Dziennik Ustaw - rok 1997 nr 30 poz. 164

1) niepodwyższania wynagrodzeń i uposażeń w sferze budżetowej z powodu niestosowania, w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 28 czerwca 1992 r., przepisów w zakresie kształtowania środków na wynagrodzenia i uposażenia w tej sferze,

2) utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

1) osoby, których dotyczy art. 24 ustawy budżetowej na rok 1992 z dnia 5 czerwca 1992 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 229 i Nr 88, poz. 443):

a) pracownicy zatrudnieni w państwowych jednostkach sfery budżetowej w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r.,

b) żołnierze, funkcjonariusze Policji, Służby Więziennej, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, którzy pełnili służbę w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r.,

c) osoby, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów oraz kierownicze stanowiska państwowe,

2) osoby będące przed dniem 15 listopada 1991 r. emerytami i rencistami uprawnionymi do wzrostów lub dodatków z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687), które utraciły prawo do wzrostów lub dodatków lub którym nie ustalono emerytury lub renty na podstawie:

a) art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw,

b) art. 10a ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154) lub

c) art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385).

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b), jeżeli osoby te złożą wniosek o emeryturę lub rentę na podstawie przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

3. Wliczenia do podstawy wymiaru emerytury lub renty wartości świadectw rekompensacyjnych dokonują organy rentowe na wniosek osób uprawnionych. Jeżeli wniosek zostanie zgłoszony do dnia 31 grudnia 1997 r., emerytury i renty, podwyższone w wyniku doliczenia wartości świadectw rekompensacyjnych do podstawy wymiaru, wypłaca się od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Wartość nominalna świadectwa rekompensacyjnego wynosi 1 złoty.

3. Świadectwa rekompensacyjne emituje Skarb Państwa, za który działa Minister Skarbu Państwa.

4. Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, na podstawie otrzymanych spisów uprawnionych, określa, w drodze rozporządzenia, wielkość emisji świadectw rekompensacyjnych.

2. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie SA, na wniosek emitenta, dopuści świadectwa rekompensacyjne do obrotu giełdowego.

1) należące do Skarbu Państwa akcje spółek, przeznaczone do zbywania za świadectwa,

2) przedsiębiorstwa zbywane przez Skarb Państwa,

3) nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, przejęte do tego Zasobu z Państwowego Funduszu Ziemi, zbywane przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa.

2. Świadectwo rekompensacyjne może zostać użyte do zwolnienia się osoby będącej właścicielem takiego świadectwa z zobowiązań wobec Skarbu Państwa, wynikających z przejściowego wykupienia należności banków z tytułu odsetek od kredytów mieszkaniowych.

3. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa może użyć świadectw rekompensacyjnych do zwolnienia się z przejętych przez Agencję i nie zaspokojonych, do dnia wejścia w życie ustawy, zobowiązań zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne wraz z odsetkami.

2. Nie można odmówić przyjęcia świadectwa re-kompensacyjnego jako świadczenia z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 3. Jeżeli wysokość zobowiązania przekracza wartość świadectw rekompensacyjnych, którymi dokonuje się świadczenia, zwolnienie nabywcy z zobowiązania następuje w części odpowiadającej wartości świadectw.

2. Wartość zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na kolejny kwartał ustala się, mnożąc jego wartość nominalną przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych za miniony kwartał w stosunku do IV kwartału 1995 r., zaokrąglając w górę do pełnych groszy.

3. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w terminie 15 dni po zakończeniu kwartału, ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wysokość wskaźnika, o którym mowa w ust. 2.

4. Minister Finansów, w terminie 30 dni od zakończenia kwartału, poczynając od kwartału, w którym dokonano emisji świadectw rekompensacyjnych, ustala wartość zwaloryzowaną świadectwa rekompensacyjnego na następny kwartał i obwieszcza ją w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, listę spółek oraz przedsiębiorstw państwowych, które zostaną przekształcone w spółki, których akcje będą przeznaczone do zbywania za świadectwa rekompensacyjne, a także określa, jaka część akcji tych spółek będzie przeznaczona do zbywania za świadectwa.

