REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jakie roszczenia przysługują pracownikowi z tytułu mobbingu w pracy?

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
 Kancelaria Prawna Nowicki & Ziemczyk Adwokaci i Radcowie prawni Sp. P.
Specjaliści od prawa pracy, prawa nieruchomości i prawa korporacyjnego
Mobbing w pracy – jakie roszczenia przysługują pracownikom?
Mobbing w pracy – jakie roszczenia przysługują pracownikom?
Fotolia

REKLAMA

REKLAMA

Przepisy nakładają na pracodawcę obowiązek powstrzymywania się od wszelkich praktyk mobbingowych, jak również nakładają na niego obowiązek przeciwdziałania temu zjawisku. Jakie roszczenia przysługują pracownikowi i jak kształtuje się odpowiedzialność pracodawcy, gdy w zakładzie pracy dojdzie do mobbingu?

REKLAMA

Roszczenia pracowników z tytułu mobbingu na gruncie kodeksu pracy

Roszczenia pracowników związane z mobbingiem regulowane są przede wszystkim przez prawo pracy. Pracodawca może być m.in. pociągnięty do odpowiedzialności w przypadku, gdy pracownik wykaże, że mobbing w zakładzie pracy doprowadził u niego do rozstroju zdrowia (art. 943 § 3 Kodeks pracy (k.p.)) lub rozwiąże umowę o pracę ze względu na mobbing (art. 943 § 4 k.p.). Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Natomiast pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę

Warunkiem koniecznym przyznania przez sąd zadośćuczynienia za doznaną krzywdę jest wykazanie przez pracownika: (1) faktu, że mobbing rzeczywiście miał miejsce, (2) jego skutku w postaci rozstroju zdrowia, a także (3) związku przyczynowego pomiędzy mobbingiem, a rozstrojem zdrowia.

W tym przypadku rekompensata obejmuje zarówno wymierne (majątkowe), jak i niewymierne (niemajątkowe) następstwa doznanej krzywdy, a zatem pracownik może dochodzić od pracodawcy zarówno zwrotu poniesionych wydatków w postaci m. in. kosztów leczenia, czy przyznania odpowiedniej renty w razie utraty zdolności do pracy wskutek mobbingu, jak również naprawy poczucia krzywdy w sferze psychicznej.

Polecamy: Psychologiczny GPS. Jak zadbać o siebie, stawiać zdrowe granice i tworzyć budujące relacje.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Wysokość świadczeń na rzecz pracownika w przypadku zadośćuczynienia opartego na art. 943 § 3 k.p. nie jest ograniczona żadnym limitem. Nie oznacza to jednak, iż pracownicy mogą domagać się od pracodawcy każdej kwoty. Jak uznał Sąd Najwyższy, m. in. w wyroku z dnia 21 czerwca 2013 r. (III BP 4/12, Legalis nr 768574), sądy pracy przy zasądzaniu konkretnych kwot w ramach zadośćuczynienia kierują się zasadami i kryteriami wypracowanymi w orzecznictwie sądów cywilnych biorąc pod uwagę:

  1. rozmiar doznanej krzywdy,
  2. stopień wywołanych cierpień psychicznych lub fizycznych,
  3. ich intensywność,
  4. czas trwania oraz
  5. nieodwracalność następstw doznanej krzywdy.

Należy podkreślić, że obowiązek zapłaty sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia obciąża pracodawcę niezależnie od tego, czy pracownik, który doznał rozstroju zdrowia był mobbowany przez pracodawcę, osobę dokonującą w imieniu pracodawcy czynności z zakresu prawa pracy, czy też przez innego pracownika. Wynika to z faktu, iż ustawodawca nie uzależnił odpowiedzialności pracodawcy od jego winy. Zadośćuczynienie na podstawie art. 943 § 3 k.p. należne będzie zatem pracownikowi w każdym przypadku, gdy udowodni, że był ofiarą mobbingu, który wywołał skutek w postaci rozstroju zdrowia.

Odszkodowanie w sytuacji rozwiązania umowy o pracę przez pracownika wskutek mobbingu

Niezależnie od roszczenia o zadośćuczynienie, pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania (art. 943 § 4 k.p.).

Powyższy przepis nie zakreśla górnej granicy odszkodowania, którego może dochodzić pracownik, nie może być ono jednak niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z uwagi na odszkodowawczy charakter omawianego roszczenia, pracownik zobowiązany jest w razie sporu sądowego, do udowodnienia rozmiarów szkody doznanej wskutek stosowania mobbingu.

