REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Chore dzieci bez orzeczeń o niepełnosprawności, bo 12 miesięcy to kluczowy termin. Czy komisje orzecznicze działają bezprawnie?

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Doktor nauk prawnych, adwokat, adiunkt na Wydziale Prawa, Administracji i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie w Katedrze Prawa Pracy i Zabezpieczenia Społecznego.
orzeczenia, niepełnosprawność, komisje
Chore dzieci bez orzeczeń o niepełnosprawności, bo 12 miesięcy to kluczowy termin. Czy komisje orzecznicze działają bezprawnie?
ABO PHOTOGRAPHY
ShutterStock

REKLAMA

REKLAMA

Dość z tym - alarmują rodzice! Co z tego, że są wytyczne co do stałego orzeczenia o niepełnosprawności czy stopniu, jak komisje orzecznicze w ogóle nie chcą kwalifikować pod daną chorobę uprawniającą do tego. Mówią: nie bo nie! Znaczenie ma prawne a nie potoczne rozumienie niepełnosprawności. Komisje podpierają się przepisami, a w rzeczywistości chore dzieci są bez orzeczeń o niepełnosprawności. Komisje orzecznicze działają bezprawnie? Sąd: dla WZON i PZON brak podstaw prawnych do stosowania zawężonego katalogu stanów chorobowych, ustalonego z przekroczeniem upoważnienia ustawowego.
rozwiń >

Całkowicie zrozumiałe jest rozgoryczenie rodziców, których dzieci do ukończenia 16 roku życia, pomimo naprawdę złego stanu zdrowia i cierpienia na ciężko, często nieuleczalną chorobę - nie otrzymują orzeczenia o niepełnosprawności czy stopniu. Niestety działania komisji orzeczniczych ale i z drugiej sądów, do których trafiają odwołania, nie pomagają w tym wszystkim. Ponieważ: DURA LEX SED LEX - TWARDE PRAWO ALE PRAWO. Nie rzadko jest tak, że komisja czy sąd (kiedy trafi do niego odwołanie) uznają, że nie każdy gorszy stan zdrowia u dziecka składa się na niepełnosprawność u osób do 16 roku życia.

REKLAMA

Ważne

Można skwitować to tak: PRAWO A NIE DZIECKO I JEGO PROBLEMY ZDROWOTNE. Dlaczego? Bo z zakresie indywidualnej oceny i kwalifikacji znaczenie ma prawne, a nie potoczne rozumienie niepełnosprawności. O niepełnosprawności decyduje dopiero określone pogorszenie sprawności u dziecka, powodujące konieczność zapewnienia mu całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Dość z tym alarmują rodzice! Co z tego, że są wytyczne co do stałego orzeczenia o niepełnosprawności czy stopniu, jak komisje orzecznicze w ogóle nie chcą kwalifikować pod daną chorobę uprawniającą do tego. Mówić: nie bo nie! Podpierają się przepisami, a w rzeczywistości chore dzieci są bez orzeczeń o niepełnosprawności. Komisje orzecznicze działają bezprawnie? Sąd: dla WZON i PZON brak podstaw prawnych do stosowania zawężonego katalogu stanów chorobowych, ustalonego z przekroczeniem upoważnienia ustawowego.

Kiedy dziecko może dostać orzeczenie o niepełnosprawności?

Dziecko może dostać orzeczenie o niepełnosprawności kiedy po pierwsze tak uzna komisja orzecznicza, na podstawie obowiązującą ją przepisów dwóch istotnych aktów:

  • Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 44, 858, 1089, 1165, 1494, 1961)
  • Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia z dnia 1 lutego 2002 r. (Dz.U. Nr 17, poz. 162).
Ważne

Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Krótkowzroczność, astygmatyzm, zez rozbieżny, astygmatyzm oka lewego, szczelina tęczówki, niedowidzenie znacznego stopnia oka prawego i praktyczna jednooczność - ale i tak brak orzeczenia o niepełnosprawności

