REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1983 nr 39 poz. 177

Tekst pierwotny

Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, kierując się zasadami humanizmu socjalistycznego i mając na uwadze:

- postępującą normalizację życia społecznego i umocnienie się państwa socjalistycznego,

- wzrost dyscypliny społecznej oraz polepszenie stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego,

w celu stworzenia warunków umożliwiających obywatelom, którzy z powodów politycznych albo nieumyślnie dopuścili się naruszeń porządku prawnego, włączenie się do czynnego udziału w życiu kraju i podstaw do wcześniejszego zwolnienia ze względu na wiek i warunki osobiste sprawców niektórych przestępstw stanowi, co następuje:

Art. 1. [Przestępstwa i występki objęte amnestią]

Amnestię stosuje się do popełnionych przed dniem zniesienia stanu wojennego:

1) przestępstw przeciwko porządkowi prawnemu stanu wojennego, określonych w art. 46 i 48 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154 i z 1982 r. Nr 3, poz. 18) oraz art. 256 i 257 Kodeksu karnego w związku z art. 49 ust. 1 tego dekretu,

2) przestępstw związanych z militaryzacją, określonych w art. 303, 304 § 1 i 2 oraz § 3, z wyjątkiem wypadku usiłowania lub dokonania ucieczki za granicę, art. 305, 306 i 309 Kodeksu karnego,

3) przestępstw popełnionych z powodów politycznych albo w związku ze strajkiem lub akcją protestacyjną:

a) przeciwko zdrowiu, określonych w art. 156 § 1 i 2, art. 158 § 1 i art. 160 § 1 Kodeksu karnego,

b) przeciwko wolności, określonych w art. 165 § 1, art. 166 i 167 § 1, art. 171 § 1 oraz art. 172 § 1 Kodeksu karnego,

c) przeciwko czci i nietykalności cielesnej, określonych w art. 178 § 1 i 2, art. 181 § 1 i art. 182 § 1 Kodeksu karnego,

d) przeciwko praktykom religijnym, określonych w art. 196 i 197 Kodeksu karnego,

e) przeciwko mieniu, określonych w art. 212 § 1, art. 214 § 1 i art. 220 Kodeksu karnego,

f) przeciwko działalności instytucji państwowych i społecznych, określonych w art. 233 i 234 § 1 oraz art. 235-237 Kodeksu karnego,

g) przeciwko porządkowi publicznemu, określonych w art. 270 § 1, art. 271 i 273 § 1 i 2 w związku z art. 270 § 1 lub art. 271, art. 275 § 1, art. 276 § 1 i 3, art. 278 § 1-3 oraz art. 279-282a, 284, 285, 287 i 288 § 2 Kodeksu karnego,

h) określonych w art. 6a dekretu z dnia 5 lipca 1946 r. o utworzeniu Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (Dz. U. Nr 34, poz. 210, z 1948 r. Nr 36, poz. 257, z 1952 r. Nr 19, poz. 114, z 1953 r. Nr 49, poz. 239 i z 1981 r. Nr 20, poz. 99).

4) występków popełnionych przy przeciwdziałaniu strajkom lub akcjom protestacyjnym albo innym zbiorowym naruszeniom bezpieczeństwa i porządku publicznego z powodów politycznych,

5) przestępstw nieumyślnych, z wyjątkiem popełnionych w stanie nietrzeźwości.

Art. 2. [Odstąpienie od wszczęcia postępowania lub umorzenie postępowania]

Jeżeli sprawca, któremu do dnia zniesienia stanu wojennego nie przedstawiono zarzutów o przestępstwo określone w art. 1 ustawy lub w rozdziale XIX Kodeksu karnego, z wyjątkiem przestępstwa określonego w art. 134 lub 135, albo w art. 254 w związku z art. 122-124 i art. 126-128 Kodeksu karnego, dobrowolnie zgłosi się do dnia 31 października 1983 r. do organu powołanego do ścigania przestępstw albo do polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego i oświadczy do protokołu, że zaniecha przestępczej działalności oraz ujawni rodzaj popełnionego czynu, czas i miejsce jego popełnienia - postępowania karnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza.

Art. 3. [Wykonanie prawomocnych orzeczeń o przepadku rzeczy]

1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 1, popełnione przez kobiety oraz przez sprawców, którzy w chwili czynu nie ukończyli lat 21, orzeczone prawomocnie kary zasadnicze i dodatkowe, nie ściągnięte grzywny, opłaty oraz koszty sądowe daruje się w całości.

