Nowe sądy 24- godzinne

W krótkim czasie po wprowadzeniu sądów 24 godzinnych ustawą z 2006 r. pojawiły się liczne głosy krytyki. Instytucja zdaniem praktyków okazała się zbyt droga i niespełniająca oczekiwań w niej pokładanych. Rozważano różne możliwości wyjścia z tej sytuacji, od reformy po całkowitą likwidację postępowania. Ostatecznie w listopadzie 2009 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Kodeks karny wykonawczy, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1589), która wprowadziła rozdział 54a pod tytułem „Postępowanie przyspieszone” w nowym brzmieniu.

O ile poprzednio postępowanie przyspieszone było postępowaniem szczególnym I stopnia, w którym w przypadkach nieuregulowanych stosowano wprost normy trybu zwykłego, o tyle obecnie powrócono do istniejącej w poprzednim kodeksie konstrukcji odwołującej się do przepisów o postępowaniu uproszczonym. Tym samym zgodnie z postulatami części doktryny postępowanie przyspieszone stało się na powrót postępowaniem szczególnym II stopnia.

W nowych przepisach zrezygnowano między innymi z obligatoryjnego zatrzymania i przymusowego doprowadzenia sprawcy do sądu.

Na mocy wprowadzonych przepisów będzie można odstąpić od zatrzymania i przymusowego doprowadzenia sprawcy do sądu lub też zwolnić osobę już zatrzymaną.

Policja nie będzie już obligatoryjnie zobowiązana, w każdym przypadku, do przekazania sprawcy do sądu w ciągu 48 godzin od zatrzymania. Nadal jednak będzie musiała dochować tego terminu dla przekazania wniosku o rozpoznanie sprawy w trybie przyspieszonym do sądu. Co więcej, zamiast tego sprawca zostanie zobowiązany do stawienia się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie, w okresie nieprzekraczającym 72 godzin od chwili zatrzymania.

Konsekwencją nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego będzie wydanie przez sąd wiążącego wyroku pod jego nieobecność, który nie będzie traktowany jak wyrok zaoczny.

Zobacz: Sprzeciw od wyroku zaocznego

W kwestii dochodzenia, będzie można je ograniczyć do przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze podejrzanego oraz zabezpieczenia dowodów w niezbędnym zakresie.

Kwestia przesłuchania

Przesłuchanie przez prokuratora będzie wymagane jedynie wtedy, gdy zachodzić będą podstawy do wystąpienia z wnioskiem o skazanie bez rozprawy (art. 335 k.p.k.) albo gdy podejrzany zgłosi wniosek o dobrowolne poddanie karze (art. 387 k.p.k.).