Urlop pracownika tymczasowego

Okresem pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika jest okres, na jaki agencja pracy tymczasowej skierowała pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika. Jest o­n więc określony przez umowę o pracę zawartą między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym. Okres ten obejmuje wszystkie dni kalendarzowe w trakcie trwania umowy o pracę, a nie tylko dni, w których była faktycznie świadczona praca. Ponadto nie ma tutaj także znaczenia wymiar czasu pracy, w jakim zatrudniony jest pracownik tymczasowy.

Pozostawanie przez miesiąc w dyspozycji pracodawcy użytkownika może pokrywać się z miesiącem kalendarzowym, ale niekoniecznie, gdyż umowy o pracę zawierane z pracownikami tymczasowymi mogą być krótsze i wtedy podlegają o­ne sumowaniu. W takim przypadku dni, na które zawarte były poszczególne umowy, należy dodać, a nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego w wymiarze dwóch dni nastąpi, gdy w efekcie sumowania dni pracy pracownik tymczasowy przepracuje 30 dni. Stosujemy tutaj cywilistyczne metody liczenia terminów, a więc jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana, miesiąc liczy się za 30 dni (art. 114 k.c.).

Pracownica nabyła prawo do 2 dni urlopu wypoczynkowego po upływie 30 dni pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika (firmy handlowej S.), czyli 27 października 2004 r. Pierwsza umowa trwała 13 dni, a więc do upływu 30 dni brakowało jeszcze 17 dni, które minęły właśnie 27 października.

W przypadku pozostawania przez pracownika tymczasowego w dyspozycji pracodawcy użytkownika przez okres dłuższy niż miesiąc, ale krótszy niż 2 miesiące prawo do urlopu nabywa o­n jedynie za okres miesiąca. Za pozostałe dni nie nabywa prawa do urlopu, ale mogą o­ne zostać uwzględnione w razie ponownego zatrudnienia go przez tę samą agencję pracy tymczasowej.

Możliwa jest sytuacja, w której jeden pracownik tymczasowy zatrudniony będzie przez kilka agencji pracy tymczasowej. W takim przypadku nabywa o­n prawo do urlopu wypoczynkowego w każdej z nich odrębnie. Do miesięcznego okresu, od którego zależy prawo do urlopu, pracownikowi tymczasowemu należy wliczyć wszystkie okresy pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika lub większej liczby pracodawców użytkowników, które są konsekwencją zatrudnienia pracownika przez jedną agencję pracy tymczasowej. Nie ma tutaj znaczenia długość trwania poszczególnych umów o pracę, a także okresy przerw występujące między kolejnymi okresami zatrudnienia.

Urlop wypoczynkowy jest udzielany pracownikowi tymczasowemu w dni, które byłyby dla niego dniami pracy, gdyby nie korzystał z urlopu.

Zasady udzielania urlopu pracownikom tymczasowym zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy są identyczne jak w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy. W przypadku pracowników zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy albo zatrudnionych na część etatu urlop udzielany jest w dniach, w takim wymiarze godzinowym, w jakim była zaplanowana praca w dniu wykorzystania urlopu.

Pracownicy zatrudnionej w równoważnym systemie czasu pracy przysługują 2 dni urlopu w wymiarze 12 godzin, nie stosujemy tu zasady, że dzień urlopu wynosi 8 godzin ani zasady pro-porcjonalności w udzielaniu urlopów. Pracownica zatrudniona na 1/2 etatu po upływie miesiąca pozostawania w Państwa dyspozycji ma prawo również do 2 dni urlopu. Jeśli wykorzysta go w poniedziałek i wtorek, będą to 2 dni 8-godzinne, ale możliwe jest, że urlop przypadnie na środę i wtedy jeden z dni urlopu będzie trwał tylko 4 godziny, gdyż tyle osoba ta przepracowałaby świadcząc pracę w tym dniu.