Jest wiele spraw, w których decyzje komisji i sądów są całkowicie niezrozumiałe. Przykładowo w sprawie tej ustalono, że u wnioskodawcy występuje krótkowzroczność, astygmatyzm, zez rozbieżny, astygmatyzm oka lewego, szczelina tęczówki, niedowidzenie znacznego stopnia oka prawego i praktyczna jednooczność. Małoletni ma znacznie ograniczone możliwości widzenia, tekst musi czytać z bliskiej odległości z użyciem lupy, ma trudności z pisaniem, nie widzi na boki i do góry. Trzeba go pilnować przy schodzeniu po schodach, wymaga nadzoru podczas przechodzenia przez ulice, dlatego jest przyprowadzany i odprowadzany ze szkoły. Obawia się pomieszczeń, w których jest ciemno. Wnioskodawca uzyskał orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego do ukończenia drugiego etapu kształcenia. Jednakże wnioskodawca jest samodzielny w zakresie niektórych czynności samoobsługowych, samodzielnie przyjmuje pokarmy i wykonuje czynności higieniczne i inne adekwatne do wieku. Jednak ze względu na wady wzroku czynności te wykonuje z ograniczeniami, bądź z pomocą lub pod nadzorem opiekuna. Problemy ze wzrokiem wymagają udzielania całkowitej pomocy wnioskodawcy w zakresie realizacji programu edukacyjnego i rehabilitacji w sposób przewyższający zakres pomocy i opieki na zdrowym dzieckiem w jego wieku. Występujące schorzenia wymagają stałego współdziałania opiekuna na co dzień w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji. Nie występuje wszakże stan znacznie ograniczonej możliwości samodzielnej egzystencji, gdyż w miarę samodzielnie, przy uwzględnieniu ograniczeń związanych ze wzrokiem, wnioskodawca wykonuje czynności dnia codziennego i jest dobrze zaadoptowany do jednooczności. Uznano o nie zaliczeniu wnioskodawcy do osób niepełnosprawnych i orzekł, że nie kwalifikuje się on do osób niepełnosprawnych. W uzasadnieniu organ ten twierdził, że załączona do wniosku dokumentacja oraz przeprowadzone badania dziecka nie wskazały na znaczne naruszenie sprawności fizycznej bądź psychicznej w stopniu uzasadniającym zarówno konieczność stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji ani konieczności stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych wnioskodawcy takich jak: samoobsługa, poruszanie się i komunikowanie z otoczeniem w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. Dziecko w sposób w miarę samodzielny funkcjonuje na co dzień, jest zaadaptowany do jednooczności, ma tego świadomość i pomimo ograniczeń stara się samodzielnie funkcjonować w tych obszarach, które na to pozwalają.

Co mówić na komisji lekarskiej orzekającej o niepełnosprawności?

Na komisji lekarskiej orzekającej o niepełnosprawności należy mówić prawdę o raz przygotować się z informacji wskazanych poniżej, które komisja bierze pod uwagę. Przy ocenie niepełnosprawności dziecka bierze się pod uwagę:

Dalszy ciąg materiału pod wideo
  1. rodzaj i przebieg procesu chorobowego oraz jego wpływ na stan czynnościowy organizmu,
  2. sprawność fizyczną i psychiczną dziecka oraz stopień jego przystosowania do skutków choroby lub naruszenia sprawności organizmu,
  3. możliwość poprawy stanu funkcjonalnego pod wpływem leczenia i rehabilitacji.

Jakie warunki trzeba spełnić, aby dostać orzeczenie o niepełnosprawności?

Aby dostać orzeczenie o niepełnosprawności należy spełnić warunki/ kryteria. Oceny niepełnosprawności u osoby w wieku do 16 roku życia, dokonuje się na podstawie następujących kryteriów:

  • przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa niżej, przekraczającego 12 miesięcy,
  • niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo
  • znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.
Przykład

Sądy podpowiadają co biorą pod uwagę przy ustalaniu niepełnosprawności

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 lipca 2023 r., I USKP 74/22

Stan niepełnosprawności dziecka do lat 16, które wymaga konieczności zapewnienia mu całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku nie zawsze oznacza stan całkowitej ani zupełnej niemożności zaspokajania wszelkich potrzeb egzystencjalnych we własnym (samodzielnym) zakresie przez niepełnosprawne dziecko, ale zależy od ustalenia konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji lub konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

W przypadku stanu niepełnosprawności osoby w wieku do 16 roku życia nie chodzi o niemożność zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych takich jak w przypadku niezdolności do samodzielnej egzystencji osób starszych, ale o zdolność do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych w stopniu adekwatnym do wieku, przy czym ustawowe kryterium niepełnosprawności w przypadku dziecka jest spełnione wówczas, gdy istnieje konieczność zapewnienia mu całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób, który przewyższa "normalne" wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. Innymi słowy, kryterium to jest spełnione, jeśli dziecko wymaga całkowitej opieki lub pomocy przy wykonywaniu czynności dotyczących zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, które zdrowe dziecko w tym wieku powinno wykonywać samodzielnie.

