15 maja 2018 r. Rada Ministrów przyjęła propozycje weryfikacji wysokości kryteriów dochodowych i kwot świadczeń zawartych w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, z wyłączeniem wysokości świadczenia pielęgnacyjnego, kwoty zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wpłacie zasiłków dla opiekunów przedłożone przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Te ustalenia dotyczą nowego okresu zasiłkowego 2018/2019. 31 lipca 2018 r. Rada Ministrów ustaliła te kwoty w rozporządzeniu w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się, stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny i specjalny zasiłek opiekuńczy, wysokości świadczeń rodzinnych. Rozporządzenie wejdzie w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Podwyższone kwoty wskazanych świadczeń mają obowiązywać od 1 listopada 2018 r. (II etap podwyższenia zasiłku pielęgnacyjnego od 1 listopada 2019 r.).
Czy w związku z tym, że w orzeczeniu jest odnotowane, że niepełnosprawność powstała w sierpniu 2017 roku, ale orzeczenie wydane było w styczniu 2018 roku, mimo złożenia wniosku w listopadzie 2017 roku, to czy przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia za 2017 rok ulgi rehabilitacyjnej, ulgi na paliwo oraz kosztów zakupu niezbędnego sprzętu rehabilitacyjnego?
Regulacja prawna, która dotyczy wydatków na cele rehabilitacyjne jest regulacją szeroko rozbudowaną, o kazuistycznym charakterze. Zawiera odesłania do przepisów prawnych należących do innych gałęzi prawa, formułuje liczne uwarunkowania stosowania odliczeń, które dotyczą osób uprawnionych, zasad dokumentowania wydatków, przesłanek odliczeń wydatków od dochodu oraz przesłanek kwalifikowania osób do danej grupy inwalidztwa, a także, przede wszystkim, warunków odliczeń. Jednym z nich są wydatki poniesione z tytułu opieki pielęgniarskiej i usług opiekuńczych w rocznym rozliczeniu podatkowym.