Zgodnie z art. 943 § 5 k.p. przesłanką uzyskania odszkodowania z tytułu mobbingu jest złożenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę pracodawcy. Takie oświadczenie należy złożyć w formie pisemnej wraz ze wskazaniem mobbingu, jako przyczyny rozwiązania stosunku pracy. Ponadto, pismo pracownika powinno zawierać uzasadnienie wskazujące konkretne działania i zachowania, które jego zdaniem należy zakwalifikować jako mobbing. Zatrudniony będzie musiał udowodnić przed sądem, że rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia (z winy pracodawcy) na skutek stosowania wobec niego mobbingu.

Negatywną przesłanką dochodzenia od pracodawcy odszkodowania na podstawie art. 943 § 4 k.p. jest jednostronne rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę lub rozwiązanie jej w trybie porozumienia stron. Jeżeli to pracodawca wypowie pracownikowi umowę lub zawrze z nim porozumienie kończące stosunek pracy – pracownik nie uzyska odszkodowania na gruncie wyżej cytowanego przepisu.

Ponadto, pracownik ma możliwość dochodzenia odszkodowania na podstawie art. 943 § 4 k.p. obok odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się wobec niego ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków (art. 55 § 11 k.p.). Odszkodowania te są od siebie w pełni niezależne, ponieważ są przyznawane pracownikowi z różnych tytułów (tak A. Sobczyk, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa 2015).


Roszczenia pracowników z tytułu mobbingu na gruncie prawa cywilnego

Niezależnie od ww. regulacji prawa pracy, pracownik ma możliwości dochodzenia rekompensaty na gruncie przepisów chroniących jego dobra osobiste wskazanych w Kodeksie cywilnym (k.c.).

Otóż pracownik może dochodzić ochrony jego godności, dobrego imienia, wizerunku czy prawa do prywatności na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 k.c. zarówno od pracodawcy, jak też bezpośrednio od mobbera. Pracownik, którego dobra osobiste zostały na skutek mobbingu zagrożone lub naruszone, może domagać się poza zadośćuczynieniem, również podjęcia innych czynności – (1) zażądać zaniechania działania naruszającego dobra osobiste, (2) dopełnienia czynności potrzebnych do usunięcia skutków tego naruszenia, czy (3) zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na określony charytatywny cel.

Kolejnym roszczeniem, z którym może wystąpić mobbingowany pracownik jest odszkodowanie oparte na art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia (tak SN w wyroku z dnia 2 października 2009 r., sygn. akt II PK 105/09, Legalis nr 287814). Wyżej wymieniony przepis umożliwia uzyskanie odszkodowania nawet w sytuacji, gdy pracownik nie złożył oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę – jak nakazuje kodeks pracy. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w powołanym powyżej wyroku Sądu Najwyższego, w którym orzeczono, że nierozwiązanie przez pracownika umowy o pracę na podstawie art. 943 § 4 i 5 k.p. nie stanowi przeszkody do dochodzenia roszczeń o odszkodowanie z tytułu mobbingu na podstawie art. 415 i następnych k.c.

Mając na względzie powyższe, możliwa jest sytuacja, kiedy pracownik – ofiara mobbingu – będzie dochodził od swojego pracodawcy zarówno zadośćuczynienia na podstawie art. 943 § 3 k. p. w związku z rozstrojem zdrowia, jak i odszkodowania na gruncie art. 415 k.c., chociaż nie złożył oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę ze względu na mobbing.

Odpowiedzialność pracodawcy z tytułu mobbingu na gruncie prawa karnego

Poza ww. konsekwencjami zaistnienia zjawisku mobbingu w miejscu pracy, pracodawca może zostać pociągnięty również do odpowiedzialności karnej.

W tym kontekście, podstawowe znaczenie dla prawnokarnej ochrony praw pracownika ma treść art. 218 § 1a k.k. Przewiduje on grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 dla każdego kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego. Należy jednocześnie podkreślić, że nie każde zachowanie, naruszające art. 943 k.p., będzie wypełniało znamiona czynu zabronionego w art. 218 § 1a k.k.

Istotny dla odpowiedzialności pracodawcy na gruncie Kodeksu karnego jest fakt, iż przestępstwo z art. 218 § 1a k.k. chroni prawa pracownicze wynikające ze stosunku pracy w szerokim jego rozumieniu, czyli poza osobami pracującymi na podstawie umowy o pracę, chroni także osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych. Co więcej, omawiany występek ma charakter formalny, tzn. jego dokonanie następuje już z chwilą naruszenia praw pracownika, niezależnie od następstw takiego zachowania – tym samym dla bytu przestępstwa nie jest wymagany rozstrój zdrowia pracownika lub inna konsekwencja niedozwolonych działań pracodawcy.

