Polecenie przy darowiźnie

Cechą charakterystyczną tej instytucji, określonej przez ustawodawcę nazwą polecenie, jest to, że darczyńca nie czyni nikogo wierzycielem, obdarowany zaś nie zobowiązuje się wyraźnie do spełnienia (wykonania) polecenia. Polecenie polega na nałożeniu na obdarowanego obowiązku określonego działania lub zaniechania, a nie świadczenia. Może mieć ono na względzie zarówno majątkowy, jak i osobisty interes osoby, na rzecz której zgodnie z wolą darczyńcy powinno być spełnione, a konkretnie darczyńcy lub osoby trzeciej, a nawet samego obdarowanego.

W interesie darczyńcy będzie leżało na przykład nałożenie na obdarowanego obowiązku opiekowania się grobem określonej osoby zmarłej lub darczyńcy (po jego śmierci), w interesie samego obdarowanego - aby korzystając z przedmiotu darowizny podjął studia lub leczenie, albo by odbył wycieczkę turystyczną lub pielgrzymkę, w interesie zaś osoby lub osób trzecich - aby opiekował się określoną osobą chorą czy też niedołężną.

Zobacz: Bezpłatne porady prawne

Forma

Polecenie nakładane jest z reguły na obdarowanego w umowie darowizny. Obdarowany, składając oświadczenie o przyjęciu darowizny obciążonej poleceniem, godzi się w sposób domniemany z obowiązkiem spełnienia go, chociaż nie zobowiązuje się do tego w sposób wyraźny. Darczyńca może obciążyć obdarowanego obowiązkiem  W razie uznania za nieważną umowy darowizny z powodu jej sprzeczności z prawem lub zasadami współżycia społecznego nieważne jest także zawarte w niej polecenie darczyńcy.

W razie uznania za nieważną umowy darowizny z powodu jej sprzeczności z prawem lub zasadami współżycia społecznego nieważne jest także zawarte w niej polecenie darczyńcy.

Zobacz serwis: Wykonanie i odwołanie darowizny