ozdrowień dzieci i młodych ludzi obciążonych zespołem Aspergera. To samo dotyczy autyzmu. Chodzi o to, że PZON zmieniły praktykę orzeczniczą. Przy niezmienonym stanie zdrowia 10-latek otrzymywał znaczny stopień niepełnosprawności, a dziś już tak nie jest (drugi wariant takiej sytuacji to zabranie z orzeczenia pkt 7 i 8). Wczoraj był stopień znaczny niepełnosprawności i świadczenie pielęgnacyjne. Dziś cudowne uzdrowienie i nie ma znacznego stopnia niepełnosprawności.

REKLAMA

Reforma z 2024 r.: Świadczenie wspierające wyklucza pielęgnacyjne. Nie można mieć ciastka i zjeść ciastka

Założeniem obecnego systemu wspierania osób niepełnosprawnych jest wygaszenie świadczenia pielęgnacyjnego (starego) dla opiekunów niepełnosprawnych osób dorosłych. Tylko osoby dorosłe mogą otrzymać świadczenie wspierające. Więc osoba niepełnosprawna (dorosła) składając wniosek o świadczenie wspierające "zabiera" np. swojej córce świadczenie pielęgnacyjne (stare). Nowe świadczenie pielęgnacyjne jest tylko dla opiekunów opiekujących się dziećmi do 18. życia (które nie mają prawa do świadczenia wspierającego).

SOR: Byłem sam w szpitalu. Na ekranie oczekiwanie na lekarza 3 godziny i 5 minut

Internauta opisał pobyt na SOR w Przemyślu. W poczekalni nie było nikogo. Pomimo to wyznaczono mu 3 h (i 5 minut) oczekiwania. W rozmowie o tym zdarzeniu inni internauci żartowali, aby autor historii okazał zrozumienie dla lekarzy pracujących na 4 etatach i nie mogących oderwać się dla niego od szczytnych obowiązków. Złośliwi pisali z sarkazmem: 1) "Nie wstyd Ci, myślisz, że dla Ciebie pielęgniarka zbudzi lekarza" 2. "w takim razie gdzie informacja że "pacjenci w stanie nie zagrażającym życiu nie będą przyjmowani w trakcie snu lekarza?" 3) "chłopie naprawdę myślisz że pielęgniarka przyjdzie i powie "lekarz śpi musi Pan czekać". Przecież to otwarta droga do złożenia skargi do rzecznika praw pacjenta".

Co daje dłuższy staż pracy? Od stycznia 2026 r. wielu pracowników skorzysta na nowych przepisach

Od stycznia 2026 r. zmieniają się zasady obliczania stażu pracy pracowników. Od długości stażu pracy zależą uprawnienia pracownicze. Wiele osób wraz z nowym rokiem skorzysta na zmianach w prawie pracy - otrzymają dłuższe urlopy, nagrody, wyższe odprawy i dłuższe okresy wypowiedzenia. Co konkretnie daje wyższy staż pracy?

Podwyżka zasiłku pielęgnacyjnego, ale tylko dla osób bez dodatku pielęgnacyjnego [Petycje]

Co więcej podwyżka nie dla każdej osoby 75+, ale takiej, która nie ma prawa do emerytury i renty. To niszowe sytuacje. Zazwyczaj osoba w wieku 75+ ma emeryturę albo rentę. Otrzymuje wtedy dodatek pielęgnacyjny. Ale są osoby, które w wieku 75 lat nie mają prawa do emerytury i renty. Bardzo rzadko, ale są takie osoby. I dla nich jest adresowany pomysł, aby ich zasiłek pielęgnacyjny był podniesiony do dodatku pielęgnacyjnego.

REKLAMA

Jednej osoby MOPS wypłacił 6 zasiłków. Jedzenie, buty, ciuchy, leki i lekarz, czynsz. [Przykład]

Czy jedna osoba z MOPS otrzymuje średnio tylko jeden rodzaj zasiłku? A może jest możliwa kumulacja świadczeń i jedna osoba potrzebująca otrzyma ich wiele rodzajów (albo na różne cele)? W artykule przykład na drugą sytuację - wyrok sądu dla osoby, która otrzymała z MOPS 6 zasiłków w trzy miesiące. Jedzenie, buty, ciuchy, leki i lekarz, czynsz. Beneficjentka zasiłków poszła do sądu nie dlatego, że nie otrzymała zasiłku. Spierała się (skutecznie) o zbyt niską jego wartość.

Nigdy nie wpisujcie tego w tytule przelewu. Zajmie się wami urząd skarbowy, bank zablokuje wam konto

Blokada konta, wstrzymany przelew i telefon z banku. Takie kłopoty można sobie zafundować jednym nieprzemyślanym tytułem przelewu. Choć brzmi to absurdalnie, to dziś wcale nie jest rzadkością. Wystarczy odrobina nieuwagi, by uruchomić lawinę procedur – od wewnętrznej kontroli banku po interwencję skarbówki.

REKLAMA