Europejski nakaz zapłaty

Europejskie postępowanie nakazowe prowadzi do wydania europejskiego nakazu zapłaty, który może być wykonywany w każdym innym państwie członkowskim bez stwierdzenia wykonalności w tym państwie, na wzór rozwiązań przyjętych w rozporządzeniu (WE) nr 805/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych (Dz.Urz. UE 2004 L 143/15).

Zobacz na Forum: Europejski nakaz aresztowania

Wydanie europejskiego nakazu zapłaty jest możliwe we wszystkich sporach transgranicznych, które dotyczą stosunków cywilnych lub handlowych. Z zakresu tego postępowania wyłączono dochodzenie:

1) praw majątkowych wynikających ze stosunków małżeńskich, testamentów i dziedziczenia,
2) upadłości, postępowania związanego z likwidacją niewypłacalnych spółek lub innych osób prawnych, postępowań pojednawczych, układów oraz innych analogicznych postępowań,
3) zabezpieczenia społecznego,
4) roszczeń wynikających z zobowiązań pozaumownych, chyba że:
a) są one przedmiotem umowy między stronami lub nastąpiło uznanie długu lub
b) dotyczą długów oznaczonych wynikających ze współwłasności mienia (art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1896/2006).

Zobacz: Zmiany w kodeksie postępowania karnego

Sprawa ma charakter transgraniczny, jeżeli co najmniej jedna ze stron ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, którego sąd (trybunał) rozpoznaje sprawę.

W europejskim postępowaniu nakazowym mogą być dochodzone wyłącznie roszczenia pieniężne „o oznaczonej wysokości, które są wymagalne w chwili wniesienia pozwu o wydanie europejskiego nakazu zapłaty” (art. 4 rozporządzenia nr 1896/2006).

Europejskie postępowanie nakazowe należy do właściwości sądów rejonowych i okręgowych. Warunkiem wydania nakazu zapłaty jest złożenie we właściwym sądzie wniosku.
Pozew składa się na formularzu A, którego wzór stanowi załącznik I do rozporządzenia. Może być on wnoszony w formie papierowej lub za pomocą innego środka komunikacji, w tym komunikacji elektronicznej, akceptowanego przez państwo członkowskie wydania i dostępnego sądowi wydania.

Pozew musi zawierać m.in.:

- nazwy lub imiona i nazwiska oraz adresy stron, a także, w odpowiednich przypadkach, ich przedstawicieli oraz oznaczenie sądu, do którego jest kierowany;
- kwotę dochodzonego roszczenia, w tym kwotę roszczenia głównego oraz, stosownie do okoliczności, odsetki, kary umowne i koszty;
- jeżeli powód dochodzi odsetek - stawkę odsetek oraz okres, za jaki żąda odsetek, chyba że zgodnie z prawem państwa członkowskiego wydania odsetki ustawowe doliczane są automatycznie do roszczenia głównego;
- uzasadnienie roszczenia, w tym opis okoliczności wskazanych jako podstawa roszczenia oraz, w odpowiednich przypadkach, żądanych odsetek;
- opis dowodów na poparcie roszczenia;
- wskazanie okoliczności uzasadniających właściwość sądu;
- uzasadnienie transgranicznego charakteru sprawy;
- podpis powoda.

Zobacz: Jak ustanowić obrońcę w sprawie