Przepis karny penalizuje takie zachowanie naruszające prawa pracownika, które charakteryzuje się złośliwością, bądź uporczywością. Złośliwe naruszanie praw pracownika ma miejsce wtedy, gdy określone zachowanie nie ma racjonalnego uzasadnienia, dokonywane jest z rażącym naruszeniem zasady równości i wynika z negatywnych emocji i uprzedzeń pracodawcy wobec pracownika. Natomiast uporczywość działania ma miejsce wtedy, gdy określone działanie lub zaniechanie trwa przez dłuższy czas lub powtarza się w pewnym okresie i nacechowane jest przy tym złą wolą. W związku z tym, zakwalifikowanie określonego działania o charakterze mobbingu jako występku z art. 218 § 1a k.k. wymaga wykazania, że sprawca działał uporczywie lub złośliwie, a zatem z chęcią okazania lekceważenia, pogardy, dokuczenia lub wyrządzenia przykrości.

Mobbing w pracy – jakie roszczenia przysługują pracownikom?

Autor: Paulina Furman

Źródło: Kancelaria Nowicki i Ziemczyk

Zapisz się na newsletter
Najlepsze artykuły, najpoczytniejsze tematy, zmiany w prawie i porady. Skoncentrowana dawka wiadomości z różnych kategorii: prawo, księgowość, kadry, biznes, nieruchomości, pieniądze, edukacja. Zapisz się na nasz newsletter i bądź zawsze na czasie.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Prawo
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Prezydent powiedział 3 razy „nie” wobec nowelizacji ustawy lex Kamilek – rodzice nie unikną kłopotliwego obowiązku, ale do szkoły nie wejdzie też osoba skazana za poważne przestępstwa

W dniu 29 sierpnia 2025 r. Prezydent Karol Nawrocki odmówił podpisania nowelizacji ustawy lex Kamilek, która miałaby wyjaśnić niektóre wątpliwości interpretacyjne związane ze stosowaniem ustawy, jak również m.in. uprawnić pracowników zakwaterowania zbiorowego (czyli np. hoteli) do weryfikacji osób, które przebywają w takich obiektach z dziećmi. Jednocześnie jednak zakładała ona złagodzenie wymogów weryfikacji osób dopuszczonych do kontaktu z dziećmi (w tym m.in. rodziców pomagających w przedszkolu, szkole czy podczas wycieczek), co Prezydent ocenił jako – osłabienie gwarancji bezpieczeństwa małoletnich.

Jak uniknąć niechcianego spadku – poradnik na 2025 r.

Niechciany spadek kojarzy się przede wszystkim z dziedziczeniem długów i innych kłopotliwych zobowiązań. W polskim prawie spadkobierca dziedziczy zarówno prawa, jak i obowiązki majątkowe. Obejmują one m.in. kredyty, zaległe alimenty i inne długi. Aby uniknąć przejęcia cudzych zobowiązań, trzeba w odpowiednim terminie podjąć świadomą decyzję. Poniżej przedstawiamy najważniejsze sposoby uniknięcia niechcianego spadku w świetle aktualnych przepisów obowiązujących w 2025 r.

Sądy kwestionują WIBOR w umowach kredytowych i pożyczkowych. Kluczowe orzeczenia o braku transparentności klauzul zmiennego oprocentowania

Pojawiły się nowe rozstrzygnięcia sądów powszechnych, w których to sędziowie, nie czekając na zbliżające się rozstrzygnięcie TSUE, zakwestionowali odesłanie do wskaźnika WIBOR w umowach kredytowych i pożyczkowych. Orzeczenia te, wydane w sprawach konsumenckich oraz między przedsiębiorcami, wskazują na istotne naruszenia obowiązków informacyjnych banków i pożyczkodawców, skutkujące uznaniem klauzul oprocentowania za nieważne lub abuzywne. Te omawiane niżej orzeczenia rzucają nowe światło na problem stosowania wskaźnika WIBOR w umowach finansowych, wskazując na konieczność zapewnienia pełnej transparentności przez instytucje finansowe w toku zawierania umowy kredytu bądź pożyczki.

Nowelizacja ustawy o podatku od spadków i darowizn 2025 – rząd szykuje rewolucję: łatwiejsze zasady dziedziczenia, przywracanie terminów i koniec z pułapkami podatkowymi

Rząd planuje istotne zmiany w podatku od spadków i darowizn. Na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt nowelizacji, który ma wprowadzić większą przejrzystość, uproszczenie procedur oraz ochronę spadkobierców przed utratą zwolnień podatkowych. Najważniejsze rozwiązania to możliwość przywrócenia terminu na zgłoszenie spadku oraz doprecyzowanie momentu powstania obowiązku podatkowego, co ma zakończyć wieloletnie wątpliwości i pułapki prawne.