W sprawach o ustalenie niepełnosprawności ocena konieczności "zapewnienia całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku" musi opierać się na opinii biegłego oceniającej stan zdrowia według przesłanek tej niepełnosprawności.

Na jakie choroby dziecko może otrzymać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności?

Do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, a zatem do chorób na jakie dziecko może otrzymać orzeczenie o stopniu niepełnosprawności należą:

  • wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się;
  • wrodzone lub nabyte ciężkie choroby metaboliczne, układu krążenia, oddechowego, moczowego, pokarmowego, układu krzepnięcia i inne znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego;
  • upośledzenie umysłowe, począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym;
  • psychozy i zespoły psychotyczne;
  • całościowe zaburzenia rozwojowe powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypie zachowań, zainteresowań i aktywności;
  • padaczka z częstymi napadami lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi;
  • nowotwory złośliwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zakończenia leczenia;
  • wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni;
  • głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego.

Pozytywne bądź negatywne wskazanie o konieczności stałego współudziału na co dzień „opiekuna dziecka”. Ważne też przy ustalaniu stopnia niepełnosprawności

Nie tylko orzeczenie o niepełnosprawności ustalanej wobec osoby do ukończenia 16 lat życia, ale także orzeczenie o ustaleniu stopnia niepełnosprawności osobie niepełnosprawnej po ukończeniu 16 roku życia - powinno zawierać pozytywne bądź negatywne wskazanie o konieczności stałego współudziału na co dzień „opiekuna dziecka” w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, który obejmuje nie tylko okres podlegania powszechnemu obowiązkowi szkolnemu do ukończenia 18 lat życia, ale także dalszy okres „edukacyjnej” opieki w okresie kontynuowania przez niepełnosprawne dziecko nauki w szkole lub na studiach wyższych aż do ukończenia edukacji, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo do zakończenia studiów, jeżeli dziecko osiągnęło ten wiek będąc na ostatnim roku studiów.

Sąd nie musi dopuszczaj opinii łączonej biegłych lekarzy, gdy kilka schorzeń

Brak obowiązku dopuszczenia przez sąd ubezpieczeń społecznych dowodu z opinii łącznej biegłych lekarzy w przypadku stwierdzenia u ubezpieczonego więcej niż jednego schorzenia. Wyraźnie czytamy w wyroku Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 lutego 2022 r., III USKP 113/21 i rzeczywiście tak jest w praktyce, że nie istnieje norma prawna nakładająca na sąd ubezpieczeń społecznych obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii łącznej biegłych lekarzy w każdym przypadku, gdy u ubezpieczonego stwierdza się więcej niż jedno schorzenie. Brak jest zatem podstaw do formułowania ogólnej tezy, że przepisy postępowania wymagają by biegli - jeżeli zachodzi potrzeba zasięgnięcia opinii kilku biegłych - zawsze składali dodatkowo jedną wspólną opinię.

"Całkowita opieka" a "stała i długotrwała opieka" w stosunku do osoby do szesnastego roku życia

REKLAMA

W wyroku Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 września 2020 r., II UK 395/18. Zestawienie art. 4a ust. 1 z art. 6b ust. 3 pkt 7 ustawy wydobywa różnice terminologiczne takich pojęć jak: „konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku” i „konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji”.

