Zakłady ubezpieczeń, zapewne kierując się chęcią osiągnięcia jak największego zysku, zdecydowanie zbyt często wypłacają uprawnionym zaniżone odszkodowania, również w przypadku tzw. szkód na osobie. Co zrobić w sytuacji, gdy otrzymane pieniądze w żaden sposób nie rekompensują straty, jaka spotkała poszkodowanego?
Pracodawca nie może zaliczyć do kosztów składek z tytułu ubezpieczenia pracownika na życie, jeżeli umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto, nie wyklucza wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy lub wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Przekształcenie przedsiębiorcy, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, w spółkę prawa handlowego, jaką jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest dla wielu przedsiębiorców naturalnym krokiem, podejmowanym na pewnym etapie rozwoju ich biznesu. Postępowanie takie ma szereg zalet, jakkolwiek nie jest pozbawione wad. W toku podejmowania decyzji o ewentualnym przekształceniu istotnym aspektem mogą okazać się bowiem koszty, które przedsiębiorca będzie musiał ponieść w związku z takim procesem.
Pracodawca, w związku z likwidacją prowadzonej działalności, w kwietniu 2018 r. wypowiedział umowę o pracę pracownikowi pracującemu na cały etat w podstawowym systemie czasu pracy. Zatrudniony ma udzielony urlop wychowawczy od 1 marca do 10 lipca 2018 r. Obowiązuje go trzymiesięczny okres wypowiedzenia, który został skrócony do 1 miesiąca - upłynie on 31 maja br., zamiast 31 lipca 2018 r. Czy pracownikowi należy się odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia? Jeśli tak, to w jakiej wysokości?
W przypadku odszkodowań, kar umownych i innych wydatków wynikających z odstąpienia przez podatnika od umowy należy uznać, że wykazują one związek z przychodami, wówczas gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności.
Czy uczelnia, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, przyjmując procentowy podział wynagrodzenia za działalność twórczą, w stosunku do pracowników dydaktycznych wykonujących działalność twórczą w zakresie działalności dydaktycznej ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, tzn. czy działalność dydaktyczna mieści się w definicji działalności naukowo-dydaktycznej, o której mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pojęcie rachunku kosztów w placówce medycznej nie ma swojej definicji. Najbliższym pojęciem jest standard rachunku kosztów określony w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2015 roku w sprawie zaleceń do standardu rachunku kosztów u świadczeniodawców (Dz. U. 2015, poz. 1126), wydanym na podstawie Ustawy o Świadczeniach Opieki Zdrowotnej Finansowanych ze Środków Publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 roku (tekst jednolity Dz.U. 2017, poz. 1938; art. 31lc ustęp 6). Celem regulacji jest normalizacja sposobu identyfikowania, gromadzenia, przetwarzania, prezentowania i interpretowania informacji o kosztach leczenia oraz określenie sposobu kalkulacji kosztu świadczenia opieki zdrowotnej.
Projekt zmian podatkowych, przyjęty przez rząd 6 lutego br., który dotyczy twórców rozszerza katalog działalności podlegających 50-proc. kosztom. Zgodnie z propozycjami 50-proc. koszty uzyskania przychodu obejmą także: inżynierię budowlaną, tłumaczenia, gry komputerowe oraz działalność naukową i pracę dydaktyczną prowadzoną na uczelni. Okazuje się jednak, że nie rozwiewa to wszystkich wątpliwości, ponieważ nowy katalog nie obejmuje wprost branż od zawsze kojarzonych z działalnością twórczą, np. reklamy.
