Uregulowania prawne rachunkowości w Polsce tworzą, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są standardami oraz interpretacjami, które dotyczą rachunkowości. Są stosowane w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 7 dotyczy " Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawiania błędów, zdarzeń następujących po dacie bilansu – ujęcie i prezentacja ". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Za podstawę prawną rachunkowości w Polsce, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, uznawane są: ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to standardy, a także interpretacje dotyczące rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 8 dotyczy "Działalności deweloperskiej". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Dynamicznie zmieniająca się rzeczywistość rynkowa wymusza na przedsiębiorcach stałe monitorowanie rentowności oraz przygotowanie scenariuszy zabezpieczających płynność finansową w bliskiej i dalszej perspektywie. Wzrasta na znaczeniu rola dyrektora finansowego w firmie, która przestaje się ograniczać jedynie do nadzorowania polityki finansowej, a coraz częściej zostaje rozszerzona o doradztwo strategiczne w kluczowych dla firmy decyzjach biznesowych. Współczesny finansista to osoba decyzyjna, posiadająca szerokie kompetencje menadżerskie również w zakresie zarządzania i sprzedaży, a także znajomości innowacyjnych rozwiązań technologicznych, które efektywnie wspierają pracę nie tylko działu finansowego ale również optymalizują pracę pozostałych jednostek organizacyjnych w firmie.
Każdy przedsiębiorca zobligowany jest do prowadzenia takiej ewidencji swoich przychodów i kosztów, w której znajdą się prawidłowe informacje o wszystkich zdarzeniach gospodarczych danego okresu. Ewidencja ta może przybrać formę uproszczoną, czyli tzw. Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów, oraz pełną (księgi rachunkowe). Co do zasady, pierwsza z nich dotyczy raczej przedsiębiorców z sektora MSP, druga – większych firm. Czym różnią się te dwie formy prowadzenia rachunkowości i do kogo są adresowane?
Podstawę prawną rachunkowości w Polsce stanowią, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to wszelkie standardy oraz interpretacje, które dotyczą rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 9 dotyczy "Sprawozdania z działalności". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Coraz częściej podnoszone są głosy, że zgoda jako przesłanka legalizująca przetwarzanie danych jest nadużywana i staje się, nie do końca słusznie, centralną, kluczową przesłanką. Dlatego też, coraz częściej mówi się o potrzebie odwoływania się do pozostałych przesłanek przetwarzania, w tym do przesłanki prawnie usprawiedliwionego celu.