2. Świadectwa nie umorzone w sposób określony w ust. 1 podlegają umorzeniu, z mocy prawa, z upływem 10 lat od dnia emisji.

1) kierowników państwowych jednostek sfery budżetowej,

2) kierowników samorządowych jednostek sfery budżetowej, które w okresie od dnia 1 lipca 1991 r. do dnia 31 grudnia 1991 r. oraz od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 28 czerwca 1992 r. były państwowymi jednostkami sfery budżetowej,

3) kierowników właściwych jednostek organizacyjnych Ministerstw: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Sprawiedliwości – w odniesieniu do żołnierzy i funkcjonariuszy,

4) kierowników organów właściwych w sprawach emerytur i rent,

5) właściwych ministrów lub wojewodów – w odniesieniu do osób, które w okresie, o którym mowa w art. 1, były pracownikami państwowych jednostek sfery budżetowej zlikwidowanych lub przekształconych w jednostki organizacyjne inne niż określone w pkt 1 i 2,

zwanych dalej „organami sporządzającymi spisy”.

2. W spisie uprawnionych określa się liczbę przysługujących uprawnionemu świadectw rekompensacyjnych, ustaloną jako iloraz należności przysługującej uprawnionemu i wartości nominalnej świadectwa.

3. Organy sporządzające spisy sporządzają je w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

4. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w spisach uprawnionych, wzory spisów wykonanych na piśmie i w formie elektronicznej oraz szczegółowy tryb sporządzania i wprowadzania zmian do spisów.

2. Uprawnionym, innym niż wymienieni w ust. 1, organ sporządzający spis doręcza zawiadomienie o umieszczeniu w spisie wraz z informacją o przysługującej liczbie świadectw rekompensacyjnych.

3. Uprawniony może odpowiednio w terminie 14 dni od zakończenia okresu, o którym mowa w ust. 1, lub od doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, wnieść do właściwego organu sporządzającego spis pisemne lub ustne żądanie sprostowania danych dotyczących uprawnionego lub ustalenia właściwej liczby przysługujących mu świadectw rekompensacyjnych, albo zamieszczenia uprawnionego w spisie.

4. W przypadku niedoręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, uprawniony może, w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wnieść do organu sporządzającego spis żądanie zamieszczenia uprawnionego w spisie.

5. Organ sporządzający spis jest obowiązany rozpatrzyć żądanie, o którym mowa w ust. 3 i 4, w terminie 30 dni od dnia jego zgłoszenia. Zawiadomienie o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania doręcza się niezwłocznie uprawnionemu wnoszącemu żądanie. W razie nieuwzględnienia żądania, zawiadomienie powinno zawierać również uzasadnienie oraz pouczenie o przysługującym uprawnionemu prawie odwołania.

6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory zawiadomień o umieszczeniu w spisie uprawnionych, a także wzory zawiadomień o uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia żądania, o którym mowa w ust. 3 i 4.

2. Odwołanie podlega rozstrzygnięciu na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących rozstrzygania sporów, odpowiednio w zakresie: wynagrodzeń, uposażeń, emerytur i rent.

1) właściwemu ministrowi – w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej finansowanych z budżetu resortu,

2) właściwemu wojewodzie – w przypadku państwowych jednostek sfery budżetowej finansowanych z budżetu wojewody.

2. Właściwi ministrowie i wojewodowie sprawują nadzór nad terminowością sporządzenia spisów, a po otrzymaniu spisów dokonują ich przeglądu oraz wyrywkowej kontroli prawidłowości ich sporządzenia.

3. Organy sporządzające spisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, oraz właściwi ministrowie i wojewodowie, niezwłocznie, po dokonaniu przeglądu i kontroli, o której mowa w ust. 2, przekażą emitentowi świadectw spisy wraz z informacją o toczących się postępowaniach w sprawach dotyczących żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia, w tym o łącznej liczbie świadectw rekompensacyjnych będących przedmiotem postępowań.