2. Podlegają jednak wykonaniu prawomocne orzeczenia o przepadku rzeczy, degradacji i obniżeniu stopnia wojskowego, nawiązce i zasądzonym odszkodowaniu.

3. W sprawach, o których mowa w ust. 1, postępowanie karne umarza się. W takim wypadku orzeka się przepadek narzędzi i innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, a także przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, jak również przedmiotów, których posiadanie jest zakazane lub wymaga zezwolenia.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, w razie gdy darowanie kary nie następuje z powodu jej wykonania.

Art. 4. [Darowanie kary]

1. W sprawach o przestępstwa wymienione w art. 1, popełnione przez sprawców innych niż określeni w art. 3:

1) prawomocnie orzeczone kary pozbawienia wolności do lat 3 lub kary łagodniejsze oraz kary dodatkowe - daruje się,

2) prawomocnie orzeczone kary pozbawienia wolności powyżej lat 3 - łagodzi się o połowę.

2. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w ust. 1, postępowanie umarza się, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że należałoby za nie orzec karę, która uległaby darowaniu.

3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, przepisy art. 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 5. [Umorzenie postępowania przez Sąd Najwyższy]

W szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd Najwyższy, na wniosek Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, może umorzyć postępowanie o przestępstwo, o którym mowa w art. 1, choćby z okoliczności sprawy wynikało, że należałoby za nie orzec karę powyżej 3 lat pozbawienia wolności, o przestępstwo określone w rozdziale XIX Kodeksu karnego, z wyjątkiem przestępstwa określonego w art. 134 i 135, a także o inne przestępstwo - popełnione przed dniem zniesienia stanu wojennego, albo darować prawomocnie orzeczoną karę za takie przestępstwo.

Art. 6. [Warunkowe przedterminowe zwolnienie]

1. W sprawach o przestępstwa popełnione przed dniem zniesienia stanu wojennego, inne niż określone w art. 1, warunkowe przedterminowe zwolnienie może nastąpić już pod odbyciu połowy kary, jeżeli sprawca:

1) ukończył - kobieta 50, a mężczyzna 60 lat, albo

2) do dnia wejścia w życie ustawy sprawował sam pieczę nad dzieckiem do lat 16, do której wykonywania są obowiązani rodzice.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się:

1) do zbrodni określonej w art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dz. U. z 1946 r. Nr 69, poz. 377, z 1947 r. Nr 65, poz. 390, z 1948 r. Nr 18, poz. 124 i z 1949 r. Nr 32, poz. 238) oraz do innych zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości,

2) do zbrodni określonych w art. 122, 123, 124, 126, 127, 129, 130 i 131 Kodeksu karnego, do przestępstw określonych w art. 125 w związku z art. 122-124 oraz 128 § 1 w związku z art. 122-124 i 127 Kodeksu karnego, jak również do przestępstw określonych w art. 129 w związku z tymi przepisami,

3) do zbrodni zabójstwa określonej w art. 148 § 1 Kodeksu karnego,

4) do zbrodni określonych w art. 134 i 135 Kodeksu karnego oraz w art. 201 i 202 § 2 tego Kodeksu, jeżeli zagarnięto mienie znacznej wartości, jak również do osób organizujących lub kierujących wykonaniem przez inne osoby przestępstwa polegającego na zagarnięciu mienia społecznego w porozumieniu z innymi osobami, bez względu na wysokość wyrządzonej szkody,

5) do przestępstw łapownictwa i płatnej protekcji określonych w art. 239, 240 i 241 § 1, 3 i 4 Kodeksu karnego, w art. 242 w związku z tymi przepisami oraz w art. 244 Kodeksu karnego,

6) do przestępstw zgwałcenia określonych w art. 168 Kodeksu karnego,

7) do przestępstw o charakterze chuligańskim albo popełnionych w stanie nietrzeźwości,

8) do przestępstw określonych w art. 208 Kodeksu karnego oraz do przestępstw rozboju i wymuszenia rozbójniczego określonych w art. 210 i 211 Kodeksu karnego,

9) do przestępstw gospodarczych określonych w rozdziale XXX Kodeksu karnego i do przestępstw określonych w ustawie z dnia 25 września 1981 r. o zwalczaniu spekulacji (Dz. U. z 1982 r. Nr 36, poz. 243).

Art. 7. [Popełnienie nowego umyślnego przestępstwa podobnego do tego objętego amnestią]

1. W razie popełnienia przez sprawcę przestępstwa, do którego zastosowano amnestię, w okresie do dnia 31 grudnia 1985 r. nowego umyślnego przestępstwa podobnego, za które orzeczono karę pozbawienia wolności, wydane orzeczenie o zastosowaniu amnestii ulega uchyleniu; w takim wypadku postępowanie karne podejmuje się, darowane lub złagodzone kary podlegają wykonaniu odpowiednio w całości lub w części, nie uiszczone opłaty i koszty sądowe ulegają ściągnięciu.