Z tego drugiego brzmienia wynika jedynie warunek konieczności stałej lub długotrwałej, a zatem niekoniecznie całkowitej opieki lub pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, która także nie musi być zupełna. Tego rodzaju rozróżnienie jest istotne, ważąc fakt, że w danym przypadku chodzi o niepełnosprawność osób do 16 roku życia, a więc dzieci, których samodzielne funkcjonowanie zawsze wymagać będzie wsparcia osób trzecich, a stopnień nasilenia tego wsparcia (całkowity, stały lub długotrwały), powinien być ustalany ad casum, przy uwzględnieniu całego materiału i okoliczności sprawy w sposób wszechstronny, kompleksowy, a jednocześnie zindywidualizowany. Takie rozstrzygnięcie nie może opierać się jedynie na wnioskach wynikających z opinii biegłego, bez dalszego wyjaśnienia użytego w orzeczeniu sformułowania, że w niektórych innych życiowych czynnościach dziecko może być „w miarę samodzielne”. Jest to pojęcie nieostre i jako takie nie może stanowić miary swobodnego uznania sędziowskiego, z pominięciem kryteriów je definiujących i wymogów wynikających ze wskazań medycznych. Nie można zatem a priori w sposób zawężający interpretować konieczności zapewnienia dziecku całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu wszelkich jego potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie innemu dziecku (w takim samym wieku) i tym samym wykluczyć pozytywnego orzekania o niepełnosprawności.

Zapisz się na newsletter
Najlepsze artykuły, najpoczytniejsze tematy, zmiany w prawie i porady. Skoncentrowana dawka wiadomości z różnych kategorii: prawo, księgowość, kadry, biznes, nieruchomości, pieniądze, edukacja. Zapisz się na nasz newsletter i bądź zawsze na czasie.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Prawo
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Urlop na udział w pogrzebie Papieża Franciszka czy oglądanie transmisji a zakaz dyskryminacji w miejscu pracy ze względu na religię i wyznanie

W dniu 21 kwietnia 2025 r. zmarł Papież Franciszek - Jorge Mario Bergoglio. Wierni choć byli świadomi złego stanu zdrowia Papieża, który niedawno opuścił klinikę ale jeszcze 20 kwietnia 2025 r., w Wielką Niedzielę brał udział w uroczystościach na placu Św. Piotra w Watykanie - są w szoku i czują ogromne poruszenie. Nie wiadomo jeszcze kiedy odbędą się uroczystości pogrzebowe, ale już teraz wiele osób, czy to wierzących czy niewierzących podkreśla stanowczo: wezmę udział w uroczystości pogrzebowej czy będę oglądał transmisję pogrzebu w TV. A co jeśli pogrzeb Papieża odbędzie się w dniu pracującym, w godzinach pracy?

Dilexit nos – encyklika papieża Franciszka: nasz świat, przeżywa wojny, nierówności społeczno-ekonomiczne, konsumpcjonizm i antyludzkie wykorzystywanie technologii

Papież Franciszek zmarł 21.04.2025 r., w Poniedziałek Wielkanocny. Jest w tym pewna symbolika: motyw śmierci ale i zmartwychwstania. W tym szczególnym czasie warto zastanowić się nad słowami wyrażonymi przez Papieża Franciszka w ostatniej encyklice: Dilexit nos (z łac. Umiłował nas). Encyklika został wydana 24 października 2024 o podtytule: O miłości ludzkiej i Bożej Serca Jezusa Chrystusa. Nie chodzi o opisywanie wątku religijnego, ale odniesienie słów Papieża do aktualnych realiów, w tym społeczno-gospodarczych, które dotyczą każdego z nas. Papież wspomina w encyklice moment, kiedy babcia robiła chruściki: Franciszka charakteryzowała właśnie prostota przekazu z głęboką refleksją. Dokument łączy też teologiczne refleksje z aktualnymi wyzwaniami społecznymi, takimi jak konsumpcjonizm, nierówności społeczne czy wpływ technologii na życie człowieka. Papież wzywa do powrotu do wartości serca jako centrum autentyczności i duchowego piękna.

Żałoba narodowa. Czy dzień żałoby narodowej jest dniem wolnym od pracy?

Kwestie dotyczące wprowadzenia żałoby narodowej w Polsce uregulowane są ustawą z 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Czym jest żałoba narodowa? Kiedy jest wprowadzana? Czy dzień żałoby narodowej jest dniem wolnym od pracy?

Pociąg do Chorwacji 2025. Minister Klimczak: obiad w Warszawie śniadanie w Rijece; bilety od 200 zł. PKP Intercity pracuje nad bezpośrednim połączeniem

Minister infrastruktury Dariusz Klimczak poinformował 10 kwietnia 2025 r., że wystąpił do swoich odpowiedników w Austrii, by połączenie kolejowe z Polski do Rijeki w Chorwacji było realizowane od 1 lipca tego roku. "PKP Intercity jeszcze o tym nie mówi, ale ja mogę zdradzić - zaznaczając, że to jest dopiero początek naszych obliczeń, uzależnionych od zgód innych państw - być może udałoby się pojechać za 200 zł z Warszawy do Chorwacji" - przekazał minister Klimczak. Dodał, że to byłby najtańszy bilet.

