Cudzoziemcowi, który uzyskał w Polsce status uchodźcy, przyznano zasiłek celowy na przezwyciężenie trudności w integracji. W wyniku przeprowadzonej kontroli okazało się, że wnioskując o jego przyznanie, cudzoziemiec podał informacje niezgodne z rzeczywistością. W drodze decyzji administracyjnej wypłacony zasiłek uznano za świadczenie nienależnie pobrane. Świadczeniobiorca zwrócił się z wnioskiem o rozłożenie należności na raty, a po spłaceniu jego części - o umorzenie pozostałej kwoty. Czy umorzenie należności z tytułu nienależnie pobranego zasiłku celowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
Zleceniobiorca, który przystąpił do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i ma wymagany okres podlegania temu ubezpieczeniu, uzyska prawo do zasiłku z ubezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy. Podstawę wymiaru zasiłków dla zleceniobiorców ustala się inaczej niż dla pracowników, przy czym istnieje kilka wspólnych zasad, m.in. dotyczących długości okresu, z którego uwzględniany jest przychód, czy zakresu nieustalania nowej podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli przerwa między okresami pobierania zasiłków nie przekroczyła 3 miesięcy.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ww. ustawy, do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Co oznacza wobec tego kluczowy termin ustawowy „ta sama choroba”?