2. Organ stosujący amnestię jest obowiązany pouczyć osobę korzystającą z amnestii o treści przepisu ust. 1; przyjęcie pouczenia do wiadomości osoba ta potwierdza w protokole własnoręcznym podpisem.

Art. 8. [Wykroczenia popełnione z powodów politycznych lub na tle konfliktów społecznych]

Przebacza się i puszcza w niepamięć wykroczenia popełnione przed dniem zniesienia stanu wojennego z powodów politycznych lub na tle konfliktów społecznych, a nie wykonane kary - daruje się.

Art. 9. [Zbieg przestępstw podlegających amnestii]

1. W razie zbiegu przestępstw podlegających amnestii, stosuje się amnestię do każdego ze zbiegających się przestępstw. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego amnestii z innym przestępstwem, stosuje się amnestię do przestępstwa podlegającego amnestii.

2. Po zastosowaniu amnestii w miarę potrzeby orzeka się karę łączną na ogólnych zasadach.

Art. 10. [Kary już złagodzone w drodze amnestii lub łaski]

1. Do kar już złagodzonych w drodze amnestii lub łaski stosuje się przepisy ustawy, biorąc za podstawę karę złagodzoną. Okres próby wyznaczony indywidualnym aktem łaski skraca się do dnia 31 grudnia 1985 r.

2. Jeżeli w drodze amnestii lub łaski złagodzono jedynie karę łączną, uważa się, że kary wymierzone za poszczególne zbiegające się przestępstwa zostały złagodzone do wysokości złagodzonej kary łącznej.

Art. 11. [Sąd właściwy do stosowania amnestii]

1. Amnestię stosuje sąd właściwy do rozpoznania danej sprawy.

2. W postępowaniu przygotowawczym amnestię stosuje prokurator, jednakże sąd orzeka na wniosek prokuratora o umorzeniu postępowania na podstawie art. 3 ust. 3 i art. 4 ust. 2.

3. W sprawach o wykroczenia amnestię stosuje kolegium do spraw wykroczeń.

4. W stosunku do osób odbywających karę pozbawienia wolności i karę aresztu, jeżeli nie zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej, amnestię stosuje sąd wojewódzki, w którego okręgu skazany odbywa karę, a w zakresie właściwości sądów wojskowych - sąd wojskowy; sąd orzeka na posiedzeniu w składzie jednego sędziego.

Art. 12. [Orzeczenie w przedmiocie amnestii]

1. Orzeczenia w przedmiocie amnestii zapadają w formie postanowień, chyba że amnestię zastosowano w wyroku; w sprawach rozpoznawanych na rozprawie o umorzeniu postępowania, darowaniu lub złagodzeniu kary orzeka się w wyroku.

2. Na postanowienie w przedmiocie amnestii przysługuje zażalenie. W wypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 4, zażalenie rozpoznaje sąd wojewódzki lub sąd wojskowy w składzie trzech sędziów.

Art. 13. [Właściwość organu przy ponownym popełnieniu przestępstwa objętego amnestią]

1. W wypadkach, o których mowa w art. 7, orzeka organ właściwy do rozpoznania sprawy, w której na podstawie amnestii darowano karę, a jeżeli umorzono postępowanie - organ, który je umorzył.

2. Sąd orzeka na posiedzeniu, chociażby amnestię zastosowano w wyroku.

3. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

Art. 14. [Postępowanie w sprawach amnestii]

Postępowanie w sprawach amnestii prowadzi się zgodnie z przepisami obowiązującymi w postępowaniu przed organem, który je prowadzi, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

Art. 15. [Zwalnianie z zakładów karnych i aresztów śledczych na podstawie amnestii]

1. Przy zwalnianiu z zakładów karnych i aresztów śledczych na podstawie amnestii w pierwszej kolejności podlegają zwolnieniu odbywający karę aresztu, karę pozbawienia wolności - kobiety i młodociani oraz osoby tymczasowo aresztowane.

2. Zwolnienie osób pozbawionych wolności powinno nastąpić nie później niż w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 16. [Delegacja]

Ministrowie: Obrony Narodowej, Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mogą wydawać przepisy niezbędne do wykonania ustawy.

Art. 17. [Wejście w życie]

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Przewodniczący Rady Państwa: H. Jabłoński

Sekretarz Rady Państwa: J. Szymanek

Metryka