SA: Od orzeczenia komisji i lekarza ZUS można się odwołać

Sąd Apelacyjny w Szczecinie odrzucił odwołanie ubezpieczonego od orzeczenia Sądu Okręgowego w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Jak w uzasadnieniu wskazał Sąd Okręgowy orzekający w I instancji, ubezpieczony nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, stwierdzającego datę powstania niezdolności do pracy, chociaż został prawidłowo pouczony o możliwości, sposobie i terminie złożenia sprzeciwu. W odwołaniu ubezpieczony kwestionował jedynie okoliczności związane z datą powstania niezdolności do pracy. W związku z brakiem złożenia sprzeciwu i upływem przewidzianego terminu, stosownie do treści art. 477 ⁹ §3 ¹ k.p.c. Sąd odrzucił odwołanie.

Sąd Okręgowy musiał odrzucić odwołanie

Zgodnie ze wspomnianym przepisem, sąd jest zobowiązany odrzucić odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, a osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej ZUS i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Zażalenie do Sądu Apelacyjnego

Ubezpieczony wniósł do SA zażalenie na postanowienie sądu I instancji. SA odrzucił zażalenie ubezpieczonego.

Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę na fakt, że w orzecznictwie lekarskim w postępowaniu przed organem rentowym obowiązuje dwuinstancyjność orzekania. Od dnia 1 stycznia 2005 r. oceny niezdolności do pracy, jej stopnia, trwałości lub przewidywanego okresu, związku przyczynowego z określonymi okolicznościami, ustalenia daty powstania oraz celowości przekwalifikowania zawodowego, dokonuje lekarz orzecznik ZUS.

Od orzeczenia lekarza orzecznika zainteresowanemu przysługuje możliwość złożenia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS, która rozpatrując sprzeciw lub zarzut wadliwości dokonuje ponownej oceny i rozstrzyga w formie orzeczenia. Orzeczenie lekarza lub komisji ZUS, które nie zostało zaskarżone, stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji.

SA za bezsporny uznał fakt, że ubezpieczony nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. Co więcej stwierdzono, że ubezpieczony kwestionuje jedynie datę powstania całkowitej niezdolności do pracy. SA w rezultacie stwierdził, że skoro ubezpieczony nie zgadzał się jedynie z datą powstania niezdolności do pracy Sąd Okręgowy zobowiązany był do zastosowania art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c. i odrzucenia odwołania.

Opracowano na podstawie:

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 z późn. zm.)

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 czerwca 2018 roku, sygn. akt III AUz 45/18