Przemoc wobec osób starszych. Czym jest? Jak reagować?

• Seniorzy w grupie zwiększonego ryzyka złego traktowania
• Jakie są rodzaje przemocy
• Przemoc psychiczna najczęstszym nadużyciem wobec seniora 
• Dom rodzinny miejscem terroru 
• Dlaczego senior nie prosi o pomoc
• Co świadczy o przemocy wobec osoby starszej 
• Jak reagować na przemoc

Seniorzy w grupie zwiększonego ryzyka złego traktowania

Jak wskazują badania, co szósty senior pada ofiarą przemocy bądź doświadcza różnych form złego traktowania. Problem jest ogromny – 16 proc. ludzi 60+ spotyka się z jakąś formą przemocy. Występuje ona zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się – agresorzy pochodzą z różnych grup społecznych. Najczęściej występuje przemoc w rodzinie.

Jakie są rodzaje przemocy

Przemocą nazywamy każde zachowanie, które poniża, ogranicza wolność, narusza prawa, a także powoduje psychiczne lub fizyczne cierpienie drugiej osoby. Może to być działanie jednorazowe bądź też mieć charakter powtarzający się; być działaniem robionym umyślne lub zaniechaniem. Do najczęściej występujących form przemocy należy: 

• fizyczna – jest nią zachowanie agresywne skutkujące bólem, fizycznymi obrażeniami, pogorszeniem zdrowia (m.in. bicie, popychanie, kopanie); 
• psychiczna – zalicza się do niej zachowanie agresywne, najczęściej w formie ataków słownych, sprawiające emocjonalny ból bądź cierpienie (m.in. upokarzanie, szydzenie, szantaż, kontrolowanie). Celem jest zmniejszenie poczucia własnej wartości, wzbudzenie w ofierze strachu orz pozbawienie jej bezpieczeństwa; 
• ekonomiczna – ma na celu wykorzystanie finansowe lub uzależnienie ekonomiczne ofiary od sprawcy; 
• seksualna – zmuszenie ofiary do podjęcia współżycia lub niechcianych zachowań seksualnych, sadyzm; 
• zaniedbanie – odmowa wypełniania obowiązku opieki lub nienależyte jej sprawowanie (m.in. ograniczanie jedzenia i picia, niezmienianie środków higieny osobistej, niepodawanie leków); 

Jest jeszcze przemoc instytucjonalna, gdzie wymienione wyżej rodzaje nadużyć występują m.in. w urzędach, przychodniach, szpitalach, domach pomocy społecznej.  Ponadto osoby starsze skarżą się na bagatelizowanie ich problemów, ograniczanie należnej im uwagi i czasu, zwracanie się do nich po imieniu, okazywanie zniecierpliwienia wobec ich niepełnosprawności. 

Przemoc psychiczna najczęstszym nadużyciem wobec seniora 

Przemoc psychiczna zajmuje pierwsze miejsce na liście najczęściej stosowanych wobec osoby starszej nadużyć. Bardzo często jest trudna do zauważenia w przeciwieństwie do agresji fizycznej, którą łatwo rozpoznać poprzez widoczne siniaki czy złamania. Przemoc psychiczna pozostawia ślady w psychice i często utrudnia później powrót do normalności.

Wszystkie formy przemocy, jak i niewłaściwego traktowania seniorów odbijają się na ich zdrowiu fizycznym i psychicznym, skutkują wyższą częstotliwością hospitalizacji i śmierci. 

Dom rodzinny miejscem terroru 

Dla wielu starszych osób dom rodzinny, który powinien być oazą bezpieczeństwa, miłości i ciepła – jest miejscem bólu, terroru, strachu i rozpaczy. Jak się okazuje przemoc domowa seniorów nie należy do rzadkości. Najczęściej to właśnie osoba z rodziny – dorosłe dziecko – stosuje przemoc. Syn – sprawca przemocy najczęściej dopuszcza się zaniedbania; przemoc psychiczną stosuje zazwyczaj współmałżonek i opiekun niespokrewniony; wykorzystywania materialnego najczęściej dopuszcza się opiekun spokrewniony, wnuki i synowa.

W Polsce realna ocena zjawiska nadużyć wobec osób starszych nie jest możliwa przez wzgląd na dużą liczbę nieujawnionych incydentów. Ofiarami są najczęściej osoby mieszkające ze sprawcą pod jednym dachem, odizolowane od bliskich oraz znajomych. 

Dlaczego senior nie prosi o pomoc

Osoby starsze rzadko szukają wsparcia. Zaprzeczają, że dzieje im się krzywda bądź też zwyczajnie usprawiedliwiają sprawcę i obwiniają za wszystko siebie. 

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) tylko do 6 proc. przypadków złego traktowania osób 60+ jest zgłaszanych do instytucji. Do najczęstszych powodów, dla których osoby starsze będące ofiarami przemocy milczą, należy: 

• wstyd (sprawcy to wielokrotnie najbliżsi); 
• zależność na co dzień od osoby, która wyrządza krzywdę (m.in. opiekun w całodobowej placówce); 
• emocjonalne związanie ze sprawcą (osoba z najbliższej rodziny); 
• poczucie winy (starzy rodzice czują się odpowiedzialni za zachowanie swoich dorosłych dzieci, gdyż „tak je sobie wychowali”); 
• ufność, że sprawca się zmieni; 
• lęk przed odwetem ze strony sprawcy. 

Zapobieganie przemocy wobec osób starszych wymaga zaangażowania wielu środowisk. Zasadniczą rolę w reagowaniu na nią odgrywają pracownicy służby zdrowia pierwszego kontaktu. Istotne znaczenie ma edukacja, również z wykorzystaniem mediów. Dotyczy to zarówno edukacji profesjonalistów, jak i całego społeczeństwa (przełamywanie tabu i obalanie stereotypów istniejących w stosunku do ludzi starszych). 

Co świadczy o przemocy wobec osoby starszej 

Najłatwiej jest zauważyć przemoc fizyczną – siniaki i rany występujące w miejscach, które nie mogą być skutkiem upadków (m.in. szyja, ramiona). Ponadto, gdy jest stosowana wobec seniora przemoc:

• ma obniżony nastrój; 
• reaguje agresją przy próbie dotyku; 
• nie chce rozmawiać o swojej sytuacji rodzinnej; 
• jest odwodniony lub niedożywiony bądź zaniedbany w zakresie higieny; 
• nie chce wracać do miejsca, gdzie jest stosowana wobec niego przemoc; 
• ignorowane lub nieleczone są problemy zdrowotne; 
• jest odcięty od kontaktów z innymi ludźmi; 
• nie chce jeść, pić, odmawia przyjmowania leków. 

Jak reagować na przemoc

Jeżeli podejrzewamy, że ktoś jest ofiarą przemocy porozmawiajmy z nim, udzielmy wsparcia, zaoferujmy pomoc. Przemoc jest przestępstwem – każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję. Zawiadomienie pisemne wysłane pocztą, e-mailem lub dostarczone osobiście do jednostki policji lub prokuratury – powinno zawierać oznaczenie organu, nasze dane osobowe i adres, opis sprawy, datę oraz podpis. Należy pamiętać o potwierdzeniu złożenia zawiadomienia. 

Przemoc czy zaniedbanie można zgłosić także w ośrodku pomocy społecznej. Jeśli sytuacja nie wymaga natychmiastowej interwencji, warto przedstawić problem osobie z dalszej rodziny pokrzywdzonego, organizacji pozarządowej. Adresy i telefony instytucji zajmujących się tego typu problemami dostępne są w przychodniach służby zdrowia, urzędach gminy, Internecie.