Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 25 poz. 132

Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128) zarządza się, co następuje:

2. Ponowne ustalenie przez organ rentowy wysokości emerytury w przypadku udokumentowania przez uprawnioną do świadczenia przedemerytalnego osobę dodatkowych okresów uprawniających do emerytury lub wskazania do obliczenia dodatkowej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego mających wpływ na wysokość emerytury następuje na wniosek powiatowego urzędu pracy.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, świadczenie przedemerytalne przyznaje się od dnia złożenia w powiatowym urzędzie pracy dokumentów stanowiących podstawę ponownego ustalenia wysokości emerytury i świadczenia przedemerytalnego:

1) w nowej wysokości — gdy podstawa wymiaru składki, o której mowa w ust. 2, przypada w całości lub w części po przyznaniu świadczenia przedemerytalnego,

2) w nowej, zwaloryzowanej wysokości na zasadach przewidzianych dla zasiłku dla bezrobotnych — w pozostałych przypadkach.

4. Wzór wniosku o ustalenie wysokości emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Osoba skierowana na szkolenie jest obowiązana niezwłocznie przedstawić we właściwym powiatowym urzędzie pracy świadectwo lub zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.

2. W razie gdy od dnia poprzedzającego termin wypłaty świadczenia bezrobotny nie przedłoży oświadczenia o dochodach, powiatowy urząd pracy wstrzymuje wypłatę świadczenia. Po przedłożeniu oświadczenia o dochodach wypłata świadczenia następuje w terminie ustalonym przez powiatowy urząd pracy, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia tego oświadczenia.

3. Wypłata pierwszego świadczenia następuje nie później jednak niż w następnym miesiącu po dniu zarejestrowania uprawnionej osoby.

2. O niezdolności do pracy bezrobotny jest obowiązany zawiadomić powiatowy urząd pracy w terminie 2 dni od daty wystawienia zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz dostarczyć to zaświadczenie bezzwłocznie po ustaniu przyczyny niezdolności do pracy.

2. Bilet kredytowy uprawnia do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca przyszłego zatrudnienia najtańszym środkiem komunikacji publicznej.

3. W przypadku rezygnacji, po wydaniu skierowania, z wyjazdu do pracy poza miejsce zamieszkania bilet kredytowy powinien być w terminie 3 dni od dnia upływu jego ważności zwrócony powiatowemu urzędowi pracy.

4. W razie niepodjęcia zatrudnienia z przyczyn nie zawinionych przez osobę skierowaną, bilet kredytowy powrotny wydaje powiatowy urząd pracy właściwy dla siedziby pracodawcy, do którego dana osoba została skierowana. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

5. Powiatowy urząd pracy może wydać osobie skierowanej do pracy poza miejsce stałego zamieszkania bilet kredytowy, a także bilet kredytowy powrotny, gdy uzyskanie biletu powrotnego byłoby utrudnione.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r.(poz. 132)

Załącznik nr 1

POUCZENIE

1. W części I pkt 5 należy podać ustalony przez urząd skarbowy numer identyfikacji podatkowej (NIP).

2. W części I pkt 6 należy podać dziesięciocyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny pracodawcy nadany w systemie REGON i symbol cyfrowy rodzaju działalności podstawowej według Europejskiej Klasyfikacji Działalności (EKD), lub symbol alfanumeryczny według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), z zaświadczenia wydanego pracodawcy przez urząd statystyczny.

3. W części I pkt 7 należy podać kod zawodu na podstawie „Klasyfikacji zawodów i specjalności” wprowadzonej na potrzeby rynku pracy rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 48, poz. 253) (tom II).

4. Do wniosku powinny być dołączone w oryginale:

– dowody potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe, określone w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 z późn. zm.),

– zaświadczenie pracodawcy wystawione na formularzu ZUS Rp-7 lub legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące wysokości osiąganego wynagrodzenia (dochodu), które stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne do dnia 31 grudnia 1998 r.

5. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ustalonej na potrzeby świadczenia przedemerytalnego – w przypadku powstania prawa do świadczenia przedemerytalnego poczynając od dnia 1 stycznia 2000 r. i w latach następnych – przyjmuje się przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (do dnia 31 grudnia 1998 r.) lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego, w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym powstało prawo do świadczenia przedemerytalnego.

Na wniosek osoby uprawnionej lub ubiegającej się o świadczenie przedemerytalne podstawę wymiaru emerytury ustalanej na potrzeby świadczenia przedemerytalnego może stanowić również przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (do 31 grudnia 1998 r.) lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem, w którym powstało prawo do świadczenia przedemerytalnego, dowolnie wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Do podstawy wymiaru składek dolicza się również kwoty nie stanowiące podstawy wymiaru składek, uwzględniane w podstawie wymiaru emerytury.

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3