REKLAMA

Przepisy nie przewidują jednoznacznych zasad umożliwiających bliskim dostęp do dokumentacji osobistej zmarłych

Przepisy nie przewidują jasnych i jednoznacznych zasad dostępu do dokumentów osobistych zmarłych przez ich bliskich. Powoduje to problemy osób, które chcą poznać przeszłość swoich najbliższych. Rzecznik Praw Obywatelskich występuje do MSWiA o podjęcie prac legislacyjnych ws. jednoznacznych przesłanek takiego dostępu do historycznych dokumentów ewidencji ludności osób zmarłych - czytamy w komunikacie biura RPO.

W Sejmie: Przepadły pieniądze dla osób niepełnosprawnych. Rząd zapomniał zapisać art. 136 ustawy emerytalnej

Posłanka Iwona Hartwich próbowała załatwić sprawę dodatku dopełniającego, który przepadł w efekcie śmierci osoby niepełnosprawnej. Osoba ta nabyła prawo do dodatku w styczniu 2025 r. Ponieważ dodatek wypłacano (z wyrównaniem od stycznia) dopiero w maju 2025 r. pieniądze przepadły (np. za styczeń i luty, kiedy osoba niepełnosprawna zmarła w marcu).

Apelują: dziadkowie i babcie nie róbcie tego swoim wnukom. Jak uchronić przed niechcianym spadkiem?

Wydawało się, że dziedziczenie przynosi przede wszystkim zysk - no nie zawsze. Dla pewnego młodego mężczyzny okazało się jednak, że spuścizna może mieć zupełnie inny wymiar. Gdy jego dziadek zmarł, nastoletni wówczas wnuk zdawał się jedynym spadkobiercą – i jednocześnie dłużnikiem. Taka właśnie sprawa (zresztą już nie pierwsza tego typu) rozegrała się w polskim sądzie i de facto zmusiła Rzecznika Praw Obywatelskich do interwencji. W komunikacie RPO czytamy: "Jako dziecko odziedziczył dług dziadka - po latach sąd nakazał mu spłatę. Zasadna skarga nadzwyczajna RPO". Poniżej szczegóły tego interesującego przypadku.

Fiskus wszczyna coraz mniej kontroli podatkowych. Mimo to zyskuje na skuteczności [DANE MF]

W pierwszej połowie 2025 roku liczba wszczętych kontroli podatkowych spadła o ponad 16% w porównaniu z analogicznym okresem ub.r. Spośród tego typu działań, zakończonych od stycznia do czerwca tego roku, w przeszło 99% stwierdzono nieprawidłowości. Ostatnio uszczuplenia wyniosły prawie 769 mln zł, a wpłaty pokontrolne – niespełna 208 mln zł. Część ekspertów przekonuje, że dla organów podatkowych wygodniejsze są czynności sprawdzające. Nie brakuje też opinii, że po stronie podatników zmniejsza się zjawisko nieprawidłowości.

REKLAMA

Jawność transakcji kryptowalutowych. Jakie dane trafią do fiskusa? Czy mniejsza anonimowość to mniejsza innowacyjność?

Świat kryptowalut zawsze balansował pomiędzy wolnością a kontrolą. Dopóki branża nie stała się dochodowa, waluty wirtualne można było uznać za ciekawostkę. To właśnie wtedy jeszcze kilka lat temu były anonimowe. Z jednej strony technologia blockchain została stworzona po to, aby dawać niezależność i przejrzystość bez konieczności angażowania instytucji centralnych. Z drugiej, coraz częściej pojawiają się przepisy, które wymagają raportowania transakcji do organów podatkowych. W Polsce już wiadomo, że kolejne zmiany w tym obszarze są nieuniknione. Warto w tym zakresie odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Czy większa jawność oznacza krok naprzód w profesjonalizacji rynku? Czy może jednak ograniczenie anonimowości jest raczej zagrożeniem dla innowacyjności? Dowiedz się więcej na ten temat właśnie w tym artykule.

Rząd informuje Polaków co mają robić, jak wybuchnie wojna – „Poradnik bezpieczeństwa” trafi do każdego domu w Polsce [udostępniamy wersję PDF]. „Ten poradnik ma czynić nas bezpieczniejszymi”

W dniu 28 sierpnia 2025 r. na stronie internetowej Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB) został opublikowany „Poradnik bezpieczeństwa” dla wszystkich Polaków, który został opracowany wspólnie przez MON, MSWiA oraz RCB. Ma on pełnić funkcję praktycznego poradnika, umożliwiającego każdemu obywatelowi skuteczne przygotowanie i działania w sytuacjach kryzysowych, takich jak wojna, klęski żywiołowe czy awarie infrastruktury. Już wkrótce, ma on trafić do wszystkich gospodarstw domowych w Polsce.

REKLAMA