Udzielanie urlopu w naturze pracownikowi tymczasowemu pozostającemu w dyspozycji pracodawcy użytkownika przez dłuższy okres może spowodować, że wymiar jego urlopu przewyższy maksymalny wymiar urlopu wynikający z Kodeksu pracy, np. 20 dni. Do pracowników tymczasowych nie stosujemy ograniczenia wymiaru urlopu wynikającego z art. 154 k.p.

Obowiązek udzielenia urlopu pracownikowi tymczasowemu przez pracodawcę użytkownika dotyczy jedynie przypadku, gdy pracownik tymczasowy świadczy pracę na rzecz danego pracodawcy użytkownika przez okres 6 miesięcy lub dłuższy (art. 10 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych). W takiej sytuacji pracodawca udziela pracownikowi tymczasowemu urlopu w terminie z nim uzgodnionym. Jeżeli pracownik tymczasowy będzie pracował na rzecz pracodawcy użytkownika krócej niż 6 miesięcy, to agencja pracy tymczasowej zatrudniająca pracownika i pracodawca użytkownik mogą uzgodnić wykorzystanie przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części oraz określić, w jakim trybie taki urlop będzie udzielany. Oznacza to jednocześnie, że ustaleń takich być nie musi, a więc wtedy pracownik tymczasowy może zostać pozbawiony możliwości wykorzystania w naturze przysługującego mu urlopu. Należy dodać, że jedynie pracownik zatrudniony przez okres minimum 6 miesięcy ma prawo do skorzystania z urlopu na żądanie zgodnie z przepisami Kodeksu pracy.

Pracodawca użytkownik korzystający z pracy pracownika tymczasowego nie zawsze ma obowiązek udzielenia mu urlopu wypoczynkowego w naturze. Możliwa jest sytuacja, że pracownik nie wykorzysta urlopu w naturze, a w zamian otrzyma ekwiwalent pieniężny. Jeżeli w okresie wykonywania przez pracownika pracy tymczasowej nie wykorzystał o­n urlopu wypoczynkowego w naturze, to agencja pracy tymczasowej wypłaca pracownikowi tymczasowemu ekwiwalent pieniężny w zamian za taki urlop lub jego niewykorzystaną część. Sposób obliczania wynagrodzenia urlopowego oraz ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przysługujących pracownikom tymczasowym jest odmienny niż dla zwykłych pracowników. Również w tej sytuacji nie ma znaczenia, czy pracownik jest zatrudniony w pełnym czy niepełnym wymiarze czasu pracy.

Pracownik nabył prawo do urlopu 13 października, gdyż wtedy minęło 30 dni pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika (13 dni z pierwszej umowy plus 17 dni z drugiej umowy). W tym okresie otrzymał wynagrodzenie w następującej wysokości: za pracę w okresie od 6 do 18 września 1520 zł (10 dni pracy po 8 godzin, czyli 80 godzin pracy razy 16 zł, co daje 1280 zł plus wynagrodzenie za 10 godzin nadliczbowych w wysokości 240 zł), natomiast za pracę od 27 września do 13 października 1664 zł (13 dni pracy po 8 godzin daje 104 godziny pracy, a więc 104 razy 16 zł to 1664 zł). W sumie w okresie miesiąca, za który pracownik nabył prawo do urlopu, otrzymał wynagrodzenie w wysokości 3184 zł, a pracował przez 23 dni, więc ekwiwalent za 1 dzień urlopu wyniesie 138,43 zł (3184 zł dzielone przez 23 dni). Pracownik powinien więc otrzymać 276,86 zł ekwiwalentu za urlop.

W sytuacji gdy pracownik tymczasowy pracował przez okres dłuższy niż miesiąc, ale za pozostały czas nie nabył prawa do urlopu, to ustalając wysokość przysługującego mu wynagrodzenia czy ekwiwalentu za urlop bierzemy pod uwagę jedynie wynagrodzenie z okresu, za który nabył prawo do urlopu. Uwzględniamy w tym również wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, jakie wystąpiły w tym okresie.