Wysokość emerytury będzie zależeć od kapitału początkowego

Reforma emerytalna przeprowadzona w 1999 roku wprowadziła zasadę, że każdy ubezpieczony będzie otrzymywać świadczenie w zależności od wysokości zapłaconych składek. Tak więc, im więcej odłoży się na koncie emerytalnym, tym większe świadczenia otrzyma się w przyszłości.

Nowy system w pewnym stopniu przypomina bank, w którym ubezpieczeni na swoich kontach emerytalnych gromadzą składki na emeryturę, zbierając kapitał na życie, gdy nie będą już pracować zawodowo. Oszczędzanie na emeryturę różni się jednak od składania pieniędzy na koncie bankowym. W przypadku gromadzenia pieniędzy na starość, bierze się pod uwagę średnie dalsze trwanie życia oraz fakt, że pieniędzy na starość nie może zabraknąć. W praktyce oznacza to, że oszczędzający nie może zostać bez środków do życia.

Wejście w życie reformy spowodowało konieczność rozliczenia się ze starym systemem ubezpieczeniowym, w którym albo pracodawcy płacili składki za swoich pracowników, albo osoby prowadzące działalność gospodarczą same opłacały za siebie ubezpieczenie. Konieczne więc stało się ustalenie, ile kto zarabiał.

Kapitał początkowy zostanie wyliczony dla tych spośród ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy będą otrzymywać emeryturę według nowych zasad po 2007 roku. Mówiąc krótko – kapitał początkowy zostanie doliczony do tej części emerytury, która zgodnie z przepisami ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 39, poz. 353 z późn. zm.) będzie pochodzić z I filaru.

Ustawa o rentach i emeryturach z FUS nie przewiduje możliwości obliczenia kapitału początkowego, jeśli pracownik nie ma wiarygodnych dowodów potwierdzających wysokość osiąganych w przeszłości zarobków. Obowiązkiem pracownika jest więc udowodnienie, że faktycznie otrzymywał konkretną kwotę pieniędzy jako zapłatę za swoją pracę. Jest wystarczająco dużo dowodów zastępczych, mogących potwierdzić wysokość zarobków. Oprócz druku Rp-7 podstawą do wyliczenia kapitału początkowego może być: wpis do legitymacji ubezpieczeniowej, dokumentacja kadrowa albo dokumenty własne pracownika. W tym ostatnim przypadku dowodem może być umowa o pracę, jednak pod warunkiem że wynagrodzenie zostało określone na piśmie w stałej miesięcznej wysokości. W przypadku kiedy wynagrodzenie za pracę było prowizyjne lub akordowe, wówczas do stwierdzenia faktycznych miesięcznych zarobków konieczna jest dokumentacja płacowa.

Kapitał początkowy ustala się osobom, których okresy składkowe i nieskładkowe wynoszą co najmniej 6 miesięcy i 1 dzień. Osoby, które urodziły się przed 1 stycznia 1969 r. mają wyliczany kapitał początkowy na podstawie faktycznie przepracowanych lat. Jednocześnie przy wyliczeniu kapitału początkowego obowiązuje zasada, że okresy nieskładkowe nie mogą przekroczyć jednej trzeciej okresów składkowy. Wartość kapitału początkowego w każdym przypadku będzie wyliczana tak, jakby faktycznie miało to miejsce 1 stycznia 1999 r. Przy ustalaniu kapitału początkowego brane są pod uwagę zarobki z kolejnych 10 lat lub wybranych 20 lat.

Kapitał początkowy osób, które często chorowały, będzie niższy od uzyskanego przez ich zdrowych kolegów pracujących na analogicznych stanowiskach i uzyskujących podobne wynagrodzenia. Przy obliczaniu kapitału początkowego uwzględnia się (do końca 1998 roku) okresy składkowe oraz nieskładkowe. Przy okresach składkowych oblicza się po 1,3 proc. podstawy wymiaru emerytury za każdy rok, natomiast przy okresach nieskładkowych – po 0,7 proc. tej podstawy. Przypomijmy – okresy nieskładkowe to okresy pobierania zasiłków chorobowych i opiekuńczych lub otrzymywania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłacanego na podstawie art. 92 kodeksu pracy (niezdolność do pracy z tytułu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, wypadku przy pracy). Służby kadrowe wystawiające druki RP-7 niezbędne do obliczenia kapitału początkowego wyłączają te okresy z całego okresu zatrudnienia i osobno podają informacje o okresach choroby, zaliczanych do okresów nieskładkowych. Z uwagi na niższy wskaźnik (0,7 proc.) obniża to wysokość podstawy wymiaru, a tym samym wysokość kapitału początkowego. Tak więc osoby, które chorowały w okresie przyjętym do ustalenia kapitału, nie powinny być zaskoczone, że ich kapitał okaże się niższy, nieraz nawet o kilkaset złotych. Wniosek jest prosty, nie opłacało się chorować, jednak nie wszyscy byli tego świadomi.

DLA ZWOLNIONYCH ŻOŁNIERZY I POLICJANTÓW