REKLAMA

Papież Franciszek zmienił zasady dotyczące pochówku. Zmiany mają już pół roku

W Poniedziałek Wielkanocny, 21 kwietnia 2025 r. kardynał Farrell w komunikacie przekazanym przez watykańskie biuro prasowe poinformował o śmierci Papieża Franciszka. 20 listopada 2024 r. zmienione zostały zasady dotyczące pochówku.

W Poniedziałek Wielkanocny zmarł papież Franciszek. Miał 88 lat

Papież Franciszek zmarł w Poniedziałek Wielkanocny, 21 kwietnia o godzinie 7.35 - poinformował kardynał Farrell w komunikacie przekazanym przez watykańskie biuro prasowe. Franciszek (Jorge Mario Bergoglio), który zmarł w wieku ponad 88 lat, to jeden z najstarszych papieży w dziejach Kościoła. Jego pontyfikat trwał 12 lat i cztery miesiące.

Zmarł Papież Franciszek. W jaki sposób będzie przebiegał wybór nowej głowy Kościoła katolickiego i czy w konklawe będą uczestniczyli również świeccy mężczyźni i kobiety?

W Poniedziałek Wielkanocny, 21 kwietnia 2025 r. – Watykan poinformował o śmierci Papieża Franciszka. „Najdrożsi bracia i siostry, z głębokim smutkiem muszę ogłosić śmierć naszego Ojca Świętego Franciszka. (…) Z ogromną wdzięcznością za jego przykład, jako prawdziwego ucznia Pana Jezusa, polecamy duszę Papieża Franciszka nieskończonej miłosiernej miłości Boga Trójjedynego” – ogłosił o godz. 9:45 kardynał Kevin Farrell, kamerling Izby Apostolskiej. W jaki sposób, będzie przebiegał wybór nowej głowy Kościoła katolickiego i czy w konklawe będą uczestniczyli również świeccy mężczyźni i kobiety?

Watykan: zmarł papież Franciszek w Wielki Poniedziałek o godz. 7.35 [21 kwietnia 2025 r.]

W Wielki Poniedziałek zmarł papież Franciszek.

REKLAMA

Twoje długi mogą zostać całkowicie umorzone bez obowiązku dokonywania jakichkolwiek spłat. To szansa na nowy start dla tysięcy osób

W ramach upadłości konsumenckiej – jeżeli zachodzą ściśle określone w ustawie przesłanki – dłużnik może uzyskać całkowite umorzenie swoich zobowiązań, bez obowiązku dokonywania jakichkolwiek spłat i tym samym – nowy start w życiu. Z rozwiązania takiego, mogą skorzystać m.in. zadłużeni seniorzy, prowadzący jednoosobowe gospodarstwa domowe, którzy uzyskują świadczenia zbliżone do najniższej emerytury.

Urlop stażowy 2025: po 10 latach pracy 30 dni urlopu wypoczynkowego, po 15 latach - 35 dni, po 20 latach - 40 dni. Czy wejdzie? Mamy stanowisko resortu pracy

Obecnie analizuje się zagadnienie urlopu stażowego, to ważne, bo daje to szansę na dodatkowy odpoczynek i ochronę zdrowia pracowników. Idea jest bardzo prosta: pracownikom z krótszym stażem (do 10 lat) przysługuje 20-dniowy urlop wypoczynkowy w 100% finansowany przez pracodawcę, natomiast po przekroczeniu dziesięcioletniego okresu pracy zamiast dotychczasowych 26 dni, wypoczynek zostałby zwiększony do 30 dni, a potem – o kolejne 5 dni za każde następne 5 lat. Resort pracy zajmuje pozytywne stanowisko na wprowadzenie tzw. urlopu stażowego, bo proponowane zmiany mają solidne uzasadnienie zarówno logiczne, społeczne jak i prawne. Zresztą – przecież już teraz w wielu zawodach obowiązują dłuższe urlopy.

REKLAMA