Na wstępnie warto zaznaczyć, że prawo do emerytury na dotychczasowych zasadach(wg starych zasad) nabywają osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1949 r. tj. po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, oraz po udowodnieniu okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszącego co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.
Podstawa wymiaru emerytury
Podstawę wymiaru emerytury stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenie emerytalne, według przepisów prawa polskiego, z okresu kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie.
reklama
reklama
Ubezpieczony może również wskazać do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z okresu 20 lat kalendarzowych dowolnie wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.
Warto podkreślić, że do podstawy wymiaru emerytury, dolicza się również :
- kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, wypłaconych na podstawie przepisów Kodeksu pracy,
- kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego, dodatku wyrównawczego,
- wartość świadectw rekompensacyjnych,
- kwoty zasiłków dla bezrobotnych,
- kwoty zasiłków szkoleniowych lub
- stypendiów wypłaconych z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy.
Zobacz również serwis: Prawa seniora
Sposób obliczenia podstawy wymiaru emerytury
W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury:
- oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek oraz kwot niestanowiących podstawy wymiaru składek wliczanych jednak do podstawy wymiaru świadczeń oddzielnie dla każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,
- oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,
- oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która stanowi indywidualny wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz
- mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową.
Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.
Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury może stanowić przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.