4. Po przekazaniu spisów emitentowi organy sporządzające spisy niezwłocznie przekazują emitentowi lub osobie przez niego wskazanej informacje o zmianach w spisach, wynikających w szczególności z uwzględnienia żądań, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 4, oraz odwołań od odmowy ich uwzględnienia.

2. Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych niezwłocznie po otrzymaniu spisów prześle każdemu uprawnionemu informację o możliwości odebrania świadectwa depozytowego oraz możliwych sposobach wykorzystania świadectw.

3. Zadania określone w ust. 2 Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych wykonuje na podstawie umowy zawartej z emitentem świadectw.

1) wydania uprawnionym imiennych świadectw depozytowych w porozumieniu z Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych,

2) przekazania uprawnionym szczegółowych informacji o możliwych sposobach realizacji praw ze świadectw rekompensacyjnych, w tym w szczególności możliwości nabycia za świadectwa mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1,

3) prowadzenia rejestrów uprawnionych, którzy złożyli zlecenia zapisu ich uprawnień,

4) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki papierów wartościowych w związku z wprowadzeniem świadectw do obrotu,

5) przenoszenia świadectw rekompensacyjnych z prowadzonych rejestrów na rachunki Skarbu Państwa i Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w związku z nabyciem mienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, lub zwolnieniem się z zobowiązań, o których mowa w art. 12 ust. 2.

1) w art. 105 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Jednostki uczestnictwa mogą być nabywane za świadectwa rekompensacyjne, jeżeli regulamin funduszu tak stanowi.”;

2) w art. 112 w § 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy „z wyjątkiem świadectw rekompensacyjnych, które nie mogą stanowić więcej niż 50% wartości środków funduszu.”

1) w art. 21 w ust. 1 dodaje się pkt 53 w brzmieniu:

„53) wartość świadectw rekompensacyjnych otrzymanych na podstawie przepisów o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent.”;

2) w art. 52 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5) dochody ze sprzedaży świadectw rekompensacyjnych.”

1) skreśla się art. 8 i 30 oraz art. 33 ust. 3;

2) w art. 39 w ust. 4 wyrazy „od zakończenia wydawania powszechnych świadectw udziałowych” zastępuje się wyrazami „od zakończenia prywatyzacji narodowych funduszy inwestycyjnych”.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

Załącznik do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. (poz. 164)

1. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 1.

2. Wysokość należności dla osób, o których mowa w art. 3 pkt 2:

a) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w wysokości 15% podstawy wymiaru³⁾

b) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty w wysokości 10% podstawy wymiaru³⁾

c) dla osób, którym przysługiwał wzrost albo dodatek do emerytury lub renty inwalidzkiej w wysokości 5% podstawy wymiaru

d) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 15% podstawy wymiaru³⁾

e) dla osób, którym przysługiwał wzrost do renty rodzinnej w wysokości 10% podstawy wymiaru³⁾

f) dla osób, które wskutek upływu okresu, na jaki przyznano rentę inwalidzką lub rentę rodzinną, utraciły prawo jej pobierania³⁾

3. Wysokość należności do celów, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy

¹⁾ W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwota należności ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego.

²⁾ Okres pracy od 1 czerwca do 28 czerwca 1992 r. równoznaczny jest z przepracowaniem jednego pełnego miesiąca.

³⁾ W przypadku gdy do renty rodzinnej uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, liczbę rekompensacyjnych świadectw udziałowych przypadających na to świadczenie ustala się według zasad korzystniejszych, a w przypadku, gdy do otrzymania świadectw uprawnionych jest kilka osób, wysokość należności dla każdej z osób podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego.

⁴⁾ Za każdy przepracowany w pełnym wymiarze czasu pracy miesiąc. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, należność ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu. Wysokość należności podlega zaokrągleniu w górę do pełnego złotego.