Fundusze inwestycyjne sekurytyzacyjne - poradnik

Lokaty, o których mowa w pkt 2), nie mogą stanowić więcej niż 25 % wartości aktywów netto funduszu, a w przypadku funduszu z wydzielonymi subfunduszami nie więcej niż 25 % wartości aktywów netto każdego subfunduszu.

Uczestnikami niestandaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego mogą być wyłącznie:

1) osoby prawne;

2) jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Statut funduszu może przewidywać, że uczestnikami niestandaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego mogą być osoby fizyczne. W takim przypadku cena emisyjna jednego certyfikatu nie może być niższa niż równowartość w złotych 40.000 euro.

6. Inwestowanie przez fundusze sekurytyzacyjne.

Z zastrzeżeniem art. 185 ust. 4 i 5, art. 187 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz przepisów postępowania egzekucyjnego, fundusz sekurytyzacyjny może lokować aktywa wyłącznie w:

1) dłużne papiery wartościowe;

2) jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego;

3) depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych;

4) instrumenty rynku pieniężnego;

5) instrumenty pochodne.

Lokaty, o których mowa w pkt 5, mogą być dokonywane wyłącznie w celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego.

Fundusz sekurytyzacyjny nie może udzielać pożyczek, poręczeń lub gwarancji.

Fundusz sekurytyzacyjny, w którym działa zgromadzenie inwestorów, może dokonywać emisji obligacji w wysokości nieprzekraczającej:

1) 25 % wartości aktywów netto – w przypadku standaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego;
2) 75 % wartości aktywów netto – w przypadku niestandaryzowanego funduszu sekurytyzacyjnego

– na dzień poprzedzający dzień podjęcia przez zgromadzenie inwestorów uchwały o emisji obligacji, pod warunkiem że statut funduszu sekurytyzacyjnego, będzie dopuszczał dokonywanie emisji obligacji.