Jak zameldować dziecko

Wbrew temu co się powszechnie uważa w Polsce nadal funkcjonuje obowiązek meldunkowy. Wynika on wprost z art. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Ustawa ta określa kto, kiedy i gdzie musi się zameldować oraz jak wygląda procedura meldunkowa.

Meldunek

Obowiązkowi meldunkowemu podlega każdy kto przebywa na terenie RP. Nie istotne jest jednak czy jest to obywatel Polski czy też obcokrajowiec. Dla obowiązku meldunkowego nie ma również znaczenia wiek osoby.

Meldunek może być na pobyt stały lub pobyt czasowy. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania.

Natomiast pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.

Formalności związane z obowiązkiem meldunkowym spoczywają na osobie zainteresowanej. Dokonuje ich się natomiast w urzędzie gminy (urzędzie dzielnicy). Organem właściwym w takich sprawach jest bowiem wójt/burmistrz/prezydent miasta.
W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego.

Warto również wiedzieć, że meldunek nie daje żadnych praw do zajmowanego lokalu. Trzeba zatem odróżnić uprawnienia do lokalu od meldunku. Zameldowanym można być bowiem w nie swoim mieszkaniu ( np. w wynajmowanym mieszkaniu).

Meldunek dziecka

Jak już zostało to zauważone obowiązek meldunkowy dotyczy każdego, kto przebywa na terenie Polski. Dotyczy on więc w takim samym stopniu rodziców co dzieci.

Zgodnie z art. 5 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego.

Jak zatem widać dziecko musi być również zameldowane na pobyt stały. Obowiązek meldunkowy w tym wypadku spoczywa na rodzicach.

Zgodnie bowiem z art. 9a przywoływanej ustawy za osobę nieposiadającą pełnej zdolności do czynności prawnych obowiązek meldunkowy wykonuje jej przedstawiciel ustawowy (najczęściej rodzic) lub inna osoba sprawująca nad nią faktyczną opiekę w miejscu ich wspólnego pobytu.

Podstawowym dokumentem, na podstawie którego prowadzona jest procedura meldunkowa, jest dowód osobisty. Osoby, które nie ukończyły 18 roku życia co do zasady nie posiadają takiego dokumentu. Dokumentem na podstawie, którego będzie następował meldunek dziecka jest najczęściej akt urodzenia.