Pełnomocnictwo w niemieckim Kodeksie cywilnym *
Instytucja pełnomocnictwa uregulowana w niemieckim Kodeksie cywilnym ( § 164 do 181 BGB) – zwanym dalej BGB** - jest inna jak konstrukcja pełnomocnictwa w polskim prawie.
Dotyczy to przede wszystkim pełnomocnictwa generalnego, a więc „do wszystkiego”, chyba że ustawa tego nie dozwala.
reklama
reklama
Mocodawca może udzielić pełnomocnikowi pełnomocnictwo generalne. Jest to obszerne pełnomocnictwo do podejmowania wszelkich czynności prawnych w imieniu mocodawcy.
Ograniczenia mogą wynikać z ustawy albo z umowy spółki.
Ustawowo ograniczenia zawarte są przede wszystkim w prawie rodzinnym i spadkowym.
Polecamy serwis: Sprawy rodzinne
Zawarcie związku małżeńskiego, zaprzeczenie ojcostwa, sporządzenie testamentu itd. mogą być dokonane tylko osobiście.
Podobnie jak w Polsce pełnomocnictwo może być udzielone w dowolnej formie, chyba że ustawa albo umowa między mocodawcą a pełnomocnikiem przewidują formę szczególną.
W polskim prawie obowiązuje jako ogólna reguła, tzw. forma pochodnia pełnomocnictwa (art. 99 § 1 k.c.) Oznacza to, że pełnomocnictwo powinno być udzielone w takiej formie, jaka jest wymagana dla ważności czynności, do dokonania której ono umocowuje. Innymi słowy pełnomocnictwo musi być udzielone w identycznej formie pod rygorem nieważności.
§ 167 ust. 2 BGB ustala inną zasadę, która przewiduje, że dla udzielenia pełnomocnictwa nie musi być zachowana forma, która przewidziana jest dla ważności tej czynności prawnej do której pełnomocnik jest umocowany, np. dla umowy sprzedaży nieruchomości. Ale w tym przypadku tylko ze względu na wymogi wieczystoksięgowe wymagane jest notarialne poświadczenie podpisu mocodawcy
Pełnomocnik nie może dokonywać czynności prawnych z „ z samym sobą” bez zgody mocodawcy, a więc występować we własnym imieniu i zarazem jako reprezentant mocodawcy albo jako pełnomocnik drugiej strony czynności prawnej, chyba że czynność prawna ma na celu wyłącznie wykonanie zobowiązania mocodawcy. § 181 BGB odpowiada art. 108 k.c.